De stijl wordt door menigeen omschreven als post-hardcore. Anderen noemen het weer melodic metal of simpelweg hardrock. Ik ga er geen label aan geven. Belangrijker is dat de mannen uit New Hampshire wederom een krachtige plaat gemaakt hebben. Age Of Ignorance is de opvolger van het uit 2010 stammende We Will All Envolve en alhoewel we hier en daar wel wat veranderingen in de sound kunnen ontdekken is het over de gehele lijn gelijk gebleven. Niet erg. De mannen brengen wederom al hun energie naar boven en vertalen dat in een tiental stomende tracks.
Tekstueel is het een ietwat deprimerende plaat. De jongens waarschuwen de luisteraar dat als er niks verandert in ons gedrag dat de wereld uiteindelijk ten onder gaat. Daarnaast worden we er in diverse nummers (onder andere het titelnummer) op gewezen dat geld en het eigen hachje tegenwoordig het belangrijkste is. Fate handelt dan weer over een aantal levensvragen die de band zichzelf stelt.
De meest pakkende song is Liberate Me en is tevens de eerste single van de plaat. Niet verwonderlijk aangezien dit naar mijn mening de beste track is op het album. Het beste gitaarwerk en de beste zang is in dit nummer te vinden. Tegelijkertijd vraag ik me dan af waarom dat op de rest van de plaat mist. Er zijn verder weinig hoogtepunten te vinden. Begrijp me niet verkeerd, het is een prima plaat maar ook niet veel meer dan dat. Het akoestiche uitstapje Voices kan het ook niet redden.
Helaas is er weinig originaliteit te vinden op dit album maar ik ben ervan overtuigd dat de heren dit wel in zich hebben want de muziek op zich is meer dan prima. Op naar het volgende album.