Maar het Oost-Europese land kent tal van andere minder bekende parels zoals bijvoorbeeld Osada Vida. Zwevend in het genre tussen (stevige) progressieve rock en progressieve metal, timmert deze band al ruim 20 jaar aan de weg en verblijdde de progwereld met een aantal fijne albums.
Osada Vida is opgericht in 1997 door basgitarist Lukasz Lisiak en voormalig drummer Adam Podzimski. Sindsdien is de bezetting talloze keren gewijzigd. En dat is wellicht het manco van de band. Zo werd na het vorige album The After-Effect uit 2014 de zanger vervangen door Marcel Lisiak. Verder bestaat Osada Vida thans uit Lukasz Lisiak op basgitaar, Jan Mitoraj op gitaar, Rafal “R6” Paluszek op toetsen en Marek Romanowski op drums. De bandnaam is afgeleid van Vida, een klein dorp in Benin (West-Afrika) en het Spaanse ‘vida’, wat ‘leven’ betekent.
Laat ik gelijk met de deur in huis vallen: Variomatic is een uitstekend album. De keuze voor Marcel Lisiak als zanger is een gouden greep. En dan te bedenken dat deze man 10 jaar geleden al een nummer zong op het album The Body Parts Party. Zijn heldere en accentloze zang past perfect bij de muziek. Osada Vida laat op dit album ook een ander geluid horen. Het geluid borduurt verder op de koerswijziging die in 2014 met The After-Effect voorzichting werd ingezet. Toen nog met een andere zanger. Variomatic klinkt in één woord fris. Over het algemeen zijn de nummers een stuk toegankelijker en vooral melodieuzer dan voorheen. En dat zonder het oude herkenbare geluid volledig overboord te kieperen. Daar zorgen basgitarist Lukasz Lisiak en toetsenman Rafal Paluszek als hoeders van de roots hoogstpersoonlijk voor.
Een van de hoogtepunten op Variomatic is het openingsnummer Missing. Met bijna negen minuten ook gelijk het langste nummer. Een lichtvoetig begin met toetsen intro wordt gevolgd door de heldere en met passie doordrenkte zang van Marcel Lisiak. Wat later horen we ferme en zware gitaarriffs en een fraai Spaans aandoend akoestisch gitaar intermezzo. In het tweede stuk zit een geweldige gitaarsolo van Jan Mitoraj, waarna het nummer in een fade-out lijkt te eindigen. Maar dat is schijn, want er volgt nog een lang outro in ambient-jazz sfeer. Een voorbeeld van het gewijzigde geluid waarbij het herkenbare Osada Vida-geluid bewaard is gebleven is Eager. Het herkenbare zit het hem in het plukkende geluid van de basgitaar. Ook hier heeft gitarist Jan Mitoraj weer een groot aandeel met fantastisch spel.
The Crossing is weliswaar een kort instrumentaal intermezzo. Maar de lazy jazz en het gebruik van saxofoon is voor Osada Vida volledig nieuw. De overgang naar het aansluitende en ruige Melt is enorm. Stevige gitaarriffs, schurend toetsenwerk en het prominente geluid van de basgitaar zijn de opmaat voor een nummer wat bol staat van de afwisseling. Stevige progressieve rock wordt afgewisseld met melodieuze refreinen. In de spectaculaire laatste minuten gaat Jan Mitoraj als een razende tekeer op zijn gitaar. Catastrophic is het harmonieuze rustpunt op het album. Hier komt de emotionele zang van Marcel Lisiak volledig tot wasdom. De luchtige progressieve pop-rock van In Circles zal het ongetwijfeld goed doen op radiozenders die hun nek durven uit te steken. Het is een zeer aanstekelijk nummer waarbij onderstaande videoclip is gemaakt. Good Night Return is een rustig en instrumentaal nummer dat wordt gedomineerd door mooi toetsenwerk. Met het donker klinkende Nocturnal wordt het album in oude Osada Vida-stijl afgesloten.
Voor mij is dit album van Osada Vida een van de openbaringen van 2018. Variomatic is het muzikale bewijs dat we Osada Vida nog niet mogen afschrijven. Sterker nog, ik denk dat we het beste van de band de komende jaren nog gaan horen.