Vanuit Australië komt Orpheus Omega naar ons toe. Met reeds vier albums en drie EP’s op zak heeft de band zich een plaats veroverd in de Australische metalscene. De oorsprong van de muziek van Orpheus Omega ligt in de Gothenburgsound met een vleug deathmetal. Gaandeweg heeft de band het geluid verder ontwikkeld door de persoonlijke (muzikale) ontwikkeling van de vijf bandleden. Het heeft ervoor gezorgd dat de band op het podium heeft gestaan met onder meer Trivium, Fleshgod Apocalypse en Insomnium. Via Wormhole Death Records komt Orpheus Omega nu met het nieuwe album Emberglow op de proppen.
De oorspronkelijke invloed van de Scandinavische sound in Australië is zeker nog hoorbaar op het nieuwe album. We Were Kings, dat het album opent, heeft de kracht in zich om te overtuigen. Het tempo ligt goed in het gehoor en in alles straalt het kracht uit, mede door de zang van zanger/gitarist Chris Themelco. Samen met Luke Ashley is hij verantwoordelijk voor het gitaargeluid dat bij tijd en wijle sterk doet denken aan een band als In Flames.
Hoewel we in de opener Chris aardig hebben horen brullen, krijgt zijn zanggeluid extra ondersteuning in Emberglow door de achtergrondzang van bassist Leon Monaco. Binnen de stevige basis zet Orpheus Omega op deze manier in de refreinen een aantrekkelijke melodie neer.
Laverend tussen de Gothenburg sound en de deathmetal vinden beide genres zich geregeld. Zoals in Atomizer, waar het tempo aardig is opgevoerd en er een dijk van riff aan de basis staat van het totale geluid. De trein dendert onverstoorbaar door. Met de deathmetalbasis in The Tangle en het gevarieerde Star Maps.
Op zo’n metalalbum als Emberglow is er natuurlijk ruimte voor een meer toegankelijke vorm van de metal. Marionette past in dit plaatje. Chris geselt zijn strot ook hier, maar de melodieuze stukken passen mooi in de setlist van menig rockstation op de radio.
Gaandeweg het album kom ik langs de composities The Collector, Paper Dreams And Concrete Walls en Bound To Apathy. Behalve de overeenkomsten met In Flames gaan mijn gedachten ook zeker naar de manier waarop Soilwork hun muziek klaarstomen voor de luisteraar. Inclusief een lekkere groove met aanvullende solo in Bound To Apathy.
Orpheus Omega zet op Emberglow een sterk stuk muziek neer dat inderdaad een Europese twist heeft. Liefhebbers van In Flames en Soilwork kunnen hun hart ophalen met dit album dat een consistent geluid heeft. Dat betekent wel dat de accenten verwerkt in de muziek voor de diversiteit zorgen.