In het langzame Outlaw en het uptempo Streets Of Terror is dit goed hoorbaar. Terwijl zanger Seb ondertussen zijn best doet om zijn Randy Blythe-imitatie te perfectioneren. Niets ten nadele van hem, want in Down South weet hij met zijn rasperige stemgeluid de sludgemetal die Overcharger voortbrengt uitstekend te complementeren. Al eerder werd beschreven dat tempo iets is dat nogal kan wisselen bij Overcharger. In Hidden By The Moon zorgt een traag tempo en het kenmerkende gitaargeluid van JB voor een southernrocktintje. Maar dan wel southern rock met flinke ballen. Dit southern rock komt in het intro van I Was A Soldier goed terug, maar ook hier prettige wisselingen in tempo. Daarna gaat al snel het hek van de dam. I Was A Soldier is qua karakter ook wel te vergelijken met de Duitse buren van The New Black en dan gemixt met de sfeer van Pantera en ook in Don’t Get Lazy Bitch is het genieten. In de coupletten grooved the band heel Frankrijk bij elkaar terwijl in de refreinen de rem los gaat en het tempo flink opgevoerd wordt. Met het uiterst trage Chainsaw Kiss (een bijzondere titel mogen we melden) sluit het album af. Het nummer kent een zwaar karakter en beweegt zich vooruit als een ploeg door de natte klei
Met dit debuutalbum heeft Overcharger mij positief verrast. Er komt fraaie metal uit Frankrijk, maar de southern rock die een flinke stempel heeft op het geluid verwacht ik niet 1-2-3 uit het zuiden van Europa. Liefhebbers van Down of Hellyeah kunnen dit schijfje met hun ogen dicht kopen. Gewoon zware sh*t.