Terwijl de zon zich soms een beetje laat zien is laatste dag van Paaspop alweer aangebroken. Na een koude nacht zijn de diehards op de camping weer naar het terrein gekomen om samen met de andere bezoekers er weer een mooie dag van te maken. Een vol programma lonkt, snel naar de allereerste show.
Rockportaal begint deze zondag met een van de huisbands van het festival in Schijndel. BZB heeft al menig keer op het podium gestaan en ook vandaag laten ze zich van hun beste kant zien. Er zijn dan ook veel bezoekers naar de Apollo-tent gekomen om te genieten van de vele bekende hits. Het is dan ook meezingen en springen geblazen, want de mannen uit Volkel hebben er zin in. Zanger Fred duikt het publiek in om te proberen een circlepit voor elkaar te kregen, maar het zit vandaag niet mee. Men moet nog even op gang komen of moet misschien nog even wennen aan het verzetten van de klok. Echter door flink wat aanmoedigingen komt het toch wel op gang. De band hoeft zelf absoluut niet op gang te komen speelt graag de bekende hits. Zelfs schromen ze zich niet om een ware Happy Hardcore-medley te laten horen. Wie dan ook de band uit de beginperiode kent ziet dan ook een heel andere formatie dan vroeger. BZB is niet meer puur voor de rockers, ze maken muziek voor ’t hele gezin. Zij brengen de eerste vrolijke klanken op deze zondag.
Wie het met heel wat minder bezoekers moesten dan was de band Bullerslug. Als presentator Boozy de band moet aankondigen is het nog nagenoeg leeg. Gelukkig komen er snel wat bezoekers bij, waardoor de Rotterdammers niet voor slechts een handvol bezoekers hoeft af te trappen. Wie nog niet wakker was werd het wel door Bullerslug. Deze groep bestaat uit leden van onder andere Aux Raus, Ella Bandita en Devil’s Blood, waardoor een bizarre combinatie bestaat die eigenlijk maar 1 ding kan opleveren. Juist ja, een flinke bak herrie vol met rariteiten. De zanger is één bonk energie. Hij stuitert over het podium en geeft alles, terwijl de gitaren ook flink mogen scheuren. Een gitarist die op de achtergrond speelt lijkt een vreemde eend in de bijt en dat maakt Bullerslug nu zo apart. Het past eigenlijk niet bij elkaar, maar toch weer wel. Het publiek geniet van het schouwspel en ziet een ruige show, waarvan men nu nog misschien wel afvraagt wat men nu eigenlijk gezien heeft. Was het een goede show? Ja! Was het muzikaal in orde? Ja! Maar wat was het nu? Tja uhhh…..
Paaspop is het podium waar zowel nieuwe bands mogen spelen, maar er ook oude helden aan de bak mogen. Vandaag schotelt Paaspop ons een totaal nieuw project voor. Barry Hay staat op het podium, maar niet met zijn vertrouwde vrienden van Golden Earring. Ditmaal staat hij met andere topmuzikanten op het podium. Onder andere Pablo van der Poel van DeWolff en Huub van Loon van Dearworld maken deel uit van Barry Hay’s Flying V Formation. De band speelt sterke eigen songs en af en toe is er tijd voor een klassieker van Golden Earring. Muzikaal is het allemaal in orde, maar zanger Barry zag vanachter zijn zonnebril vast niet de geschrokken gezichten van de bezoekers die de valse tonen echt wel hadden gehoord. Wat wel mooi was om te horen was hoe klassiekers van een nieuw arrangement worden voorzien en de songs ook dan fier overeind blijven.
