Je kunt je daarbij afvragen wat bands als Rise To Addiction, Temple Of The Dog en Order Of Voices met elkaar gemeen hebben? Niet veel, zul je waarschijnlijk aanvankelijk zeggen, maar dan heb je het mis. Rise To Addiction leverde in 2009 een geweldige cd af en je raadt het misschien al…de leden van Order Of Voices hebben allemaal een connectie met deze band. Vooral de zeer getalenteerde zanger Leigh Oates en Aynsley Dickinson die de drums bewerkt. De connectie met Temple Of The Dog ligt in het feit dat de cd dezelfde kwaliteit en passie uitstraalt. In acht nummer creëert OOV een geweldige cd met een zeer bijzonder geluid en atmosfeer. De nummers werken allemaal toe naar een climax in het nummer zonder aan sterkte te verliezen. In elk nummer ben ik weer verrast dat de heren van OOV met zulke basis elementen uit de muziek in staat zijn om toch zo’n krachtig nummer neer te zetten vooral in de nummers Burn Black Light en Reaching Down. What I Breathe is een rustig nummer op de cd voordat ze verder gaan met de meer bombastische nummers als Forgiveness en Don’t Falter. De laatste twee nummers zijn wederom erg rustig en geven daarmee de cd een volwaardig einde. Ieder nummer op deze cd is eigenlijk een klein monument vervuld met muzikale passie en gevoel. Ze wilden een van de beste alternatieve rock bands van de UK formeren en ik denk dat ze hun wens zelf hebben vervuld want Order Of Voices maakt met deze cd een van de beste albums die ik de laatste paar jaren heb mogen horen. En dat verdient zeker wat extra aandacht.
