Circles kent elf nieuwe composities die gevarieerd van aard zijn. De band is uitgegaan van het feit dat ze geen muziek schrijven om een bepaalde groep liefhebbers van bijvoorbeeld metal, hardcore of punk tevreden te stellen. Dat siert hen en is zeker ook herkenbaar op het album.
De lichte kant komt uitgebreid naar voren in Dreaming dat luistert als een gemakkelijk liedje of in Domino dat een beetje voortkabbelt. Maar ook het zonnige Always Southern California is relatief rustig hoewel de groove zeker wel aanslaat. Californië heeft iets dat bezongen moet worden en P.O.D. zet zich hierbij, zeker ook muzikaal, in de rij met de Red Hot Chili Peppers met lichtelijk Papa Roach accenten qua zang.
Zich van geen genre iets aantrekkend is het reggae-achtige Fly Away een verrassing op het album. De muzikale reggaebasis wordt rappend ondersteund en het refrein gaat ervoor zorgen dat het publiek enthousiast als een horde Duracellkonijnen de handjes van links naar rechts laat gaan. De zang op de achtergrond tenslotte zorgt ervoor dat Fly Away zich ontwikkelt als een halve gospel, wat gezien de enigszins christelijke basis van de band niet ongewoon zou zijn.
Wat zeker ook tot de verbeelding gaat spreken van veel mensen is het titelnummer Circles . De rap klinkt gemakkelijk en prettig, het subtiele gitaargeluid van Marcos Curiel biedt een mooi accent en de gehele compositie barst van de spanning die in de refreinen een vloeiende uitweg kent. Zeker één van de beste composities op Circles.
Toch valt er ook nog zeker wat de ‘rocken’ op het album en van vooral in het begin van het album. De opener Rockin’ With The Best is stevig neergezet en kent de passie van een band als Rage Against The Machine en mag gerust uitgroeien tot een rappende metalhymne. Het contrast binnen de compositie is perfect neergezet en zorgt ervoor dat de uitbarsting(en) extra vol zijn.
De volgende stevige ‘noot’ vinden we zeker terug in Panic Attack waarin Public Enemy zijn DNA waarschijnlijk heeft achtergelaten en vermengd heeft Skindred. Kracht en melodie gaan hand in hand, waardoor je geboeid en gefascineerd blijft luisteren naar dit krachtige groovende stuk muziek.
Grooven kunnen ze dan zeker ook wel. On The Radio start met een aantal welgemikte slagen van drummer Wuv Bernardo en een vrij hoog geplaatste riff van Marcos. Het geheel grooved en wanneer er dan ook nog een sampletje van Pass The Dutchie langskomt ben ik wel om.
Het eerder genoemde Skindred weet op zowel op schijf als live een feestje neer te zetten. P.O.D. bedient zich van dezelfde ingrediënten wat vooral mooi naar voren komt in Listening For The Silence. Tenslotte sluit Circles met Soundboy Killa en Home grooved af. Alle elementen zijn verenigd in deze twee laatste composities en maken in combinatie met het andere werk op het album het geheel mooi af.
Circles is een heerlijk album voor mensen die van de rapmetal/numetal houden en variatie kunnen waarderen. P.O.D. telt mee en zou live wel eens voor wat vuurwerk kunnen zorgen op het podium.