De festivalbezoekers hebben het op deze koude edities niet al te gemakkelijk. De lage temperaturen eisen hun tol en slurpen de toeschouwers leeg. Het is dan ook een zware taak om de bezoekers van de Phoenix aan het beuken te krijgen. Peter Pan Speedrock haalde van alles uit de kast, zorgde voor wederom een sterke show, maar het wou vandaag simpelweg niet lukken. De band speelt al voor de 15e keer in Schijndel en ook op deze zondag laten ze zich van een energieke kant zien. Ook de onlangs geopereerde Dikke Dennis (alias “De Nachtegaal” betreedt het podium om “Megadestitas” mee te brullen. Echter is er vandaag geen “Schoppenaas” of “Resurrection” te horen. Er is ruimte op de setlist om nieuw materiaal uit te proberen. De band kondigt vol trots een nieuw album aan wat in september mogelijk zal verschijnen. Hier krijgen we dan ook volgend jaar absoluut weer veel meer van te horen, want ze sluiten af met “Als jullie komen volgend jaar, dan zijn wij er ook”. Ongetwijfeld tot dan!
Voor velen een onbekende naam in het programma. En op main stage nog wel. We zagen ze eerder al eens voorbij komen op Lowlands en La Pegatina kan van te voren één belofte afgeven; dit wordt feest. Hoewel de band het zomerse gevoel gewend is , laten ze zich niet tegenhouden door de ijzige kou die Paaspop ons dit jaar voorschotelt. Een onvervalst enthousiasme, goede muzikanten en enorme bak energie. Langzaam vult de Apollo tent zich steeds meer en na een half uur staat er een deinende, feestende massa bezoekers helemaal uit hun dak te gaan. De Spaanse mannen van La Pegatina weten precies hoe ze het publiek mee kunnen krijgen en laten het gros aan bezoekers van links naar rechts gaan, springen, schreeuwen en vooral dansen. La Pegantina; een gok van de programmeur of een voltreffer van het eerste uur? De verrassing van Paaspop 2013.
Minder verrassend, maar zeker zo gewenst is de komst van een formatie uit Zeeland. De bezoekers hangen met de benen naar buiten als Blof begint te spelen. Het is vol en warm in de Apollo. De warmte is trouwens een welkome afwisseling. Blof sluit geruisloos aan naast Racoon in het rijtje van trots van Nederland. Al jaren maken ze hit na hit, veelal met gevoelige en weemoedige teksten. Het publiek zingt uit volle borst mee met hits als ‘Harder dan ik hebben kan’, ‘Blauwe Ruis’, ‘Hou vol, hou vast’ en de nieuwste hit; ‘Zo stil’, wat eigenlijk een cover is van het Duitse nummer ‘Still’, maar de tekst heeft een bijzondere betekenis voor de mannen van Blof als je denkt aan het verlies van drummer Chris in 2001. Het zal vandaag niet meer zo druk worden bij het main stage als het nu is, die kunnen ze in hun zak steken.
Ook de theatertent mocht dit jaar niet klagen over de programmering. Konden eerder de dames al uit hun dak gaan met stripteaseact The London Knights, nu was het tijd voor de fans van Muse. De coverband Musest wordt wel de beste Musecoverband genoemd en daar valt geen speld tussen te krijgen. Het moeilijke en pittige repertoire van Muse wordt vrij sterk benaderd en dat weet ook het grootse publiek wat op deze show is afgekomen. Als je dan ook even je ogen zou dichtdoen zou je bijna zeggen dat ze het zijn. Voorlopig is Muse zelf onbetaalbaar, maar gelukkig laat Musest ook sterke versies van “Plugin Baby”, “Knights of Cydonia” en “Starlight” horen. Op Monsters of Mariaheide gooiden ze al hoge ogen en nu blijkt dat dit absoluut niet eenmalig was. Musest is een goede surrogaat aan het worden…
Even terug naar de Phoenix voor een flink portie metal met de mannen van Death Angel. Afgelopen jaar speelden ze ook al in het Klokgebouw tijdens Distortionfest en zanger Mark Osegueda benoemt Nederland altijd als een warm bad te hebben ervaren. Ze gaan al een aantal jaren mee en dat is te horen. Snoeiharde gitaren, headbangende dreads en schreeuwende zang. Death Angel staat garant voor een uurtje knallen. Wederom kunnen de oordopjes van stal worden gehaald. Het volume in de Phoenix lijkt standaard op standje ‘Bam!’ te staan. Een prima optreden, geen bijzonderheden maar gewoon even lekker metallen!
