Paaspop 2019: Zondag (Schijndel) 21/04/2019

Terwijl op de festivalcamping iedereen langzaam ontwaakt na mogelijk een korte nacht staan de eerste festivalbezoekers alweer in de rij voor in de ingang van Paaspop. Een weekendje vertoeven in Schijndel gaat vaak in sneltreinvaart voorbij. Gelukkig hebben nog een mooie dag voor de boeg en voor de laatste maal bewandelen we de mooie brug die op het terrein is neergezet. Paaspopzondag here we come!
Om de spieren alvast langzaam in beweging te krijgen is daar de middaggymnastiek van Son Mieux. De Haagse formatie zorgt ervoor dat de Jack Daniels gaat dansen op hun vrolijke klanken. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht, maar niets is minder waar. Frontman Camiel heeft problemen met zijn gitaar en dit zorgt ervoor dat ietwat geïrriteerd op het podium staat. Misschien is dit juist wat het optreden een beetje nodig heeft, een beetje spanning, een beetje uitdaging. De band laat zich niet uit het veld slaan en vooral de percussie zorgt ervoor dat de voetjes vrolijk in beweging komen in Schijndel. De synthpop is de ideale manier om wakker te worden op deze laatste festivaldag.
Met In The Cold Light Of Monday leverde Novastar één van de mooiste albums van het afgelopen jaar af. Op dit album staan heel wat luisterliedjes en de vraag is dan ook hoe stil een publiek op Paaspop kan zijn als frontman Joost Zweegers en de zijnen zich op het podium van de Phoenix laten zien. Ok, er is wat geroezemoes, maar over het algemeen valt het allemaal wel mee en geniet iedereen van hetgeen de formatie laat horen. De ballads worden volop meegezongen, stelletjes vallen elkaar in de armen en genieten stilletjes van het optreden van Novastar. Naast de nummers van het eerder genoemde album mogen de nummers van weleer niet vergeten worden. Never Back Down is een schot in de roos, maar ook nummers zoals The Best Is Yet To Come en Wrong worden heel positief ontvangen op Paaspop. Het tijdstip waarop de band speelt is misschien ook perfect uitgekozen, een mooie relaxte manier om te ontwaken en langzaam klaargestoomd te worden voor het harde werk.

Rond de klok van half vier is het aan zangeres Ilse Delange om een vleugje country door de Apollo te laten klinken. Deze vakvrouw hoeft maar een paar noten te zingen om te laten horen dat het wel goed zit. Met een brede glimlach staat ze op het grootste podium van Paaspop en samen met haar band zorgt ze er voor dat heel de tent meezingt op haar nummers. Ze zit immers al jaren in het vak en de nummers zijn niet meer van de radio af te slaan. Of ze nu het recente Lay Your Weapons Down zingt of oudjes zoals The Great Escape en Livin’On Love, ze kan weinig verkeerd doen op de opener van het festivalseizoen. Je kan haar dan ook zelden op een misstap betrappen en ook na al die jaren blijft ze de country een warm hart toedragen. Een goedgevulde Apollo geniet dan ook vol verve van de zangeres uit Almeloooooo.

Afgelopen jaar verscheen Cheap Smell, het tweede album van zangeres Kovacs. Rondom de release van haar debuutalbum mocht de zangers nog aantreden in de Apollo en vandaag is de Phoenix het toneel waar het mag gaan gebeuren. De kleur van deze zwarte tent past perfect bij de muziek die deze zangeres maakt. Liefhebbers van film noir komen dan ook goed aan hun trekken en genieten van het optreden van Kovacs. De band staat met zo’n acht personen op het podium, waardoor er veel te zien en te horen valt. Het complete plaatje klopt perfect, alles is in dienst van de frontvrouw en dat mag ook worden gezegd voor de visuals die mooi tot hun recht komen in de Phoenix. Kovacs jaagt perfectie na en als er even een technisch mankementje is schroomt ze zich niet om een nummer opnieuw in te zetten. Vandaag krijgt het publiek een mix te horen van de twee verschenen albums en de nummers sluiten naadloos op elkaar aan, waarbij velen zich vergapen aan het soulvolle stemgeluid. Zangeres Sharon weet iedereen te betoveren en slechts een luid applaus kan deze betovering verbreken.

