Het Britse Oversize weet shoegaze te vermengen met moderne grunge. De alternatieve rock van de band leunt sterk op de tegenstelling tussen de dromerige en zweverige zang van Sam McCauley en de harde rockmuziek die gespeeld wordt. De muziek is gitaarriff georiënteerd. De drumpartijen klinken regelmatig furieus op de achtergrond. De bas sleept de luisteraar mee in de beweging die Vital Signs wil maken. Net wanneer je denkt dat je de juiste groove te pakken hebt begint de band aan een andere reis. Na de moderne metal van Stalling, Are You With Me? en Fall Apart begint Something Clean erg rustig. De uithalen in het nummer komen daardoor des te harder binnen. Wat betreft opbouw is dit misschien wel een van de beste nummers (samen met Stalling). The Incline hakt er aardig op los. Het poppy From The Hell en Vacant laat horen dat de band ook dat niet schuwt. Het titelnummer sluit de plaat in stijl af. Wel is er op basis daarvan een kritische noot te plaatsen. De muziek blijft vaak in hetzelfde segment hangen. Het helpt niet dat de productie op Vital Signs redelijk terughoudend is. Dat komt waarschijnlijk om de zang van Sam goed in balans met de rest te houden. De muziek klinkt daardoor soms wat vlak. Vreemd genoeg begint dat juist na meerdere luisterbeurten te werken. Op deze manier is er alle ruimte voor de tegenstrijdigheden en details die de muziek van Oversize kenmerken. Het is zweverig, rustig en hard(er) tegelijk. Het voelt in eerste instantie erg toegankelijk maar wanneer je beter luistert naar de muziek hoor je de gelaagdheid die het interessant maakt.