The Gaslight Anthem wordt al eens als opvolger genoemd voor Bruce Springsteen, maar vandaag zit het de mannen niet zo mee. De tent van het hoofdpodium is goedgevuld als de Amerikanen beginnen, maar waarom horen we zanger Brian Fallon zo slecht? We staan toch echt vooraan bij het podium en naast ons klagen er meer over het slechte geluid en er wordt al gebaard of het volume wat omhoog kan. Ondertussen speelt de band een goede show, maar het lijkt ietwat plichtmatig allemaal. Interactie met het publiek zit er niet in en de band speelt vrolijk door. Nummers van de laatste albums “American Slang” en “Handwritten” is waar het vooral om draait. Muzikaal is er niets op aan te merken, maar het gemis van zang is een pijnlijke domper. Dit is niet waar velen voor naar deze tent zijn gekomen. Jammer, want de band heeft eerder al bewezen weldegelijk een goede show neer te kunnen zetten.
Waar we wel alles van goed kunnen horen is Black Rebel Motorcycle Club. Het optreden in de Phoenix stond bij velen al omcirkeld in de agenda en dat was ook wel te zien. Het is enorm druk en wie nu vooraan stond is werkelijk omver geblazen. Wat een volume, wat stond dit oorverdovend hard. De band is op tour om hun nieuwe album te promoten, maar de setlist laat ook oudere bekende hits horen. Vooral veel om te horen, want de bandleden zelf zie je bijna niet. Het is erg donker op het podium, waardoor de aandacht dan ook veel meer op de muziek wordt gericht. De luisteraars krijgen dan ook een prima performance te horen. Het is maar goed dat BRMC (zoals ze zichzelf tegenwoordig noemen) het festival voor dit podium mogen afsluiten, want nog harder zou dit podium mogelijk niet meer aankunnen. De fans kregen precies waar ze voor kwamen en konden voluit headbangen. Wie nog over energie beschikte zal mogelijk de laatste beetjes tijdens deze show hebben versnoept.
Paaspop 2013 leverde op deze editie al her en der wat kippenvel op. Er was veel moois te bewonderen, maar het beste “kippenvel-momentje” moest nog komen. Beth Hart had de eer om het festival af te mogen sluiten en slaagde hier volkomen in. In een heerlijke set schotelde ze het publiek heel wat moois voor. Het was al even stil bij “Leave the light on”, maar bij “I’d Rather Go Blind” van Etta James bewees de Amerikaanse haar absolute klasse. Wat een dijk van een stem, wat een geweldige performer. Het is echter niet alleen Beth Hart die maakt dat de show van een hoog niveau is. Hoewel de ogen veelal op haar zijn gericht, mag haar band zeker niet worden vergeten. Okè, Joe Bonamassa, met wie zij het album “Don’t Explain” maakte maakt geen deel uit van deze formatie, maar over het gitaarspel van zijn vervanger mogen we niet klagen. Ook de muzikale talenten van Beth Hart zijn niet verkeerd en met regelmaat zit ze achter de toetsen om zichzelf te begeleiden. Deze dame weet wel waar ze mee bezig is. Een echte entertainer die de bezoekers van het hoofdpodium met gemak om haar vinger windt. Zo heeft Paaspop nog eenmaal mogen genieten en mag iedereen terugkijken op een groots festival. Het festivalseizoen kent een koude start, maar de doorgewinterde bezoeker deinst nergens voor terug. Iedereen een mooi en hopelijk wat wamer seizoen toegewenst!
