Na een death metal jaar als 2018 kan 2019 alleen maar beter worden. Ossuarium uit Portland, Oregon bracht in 2017 hun eerste demo Calcified Trophies Of Violence uit. In drie nummers hoor je dat deze vier heren barsten van de ideeën. Een nummer als Abhorrent Travesty On The Human Shape zit gewoon zo goed in elkaar dat het zich kan meten met elk klassiek death metalnummer. In 2018 brachten ze hun demo nog een keer uit op een split met death metal band Draghkar en nu in het jaar van het varken, komt debuutplaat Living Tomb uit. Op 1 februari brengt 20 Buck Spin Records het album uit via CD, LP en cassette met artwork van Dan Seagrave (verzorgde o.a. het artwork van Suffocation, Pestilence en Morbid Angel).
De band werd opgericht in 2016 door gitarist en vocalist Daniel Kelley en drummer Ryan Koger. Later kwam lead gitarist Nate McCleary erbij en hij bracht bassist Jeff Roman mee. Met z’n vieren namen ze Living Tomb op in Earhammer Studio’s, dezelfde studio waar bands als Undergang, Ulthar en Vastum hun smerige death metal op hebben genomen.
Ossuarium klinkt op deze plaat als een immense slijmerige doodsworm die zich ondergronds schuilhoudt en alleen maar uit zijn hol komt om mensenvlees te eten. Log, zwaar maar o zo krachtig. Ieder instrument is goed te horen, het basgeluid is een dikke bodem van zwart teer en de dubbele basdrumstukken klinken als voetstappen van reuzenduizendpoten. Het gitaarwerk is soms zo onheilspellend en naargeestig dat een epileptische aanval niet ver weg is. De grunts zijn bedolven onder een laagje reverb en dat maakt de plaat nog zwaarder. Vooral het leadgitaar werk is soms gewoon regelrecht ziek; luister naar nummers als End Of Life Dreams And Visions Pt. 1 en Corrosive Hallucinations en je begrijpt wat ik bedoel. Het beste nummer is Writhing In Emptiness. Ik kan gewoon niet genoeg krijgen van de combinatie van de dubbele basdrum, de zieke solo’s en de hoekige riffs. Onmiskenbaar zijn ze grote fans van Hooded Menace want ik hoor zowaar een sfeervol stuk wat me aan deze Finse heren doet denken.
Conclusie: Ossuarium weet heel goed de dynamiek in hun muziek te gebruiken. Ieder nummer is een doolhof met allemaal twists en turns en verrassingen en dat maakt deze plaat een absolute lust om naar te luisteren.
Op een schaal van 1 tot 10:
9,5