De weergoden hebben op donderdag de nodige sporen nagelaten. De parkeerweides zijn veranderd in een slagveld, wie fan is van een potje modderworstelen kan hier volop aan de slag, wie er hoopt een auto te parkeren krabt nog een keer achter de oren. Je moet er iets voor over hebben om het eerste echte festival bij te wonen. De echte diehards staan met hun kampeerspullen tegenover de festivalingang om een tent of camper te gaan stallen op festivalcamping Paradise City. Het kan dan ook niet anders dan de echte festivaldriedaagse in Schijndel gaat binnen. Paaspop… daar gaan we!
De organisatie heeft weer een weergaloos bouwwerk afgeleverd, overal staan immense decorstukken, maar ook zijn er bijzonder veel podia. Vervelen is dan ook geen optie, een concert moeten missen is veel erger. Killing your darlings met een blokkenschema op je telefoon. Rockportaal gaat drie dagen op jacht naar mooie shows, naar vaste waardes, maar ook naar verrassende acts. Aangezien we een potje herrie niet schuwen beginnen we vandaag in The Jack waar Wargasm het spits mag afbijten. Wargasm is op tour met Limp Bizkit, maar mag in The Jack een eigen show neerzetten. Wargasm is het project van het duo Milkie Way en Sam Witlock die zich graag live door een aantal muzikanten laten vergezellen. Ze laten de boel meteen ontploffen in The Jack en we snappen dan ook wel dat Limp Bizkit deze ietwat rare act graag mee op tour neemt. Harde gitaren, maar ook lompe beats zoals we die kennen bij The Prodigy. Wargasm schuwt het experiment niet, maar ook mag je deze act in het vakje nu metal plaatsen. Soms teasen ze dan ook met een snippet van Limp Bizkit, maar vandaag laten ze op Paaspop vooral eigen materiaal horen. Men wil ook graag een moshpit zien en daar geeft het publiek graag gehoor aan. Ondanks het vroege tijdstip gaat de tent al goed op en neer. Het is lomp en hard, maar enigszins krijgen we ook het idee dat we naar een soort clichématig trucje staan te kijken, het mist wat eigen identiteit, ondanks ze aan styling echt wel willen opvallen. Wel krijgen ze met hun N.E.R.D.-cover van Lapdance de boel flink aan het springen, dus in dat opzicht is Wargasm wel in hun missie geslaagd, we zijn begonnen!
Paaspop begint door de ontzettend brede programmering ook echt een familiefestival te worden. Er zijn veel ouders met kinderen aanwezig die de diverse tenten een glimp van hun helden hopen op te vangen en natuurlijk mee te zingen met de grote hits. Niet voor niets is het dan ook bijzonder druk in de Apollo als daar Flemming zich weer mag komen laten zien. Afgelopen jaar was hij ook al te gast op Paaspop, maar aangezien zijn status nu echt enorm is gestegen mag hij wederom op het grote podium in Schijndel plaatsnemen. Paaspop voelt voor hem als een thuiswedstrijd en iemand die zich ergens goed thuis voelt komt vaak beter uit de verf. De kelen van het publiek mogen vandaag wijd open, want wat heeft Flemming toch ondertussen veel hits op zijn naam staan. Denk daarbij aan nummers zoals Amsterdam, Paracetamollen en Automatisch, maar ook schotelt de vrolijke zanger ons wat nieuwe nummers voor. Niet alleen voelt hij zich thuis in Schijndel, ook past hij prima bij die nieuwe lichting Nederlandstalige sterren.
Bezoekers in Schijndel die heel veel acts willen zien zullen de nodige meters moeten maken. Grote namen zijn vaak verdeeld tussen de tenten van de Apollo en de Phoenix. Soms blijkt dan ook in de praktijk dat een act misschien wel een groter podium had verdiend en niet alle fans in de tent passen. Dit is ook het geval bij Triggerfinger. Wie de band van Ruben Block niet enorm heeft gevolgd zal het misschien niet weten, maar de vaste bassist Monsieur Paul gaat de band na jarenlange trouwe dienst verlaten. Zijn opvolger was heel snel gevonden, want de baspartijen zijn voortaan in handen van mede-bandlid Geoffrey. Horen we een verschil? Welnee.. Eigenlijk lijkt het dan ook alsof er niets is veranderd en dat is dan de pure klasse van Triggerfinger. De band speelt een steady set zoals we gewend zijn, dus met lange solo’s en scherpe hooks en natuurlijk het opzwepende karakter. Laat dat maar aan frontman Ruben en drummer Mario over. Jaren geleden werd de band van onze Zuiderburen ineens immens populair door een cover van Lykke Li. Dat nummer heeft een hele tijd niet meer op de setlist gestaan, maar nu is er weer present als afsluiter. Vol overtuiging zingt iedereen rijkelijk mee op I Follow Rivers….