Het is nog maar vroeg op de avond als een van de hoogtepunten van Paaspop aanbreekt. Het Limburgse Rowwen Hèze was al vele malen vaker te aanschouwen in Schijndel, maar ditmaal is de zegetocht grootser dan ooit. Vanaf het allereerste moment lijkt de Apollo eigendom van de band uit America. Fans laten zich compleet gaan, beginnen overal te hossen en te springen, waarbij de t-shirts en het bier al vrij snel door de lucht vliegen. Men heeft enorm zin in een feestje en dan ben je bij Jack Poels en zijn mannen absoluut op de juiste plek. De heren op het podium schotelen een sterke festivalset voor, waarbij het voor de fans een eitje is om de nummers mee te zingen. Overal gaan de kelen open voor Auto Vleegtuug, maar ook Danse, Vergeate, Bestel Mar en alle andere worden volmondig meegeblèrd. De temperatuur in de Apollo wordt op deze zonnige dag alleen maar hoger en het zweet druipt bijna van het plafond. Het deert de fans niet, zij willen alleen maar losgaan op de muziek van hun helden. Rowwen Hèze is dan ook de ultieme festivalact. Wie kan niet een nummer meezingen, al is het maar die ene waarin ze bezingen dat het een kwestie van geduld is….. juist… Limburg!

Het ene Limburgse avontuur is nog maar amper afgelopen of de volgende band uit het Zuiden staat alweer klaar om te beginnen. De repetitieruimtes van Rowwen Hèze en De Heideroosjes zitten in Limburg naast elkaar, maar bezoekers in Schijndel moeten snel het gehele Paaspopterrein oversteken om van de Apollo naar de Phoenix te komen. Na een aantal jaar afwezigheid viert de band rondom zanger Marco Roelofs het 30-jarig jubileum en heel veel bezoekers op Paaspop hebben hier reikhalzend naar uitgekeken. Het is dan ook niet voor niets dat er security aan te pas moet komen om de ingang van de tent te barricaderen. Er kan niemand meer bij en op een afstandje hoort men hoe De Heideroosjes het nog steeds niet verleerd zijn. Punk’s Not Dead en met Scapegoar Revolution beginnen de Limburgers aan hun reünieshow. Dat moment is ook meteen het startsein voor de menigte om in beweging te komen. Velen hebben voor de gelegenheid nog een oud Heideroosjes-shirt uit de kast getrokken en gaan los op de band die vandaag trakteert op een vleugje nostalgie. De Heideroosjes denderden jarenlang over de vele festivals en podia en ook op Paaspop waren ze menigmaal te zien. Men is ze dan ook absoluut niet vergeten en of de band nu hun Nederlandse of Engelstalige repertoire laat horen, overal gaan de vuisten de lucht in en wordt er gesprongen en gebeukt. Ook de bekende bewegingen op Sjonnie & Anita is men niet vergeten. Het hoogtepunt van de set wordt voor het laatst bewaard. Zo brengt de band eindelijk het toepasselijke Ze Smelten De Paashaas ten gehore en ook zijn Klapvee en Goede Tijden Slechte Tijden een schot in de roos. Helaas duurt de show van de Limburgse punkrockers maar een uurtje, maar de show is pas gedaan als Marco Roelofs de set heeft afgesloten met het nummer waarmee ze jarenlang de optredens zijn geëindigd. Daarna mag het United Scum weer naar buiten om even op adem te komen…

Terwijl we even de tent uitlopen om op adem te komen zien we al menig foute glamrock-outfit de revue passeren. Op Paaspop zie je natuurlijk bezoekers in diverse kostuums voorbijkomen, maar de glamrock-outfits zijn hier op dit moment met een speciale reden. De foute rockband Steel Panther is naar Paaspop gekomen om een uur lang de Phoenix onder te dompelen met vieze praatjes, gelikte danspasjes en ietwat foute glamrock. Overal waar de heren geboekt worden is het feest en dat is vanavond in Schijndel niet anders. Ja, de mannen hebben ellenlange praatjes, steken graag de draak met een band zoals Motley Crue en schromen zich niet om te vertellen wat ze allemaal met je moeder zouden willen doen. Alles moet je natuurlijk met een korreltje zout nemen, maar de lange praatjes zorgen er wel voor dat je soms even snakt naar zoiets als… een liedje? Even lijkt het alsof er een braaf liefdesliedje klinkt, maar wie goed op de tekst let hoort dat Community Property verre van braaf is. Alles wat de heren laten horen heeft ergens wel iets met sex te maken, maar de ludieke wijze waarop Steel Panther het vertolkt tovert een glimlach bij iedereen op een het gezicht. Zoals bij elke show van deze band mogen er een aantal dames het podium op om te komen dansen. Dat is vandaag niet anders en zo maakt de band er samen met de vele vrouwelijke fans een mooie happening van. Een nog foutere rockshow zul je vandaag niet vinden in Schijndel.

