Terwijl op de festivalcamping de eerste bezoekers ook alweer in de been waren maakten wij ook onze rit richting het festivalterrein. Paaspop kende de afgelopen jaren wat problemen qua mobiliteit, de parkeerweides veranderden in een modderpoel en om bezoekers tegemoet te komen had de organisatie een paar extra verharde parkeerplaatsen in het leven geroepen waarbij bezoekers met pendelbussen naar het terrein konden komen. Een prima optie die ons binnen no time bij de festivalingang bracht.
We waren dan ook op tijd aanwezig in de Thunderbolt, de onvervalste hardrockkroeg van Paaspop. In deze tent stonden veelal coverbands geprogrammeerd en op deze zaterdag trapten we dan af met Imitallica. Zoals de naam al deed vermoeden was dit een coverband van Metallica en vanaf de eerste tonen was het feest in de Thunderbolt. Nadat het traditionele Ectasy Of Gold had geklonken was het tijd voor de songs van de rockers uit San Francisco. De band uit het Brabantse Bakel ging er helemaal voor en dat zorgde ervoor dat de vuisten al snel de lucht in gingen en er volop werd meegezongen. Tja, wie kent er ook niet nummers zoals For Whom The Bell Tolls, Master Of Puppets of Battery? Imitallica had er zelf ook duidelijk zin in, de vrolijke grimassen waren niet gespeeld en de band haalde alles uit de kast om er een leuk uur van te maken. Gekke bekken trekkend, dansjes op het podium, karakteristiek poses werden aangenomen, de heren deden het allemaal. Het was dan ook een prima manier om weer in de festivalsfeer te komen. Zelf leek de band ook wel geëmotioneerd toen tijdens The Memory Remains er overal luidkeels werd meegezongen. Imitallica kondigde eerder al aan te gaan stoppen en misschien realiseerde men zich dat men dit momenten toch zal moeten gaan missen.
Onderweg naar de Apollo konden we al zien dat Paaspop weer langzaam op gang aan het komen was. Het werd alweer drukker op het terrein en niet veel later zou de maximale capaciteit van 35.000 bezoekers weer zijn bereikt. Evenals de afgelopen jaren was Paaspop steevast uitverkocht. De kaarten voor het festival bleken populairder dan ooit. Met deze brede programmering was dat ook wel logisch, er was voor elk wat wils en er heerst elk jaar een fantastische sfeer. Wie dan ook niet eens voor de optredens zou komen had alsnog een heel mooi gezellig weekend.
Rockportaal was natuurlijk well voor de muziek aanwezig en zag in de Apollo hoe singer-songwriter Tom Grennan moest ploeteren om gedurende het eerste half uur het publiek voor zich te winnen. De zanger mag dan wel genieten van de nodige airplay, maar het goed vertolken van de songs en het publiek meekrijgen is een tweede. De Brit timmert ondertussen wel hard aan de weg, in zijn thuisland was hij al regelmatig genomineerd voor grote prijzen, maar de prijzenkast is vooralsnog vrij leeg. Op meerdere vlakken heeft de vrolijke zanger nog wel wat te winnen. De opstelling op het podium was vandaag ook verre van ideaal. De band en achtergrondzangeressen stonden nogal ver naar achteren opgesteld, waardoor interactie al moeilijk leek en het puur om de kunsten van de zanger leek te moeten gaan. Pas toen ook een achtergrondzangeres een duidelijke rol kreeg tijdens het optreden kwam het wat meer los en met het spelen van de grote hit Little Bit Of Love kreeg hij alsnog het publiek last minute met zich mee.
De afgelopen jaren heeft Personal Trainer al laten zien hoe ze het publiek met zich mee krijgen en wat voor explosieve optredens de heren kunnen geven en vandaag deden ze dat dan ook dunnetjes over in de Jack Daniels-tent. De band heeft ondertussen behoorlijk wat bekendheid vergaard, het vele spelen heeft zijn vruchten afgeworpen, het is druk in de tent en vanaf de eerste tonen gaan zowel de band als het publiek er helemaal voor. Bij eerdere shows van Personal Trainer hadden we al gezien dat we te maken hadden met een mooie vriendengroep die het toevallig leuk vonden om samen muziek te maken en hier verdomd veel plezier aan beleefden en dat is vandaag niet anders. Grappige dansjes en bewegingen op het podium zorgden voor een goede sfeer, maar ook de nummers werden perfect uitgevoerd. Willem Smit, de grote leider en zanger van deze georganiseerde chaos was in zijn nopjes en zweept de band en het publiek continu op. Voor zijn neus dook de een na andere moshpit op en een nummer zoals Key Of Ego deed dit vuurtje alleen nog maar meer oplaaien. Zelf kreeg hij het er ook behoorlijk warm van, zijn shirt moest het dan ook ontgelden, wat ook nog eens op applaus mocht rekenen. Zijn mede-bandleden werkten zich ook in het zweet, zo zagen we ook hoe een toetsenist ook nog eens trompet speelde en druk was met allerlei freaky dansjes. Een optreden van Personal Trainer is dan ook zelden saai, wat een energie!