Op deze editie van Paaspop mogen een aantal artiesten een terugkeer maken. Namen die eerder nog in een kleinere tent doorbraken en nu van grotere status mogen genieten. Wat dacht je bijvoorbeeld van Frank Carter & The Rattlesnakes. In 2018 maakten zijn hun debuut op Paaspop in The Jack en nu mogen ze laten zien of ze de Phoenix waard zijn. Het antwoord is hierop echter al heel snel gevonden. Ja! Frank Carter laat de boel al razendsnel exploderen en niet veel later wordt deze muzikanten letterlijk op handen gedragen. Frank Carter verlaat het podium en zoekt meteen het contact met zijn publiek op. Frank Carter zweept vanaf het allereerste moment de boel compleet op, waarbij ook de andere bandleden hier graag nog een schepje bovenop doen. Moshen, stuiteren,circlepit bouwen, meebrullen, schreeuwen, crowdsurfen, het zit allemaal in de show bij Frank Carter & The Rattlesnakes, Je zou bijna een bingokaart kunnen bijhouden van alle cliché-woorden de frontman bezigt, maar nee dit is geen trucje, dit is pure passie. Zo ziet hij graag een moshpit met uitsluitend vrouwelijke bezoekers, of we allemaal even respectvol willen zijn, of we willen gaan zitten en ga zo maar door. Natuurlijk doen we dat voor die band die heerlijk stevig rockt en niet in de hokjes gelooft, er komen zoveel verschillende stijlen voorbij zonder ook maar ergens af te zwakken. Frank Carter schreeuwt de longen uit zijn lijf en de muziek is heerlijk hard en lomp. Dat is nou net waar wij even aan toe waren! De band en het publiek zijn samen èèn en het is dan ook niet gek dat als frontman Frank vraagt om de allergrootste circlepit van het festival te maken het publiek nogmaals doet wat heb wordt opgedragen. Het is de Britse rockband dan ook weer gelukt, wat een feest!
Pasen en Pinksteren vallen vandaag op èèn dag, want terwijl we eigenlijk met deze dagen volgens de Christenen de laatste dagen van Jezus Christus moeten herdenken vieren we in The Jack juist de herrijzenis van een andere JC… namelijk de terugkeer van John Coffey! In 2016 ging het grote jongensboek even dicht, maar werd nooit definitief gesloten. En dat is maar goed ook, want een volle The Jack wacht met spanning op hetgeen er vandaag allemaal gaat gebeuren. Het antwoord is eigenlijk al snel duidelijk, er is in al die jaren niets veranderd en het avontuur dendert na deze pauze gewoon weer vrolijk voort. De glimlach op het gezicht van de bandleden spreekt boekdelen, wat hebben ze dit gemist. En dat is wederzijds! Wat is het weer geweldig om John Coffey aan het werk te zien en weer het podium onveilig te zien maken. De boel opzwepen, de boel op zijn kop zetten, John Coffey trekt alles uit de kast en niet voor niets duikt de frontman na praktisch het startschot alweer het publiek in. Frontman David Achter De Molen is niet de zanger die achter zijn microfoon blijft staan, hij wil zijn fans weer van dichtbij bewonderen en ze ook door zijn microfoon laten meeschreeuwen. Daar is geen gebrek aan op Paaspop, de tent puilt uit, iedereen wil bij deze wederopstanding zijn en ook het publiek is de teksten niet vergeten. Wat heeft John Coffey toch een energie, wat fijn dat deze heren hun weg weer gevonden hebben. We gaan ze ongetwijfeld weer vaak tegenkomen!
‘Tonight We Are Going To Party Like It’s 1999’ aldus Limp Bizkit-frontman Fred Durst. Limp Bizkit is de afsluiter van deze eerste festivaldag op Paaspop. Een volgepakte Apollo gaat vanaf de eerste tonen compleet voor de bijl, springen, beuken, moshen en vooral veel teksten van weleer meezingen is het devies. Het zweet drupt al snel van de voorhoofden, de temperatuur van de tent waar zelfs 18.000 bezoekers inpassen stijgt binnen no-time naar standje tropisch. De Amerikaanse formatie staat voor het eerst op het programma in Schijndel en wie kan er eigenlijk niet een klassieker van deze heren opsommen. We moeten toegeven dat frontman Fred Durst een dagje ouder is geworden en niet meer de energieke zanger is van weleer, maar zijn stem maakt veel goed. Daarnaast zien we dat gitarist Wes Borland weer een weergaloze outfit uit de kast heeft getrokken en onverschrokken zijn partijen speelt. Keer op keer weet hij ons weer te verbazen met zijn looks. Limp Bizkit was groot in de jaren ’90 en dat stukje nostalgie hebben ze vandaag meegenomen naar Schijndel. Rollin’ (Air Raid Vehicle), Nookie, My Generation en ga zo maar door, praktisch alle grote hits staan op de setlist. Om het publiek soms even een adempauze te gunnen tussen de nummers door draait DJ Lethal wat interludes, het lijkt bijna alsof de band een seintje krijgt dat het er soms net even te hard aan toe gaat. Ach, in de moshpits gaan bezoekers wel eens onderuit, maar er is altijd een helpende hand van een mede-mosher die je zo weer overeind helpt. De feestvreugde blijft aanwezig in Schijndel en om de dosis nostalgie nog meer leven in te blazen covert Limp Bizkit ook nog eens Heart Shaped Box en Smells Like Teen Spirit van Nirvana. Hoeveel jaren ’90 wil je hebben toch? Het is niet de enige cover die we Limp Bizkit horen spelen, want jaren geleden bliezen de heren ook al Faith van George Michael nieuw leven in. De kelen gaan dan nogmaal wijd open op Paaspop, het grote meebrullen lijkt dan ook eindeloos. Limp Bizkit maakt niet de volledige speeltijd vol die volgens het tijdschema is aangegeven, maar daar lijken de bezoekers niet om te malen. Zij horen in het slotstuk een heerlijk uitgesponnen Take A Look Around en gaan voor het laatst helemaal los op Break Stuff. De tent wordt voor een laatste maal gesloopt, Limp Bizkit kwam, zag en overwon. Fred Durst had gelijk, het was even net zoals in 1999.
Foto’s door Fotografie Maarten Meulensteen