Wie na een dergelijke show behoefte heeft aan brave singer-songwriter mag wederom de grote oversteek maken naar de Apollo. Niemand minder dan Mike Rosenberg alias Passenger is naar het festival gekomen om helemaal in zijn èèntje de Apollo voor zich te winnen. Al jarenlang is Passenger een graag geziene gast op de festivals en heeft bij bewezen zijn mannetje wel te staan. De zanger uit het Verenigd Koninkrijk was voorheen een straatartiest en zijn talent om toeschouwers te boeien heeft hij de afgelopen jaren alleen maar verder ontwikkelt. Zo ook op het grote podium van Paaspop waarop hij zijn misschien ietwat brave liedjes vertolkt. Het is soms wat onrustig in de tent, maar het geroezemoes ebt langzaam weg, men wil horen wat Passenger te melden heeft. Hij vertelt korte anekdotes en al snel klinkt de single Life’s For The Living door de grote tent. Her en der wordt er al goed meegezongen of men heeft het te druk om dit moment vast te leggen op hun telefoon. Het is soms lastig voor het publiek op Paaspop om de aandacht op dit late tijdstip vol te houden zonder luid te moeten praten. Toch vraagt Mike even voor een moment van stilte en tijdens zijn vertolking van Simon & Garfunkel’s The Sound Of Silence is er even kippenvel waarneembaar in de grote tent. Na dit rustige nummer mag iedereen volop meezingen op I Hate, waarop Passenger heel ironisch juist bezingt hoe irritant het is als iedereen door zijn muziek heen praat. De beste zanger zal het wel gewend zijn, maar wat is het toch een geweldige performer en wat heeft hij een schitterend stemgeluid. Uiteraard mag zijn grote hit Let Her Go niet ontbreken en vallen stelletjes elkaar in de armen en zingen zachtjes de tekst mee… ook dit is Paaspop.
Vele bezoekers zijn opgegroeid met de muziek uit de jaren ’90. Naast de vele girl/boybands en de stevige grunge werd dit decennium ook gedomineerd door de Happy Hardcore. Pioniers van het eerste uur Charly Lownoise & Mental Theo stonden aan het roer van deze beweging en dit jaar viert het bekende duo dat ze vijfentwintig jaar in het vak zitten. Dat deden de heren al tweemaal in een uitverkochte Ziggo Dome, maar ook in de Phoenix willen de heren graag de boel op stelten zetten. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd. De tent is gevuld met bezoekers die snakken naar een stukje nostalgie Terwijl er alvast wat jaren ’90-muziek klinkt begint de stemming er al aardig in te komen. Als de lichten doven wordt er rustig afgetrapt met een piano-versie van de hit Stars, waarna de heren de elektrische versie door de tent doen schallen. Het is dan ook meteen het startschot van anderhalf uur nostalgie. Charly Lownoise & Mental Theo zwepen de tent continu op, hetzij met eigen hits, hetzij met party-anthems uit dezelfde periode. Uiteraard worden de heren bijgestaan door de nodige danseressen en strooit het duo rijkelijk met shirts die ze het publiek ingooien. Schaamteloos zingt iedereen de hits mee en danst alsof het leven er vanaf hangt. De heren schotelen een uitgebalanceerde set voor. Even laten ze het tempo inzakken, waarna dit weer razendsnel omhoog wordt geschroefd. Zo blijft het feestje fier overeind en verslapt de aandacht geen moment. Ja, het is misschien een heel fout feestje, waarbij alles uit de kast getrokken wordt om de vreugde te verhogen. Wie had er gedacht dat we op zondagavond als een dolle zouden dansen en met z’;n allen èèn van de vele grote strandballen de lucht in zouden houden? Als de set erop zit zullen de Hardcore Feelings nog even blijven hangen en geniet iedereen van Your Smile.
Drie dagen Paaspop laten zich dan ook gemakkelijk vangen in èèn van de vele songtitels van Charly & Theo. Waren het geen Wonderful Days? Waanden we ons niet in een Fantasy World en waren we niet Together In Wonderland? Het festivalseizoen is dan nu ook dan ook echt geopend en als elk festival is zoals deze editie van Paaspop dan gaan we een hele mooie periode tegemoet. Paaspop dankjewel en graag tot volgend jaar!
Foto’s door Marc Koetse – Rockportaal.nl