Naar aanleiding van de release van het nieuwe album “Monuments” kreeg ik een voorstel om zanger gitarist Óskar Logi Ágústsson een aantal vragen te stellen.
Een mogelijkheid die ik uiteraard niet liet liggen.
Om te beginnen wil ik je graag bedanken voor de kans om jou een aantal vragen te stellen en tevens de tijd nemen om deze te beantwoorden. Het zijn nu natuurlijk erg druk in deze tijd van de het uitbrengen van dit nieuwe meesterwerk.
Het is mij een waar genoegen. Dank je wel voor de interesse en aardige woorden!
Als ik kijk naar jullie geschiedenis moeten jullie wel in een jongensdroom leven. Op 12-jarige leeftijd een bandje starten en 13 jaar later openen voor Opeth tijdens een grote Europese tour. Wat is het geheim?
Ja inderdaad wij hebben erg veel geluk om te kunnen doen wat wij graag willen. Ik droomde er in mijn jonge jaren al van om buiten Ijsland op te treden, maar het leek een onwaarschijnlijke onderneming om dit waar te kunnen maken. Maar ik heb altijd in mijzelf en de band geloofd en bleef doorzetten. Muziek was het enige waar ik goed in was. Het geheim is om nooit op te geven, respect voor het vak als muzikant, geen enkele kans laten schieten om live te spelen en gewoon muziek maken wat je zelf graag hoort.
Als ik luister naar jullie debuutalbum, uit 2009, kan ik het bijna niet geloven dat jullie toen nog zo ontzettend jong waren. Hoe oud was je toen je begon met muziek maken?
Dank je wel! Ik begon met spelen toen ik 9 jaar oud was, in 2004. Ik zag School of Rock met Jack Black en toen bedacht ik mij, “wat die kids kunnen kan ik ook”. En dat was het begin. Uiteindelijk wonnen wij een paar studio uren tijdens een soort battle of the bands evenement. Die tijd hebben wij gebruikt om 2 nummers op te nemen. Wij waren toen 14 en 15 jaar oud. Maar wij speelden al vanaf ons 12e in kroegen en bars.
Waar haalden jullie de inspiratie vandaan om juist dit type muziek te maken? De meeste mensen die naar deze stijl luisterden waren toen minstens twee keer jullie leeftijd.
Er kwamen toen een aantal geweldige films uit zoals School of Rock, Detroit Rock City en Almost Famous. Deze hadden een grote impact. De allereerste cd die ik kocht was The very best of KISS. Hierna kwam ik in aanraking met AC/DC en Black Sabbath. Mijn broer gaf mij toen een stuk of 20 elpees waar ik naar luisterde terwijl ik aan het gamen was. Ik kan je verzekeren dat ik het enige kind op school was dat thuis elpees draaide als ik thuis kwam. Ik heb een sterke band met met muziek van de 50’s tot aan de 90’s. Maar ik luister naar veel eigentijdse muziek. Ik ben niet echt een pure retro jongen haha.
Het album Voyage, uit 2012, was de eerste stap naar een groot label. Origineel uitgebracht via het lokale Sena Label, en dan uiteindelijk na 2 jaar een re-release via het machtige Nuclear Blast. Hoe hebben die mensen jullie gevonden in de enorme aanwas van bands?
Wij hebben ons een paar jaar uit de naad gespeeld in Ijsland en dit zorgde uiteindelijk voor veel mond op mond reclame. Een journalist met de naam Gunnar Sauermann zag ons spelen in 2012 en 2013 en hij verspreide het nieuws. Niet lang daarna werden wij benaderd door Walter van het Roadburn festival. Hij boekte ons en vroeg of hij onze plaat mocht laten horen aan wat vrienden binnen Nuclear Blast. Uiteraard gaven wij hier toestemming voor en een week later hadden wij een platencontract.
Ik heb gelezen dat jullie in 2014 zijn verhuisd naar Denemarken. Wat was het idee achter deze stap? Was het leven in IJsland te ver weg van de grote scene?
Ja dat klopt inderdaad. Er kwam steeds meer interesse van promotors en wij wisten dat steeds heen en weer vliegen vanuit Ijsland om te spelen onmogelijk was. Het is echt zinloos en financieel totaal niet haalbaar. Zodoende besloten wij om te verhuizen naar Sonderborg, in het zuiden van Denemarken dicht bij de Duitse grens. Wij woonden in het huis van mijn zus op de begane grond. We hadden een busje en reden hiermee twee jaar lang door Europa. Het waren magische tijden. In België hebben wij een uitvalsbasis waar wij af en toe verblijven en waar onze spullen opgeslagen staan. Hier oefenen wij ook. Maar uiteindelijk wonen we officieel nog in Ijsland.