Nu we toch al het vaatje energie hadden aangeslagen konden we er net zo goed de dansschoenen aan toevoegen. In de Phoenix gingen we even terug in de tijd met Sophie Ellis-Bextor, hoewel we eigenlijk eerder mogen spreken van de comeback van de Britse zangeres. De beroemde filmscene in Saltburn zorgde ervoor dat Murder On The Dancefloor opnieuw in de hitlijsten terecht kwam en ook nog eens viraal ging op TikTok. De hit van twintig jaar geleden is anno 2024 dan ook groter dan ooit. De bezoekers in de Phoenix die puur voor deze hit kwamen moesten even geduld hebben, maar kregen in de opmaat naar deze klassieker heel veel toffe dansbare nummers te horen. Zo opende de Britse al met Crying At The Discotheque en gooide er met Cher’s Take Me Home meteen nog een dansbaar nummer tegenaan. Sophie Ellis-Bextor trakteerde de bezoekers op een live-versie van het Foute Uur, waarbij er regelmatig meegezongen kon worden. En wat had Sophie Ellis-Bextor toch een flinke dosis energie. Ze bleef maar dansen op die hoge hakken en daarnaast was er een glimlach van oor tot oor. Wie op Paaspop op zoek was naar een soort van blij ei had absoluut bij deze show moeten zijn. Samen met haar band nam de Britse ons terug in de tijd met een medley met onder andere Lady (Hear Me Tonight), Groovejet (It This Ain’t Love) en zelfs ABBA’s Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight). Bij deze laatste klassieker leek de Phoenix te ontploffen. Sophie Ellis-Bextor bleef dan ook met klassiekers strooien en vol overgave zong het publiek mee op Madonna’s Like A Prayer. Deze zeer vermakelijke show ging dan ook in een sneltreinvaart voorbij en de allergrootste hit Murder On The Dancefloor werd natuurlijk voor het laatst bewaard, wat een feest!
Er staat geen maat op het rijzende succes van Froukje. De dame wiens hits Ik Wil Dansen, Zonder Gezicht en Als Ik God Was drie jaar op rij zorgde voor de titel 3voor12’s Song Van Het Jaar stond vandaag geprogrammeerd in de Apollo, de grootste tent van Paaspop. Afgelopen jaar was deze dame ook al te zien op de vele grote festivals en ook dit jaar staat ze onder andere op Pinkpop. Het bleek echter geen garantie dat de Apollo ook zou uitpuilen. Het Paaspop-publiek bleek andere keuzes gemaakt te hebben, waardoor er behoorlijk wat plek was in de Apollo. Dat lag echter niet aan de kunsten van de zangeres en haar band. Froukje was weldegelijk in vorm en ook de elektronische klanken zorgden voor die juiste sfeer. Uiteraard mochten de eerder genoemde hits niet ontbreken evenals nummers van haar recente album Noodzakelijk Verdriet. Aan het optreden was dan ook helemaal niets mis, behalve dat het publiek het liet afweten. Die misten dan ook de bijdragen van S10 die de zangeres tot tweemaal toe kwam assisteren. Wat was het mooi om de twee vriendinnen samen aan het werk te zien.
Vervolgens was het tijd voor de ideale opmars naar de headliner van Paaspop. In de Jack Daniels-tent stond namelijk IST IST op het programma. De band uit Manchester heeft de shoegaze, new wave en postpunk omarmd en na een paar nummers komen vergelijkingen met Joy Division, Editors en White Lies al snel om de hoek zetten. IST IST ademt deze sfeer en laat deze vervolgens niet meer los. De Jack Daniels is de ideale tent om deze muziek te spelen, de tent is grauw en donker en past dan ook bij IST IST. De heren uit Manchester zijn inmiddels tien jaar bezig en beginnen langzamerhand iets meer voet aan wal te krijgen. Op Paaspop hebben ze in ieder geval een positieve indruk achtergelaten, want wat speelden de heren een heerlijke set. Echt dansen op de muziek was er niet bij, maar dat gold ook voor de band zelf die ook niet heel veel aan podiumpresentatie in gedachten hadden, gewoon strak spelen , de hoofdjes laten knikken en door. Paaspop bleek dan ook weer de laatste show van deze tour, maar de kans is vrij groot dat IST IST vaker in ons land te zien zal zijn. Eigenlijk kunnen we niet genoeg krijgen van het lage stemgeluid van zanger Adam Houghton, wat een schitterende stem!