Voor ik ga naar het nieuwe album, heb ik nog een brandende vraag. Ik zou erg graag een exemplaar van jullie debuutalbum willen hebben, maar het is onmogelijk om te vinden. Zijn er plannen om dit album opnieuw uit te brengen? Ik vermoed dat ik niet de enige ben die dit graag wil toevoegen aan de collectie. 
Wij willen dit inderdaad zo snel mogelijk opnieuw uitbrengen. Ik wil het zelf ook graag op vinyl hebben. Er zijn destijds ongeveer 800 exemplaren door ons zelf gemaakt toen we 16 jaar oud waren. De cd staat voor bizarre prijzen te koop deze tijd. Het is wel erg leuk om een echte collectable in onze discografie te hebben.
Het eerste dat mij opviel toen ik luisterde naar Monuments, is de meerdere lagen in het geluid. Meer gebruik van keys en Hammond in een aantal nummer is een mooie aanvulling. Is dit een logische stap naar voren?
Eigenlijk hebben wij, behalve op het debuut, altijd wel een beetje keys gebruikt om het geluid iets meer pit te geven op de albums. Maar wat uiteindelijk op het album komt hoeft niet persé ook op het podium terecht te komen. Dus veroorloven wij het onszelf om te experimenteren en op deze manier een album uniek te maken. Er komen in ieder geval geen nieuwe bandleden bij dat staat vast.
Gaan jullie wel touren met meer mensen? Ik zie het niet helemaal voor mij dat jullie live spelen met samples. Het past niet in mijn beeld bij jullie op een podium. Een mooie aanvulling zou een oude Hammond zijn bijvoorbeeld om het plaatje compleet te maken.
Dit hebben wij een aantal malen gedaan bij speciale show, zoals release optredens, maar tot nu toe gaat het prima zonder. Waar het uiteindelijk op neerkomt is dat wij een 3-koppige rock and roll-band zijn. Dit format heeft altijd mijn voorkeur gehad. Toen bijvoorbeeld Grand Funk Railroad een toetsenist aan de band toevoegde was dit voor mij een turn off. De albums deden mij hierna niets meer. Als wij Farewell van het album Gateways live spelen, gebruiken wij de Hammond intro opname uit de studio op het podium. Het werkt prima voor ons.
Een grote stap een andere richting op is het verhuizen naar Napalm Records. Past dit label beter in jullie plannen voor de toekomst?
Ja zeker. Het voelt ontzettend goed dat Napalm de interesse en geloof heeft in de band. Het zijn ontzettend aardige mensen en ik weet dat wij hetzelfde doel voor ogen hebben. Ik kan op dit moment niet gelukkiger zijn.
Als ik zo door de teksten lees, valt mij één nummer op dat compleet anders is dan de rest. Er zit een boel woede in Said & Done. Is dit een reactie op de wereld waarin wij nu leven en alle negativiteit om ons heen? Ik proef een boel frustratie, klopt dat?
Je hebt helemaal gelijk. De tekst is geschreven in januari 2020, dus vlak voor de pandemie. Het is in feite het eerste nummer sinds een nummer op het debuutalbum (Corrupted and Fraud) dat dealt met politieke frustratie. Op een avond las ik wat nieuws en het maakte mij zo kwaad, dat ik een ENORME tirade schreed en naar Alex stuurde. Hij poetste de tekst wat op, maakte er een nummer van en voila. Eén van de thema’s is global warming en een schreeuw om beter op onze planeet te letten.
Gaat dit album jullie naar de andere kant van de grote oceaan sturen voor een Amerikaanse tour? Naar mijn mening is Europa te klein aan het worden voor jullie.
Ik hoop het echt. Wij zijn nog nooit naar Amerika geweest en ik wil daar erg graag touren. Het is afwachten en duimen draaien. Ik ben erg benieuwd wat dit album ons gaat brengen. Naar mijn mening is dit het beste album wat wij tot nu toe hebben gemaakt. We hebben het echt in ons en ik hoop dat het daar door schemert.
Uiteraard maakt Covid alles veel lastiger. Maar ik kan niet wachten om jullie weer live te zien. Enorm bedankt voor je tijd en ik wens je erg veel succes met dit nieuwe album!
Dank je wel voor dit leuke interview.
Ik wens jou ook het allerbeste,
Óskar Logi Ágústsson