Even hadden we het idee om een kijkje te gaan nemen bij Chef’ Special in de Apollo, maar kennelijk hadden veel Paaspoppers dit idee. Al ver voor de ingang van de tent werd duidelijk gemaakt door drie grote rode kruizen en de tekst Area is Vol dat dit geen haalbare kaart zou zijn. Een act zoals deze bleek dus de ideale naam voor Paaspop, hiervoor kwam men wel massaal naar de tent. Gelukkig was er in de Thunderbolt wel plek om even te kunnen rock ’n rollen bij The Seatsniffers. De groep van onze Zuiderburen is al jaren onderweg en telkens werkt hun texmex, rock’n roll, surf- en punkmuziek opnieuw en opnieuw. Het podium is dan ook bezaaid met instrumenten, een contrabas, een saxofoon , een drumstel, je komt ogen en oren te kort. The Seatsniffers zweepten de boel keer op keer op en wat paste hun sound perfect bij de Thunderbolt, waar menigeen zich aan een dansje waagde of aan de bar een biertje bestelde.
Terwijl vervolgens de tent na Chef’Special leegstroomde liep deze vervolgens niet meer zo vol. Veel bezoekers lieten de headliner Editors links liggen. De band die onlangs nog twee maal de AFAS Live uitverkocht bleek geen match te zijn in Schijndel. Dat is op zijn minst opmerkelijk te noemen, want met optredens op onder andere Best Kept Secret, Pinkpop en Paaspop is Editors een festivalband bij uitstek. De bezoekers die dan ook wel hadden besloten om bij Tom Smith en de zijnen te komen kijken zagen een band in bloedvorm. Editors trapten af met Bones, waarbij meteen duidelijk werd dat het licht en het geluid meteen goed stond afgesteld. Een flitsende lichtshow miste de uitwerking niet in de Apollo en paste goed bij de sound van Editors. Om het geheugen van sommigen weer op te frissen speelde de band An End Has A Start, maar dat opfrissen was eigenlijk niet nodig. Editors speelde vanavond een show puur voor de fans en een paar andere geïnteresseerden. Er werd volop meegezongen en een wel hele grote fan ging er compleet voor. Elk nummer werd groots onthaald en hij zong werkelijk alles vol overtuiging mee. Wild gebarend ging hij compleet uit zijn dak. Andere bezoekers onthaalden de pyro’s met luid gejuich en zongen mee tijdens Sugar. Tom Smith werd wel eens verweten om nagenoeg niets te zeggen tegen zijn publiek, maar vandaag volgt de ene Thank You na de andere. Een grote spreker zal het nooit worden, maar het contact met zijn publiek was er zeer zeker. De setlist kende grote gelijkenissen met de show in de AFAS Live, de band hoefde ook nauwelijks te schrappen want ook Editors mochten anderhalf uur spelen. Hierdoor kwamen veel klassiekers aan bod, maar ook een paar onbekendere tracks. Editors speelde dan ook praktisch een geheel eigen set, maar dan in een festivaltent. Wat heeft Tom Smith toch een geweldig stemgeluid en wat speelde de band strak. De pyro’s waren dan ook niet het enige vuurwerk op het podium, Editors waren on fire! Om de feestvreugde nog meer te doen oplaaien speelden ze Adamski’s Killer wat voor nog meer meezingende fans zorgde. Editors speelde dan ook een grootse set, maar kennelijk op het verkeerde festival. Met nummers zoals A Ton Of Love en Smokers Outside The Hospital Doors hoefde al niemand te klagen en uiteraard mocht ook de festivalklassieker Papillon niet ontbreken. Voor een laatste maal ging het publiek massaal uit hun dak. Tussendoor werd de menigte tot tweemaal toe ondergesneeuwd door confetti en werden de vuurkanonnen voor een laatste maal gebruikt. Tom Smith en de zijnen waren dan ook springlevend, maar een volgend bezoek aan Schijndel zal er voorlopig niet meer inzitten. Ach, de tijd zal het leren… Over de tijd gesproken, ineens was het zomertijd en zijn we ergens gaandeweg de show van Editors een uurtje kwijtgeraakt….
Foto’s door Stefanie Portegies – Rockportaal.nl
[
