Jezelf “The Greatest Show On Earth” noemen, het festival Paaspop in Schijndel doet het al jaren. De opener van het festivalseizoen is ieder jaar weer een groot succes en dat is mede te danken aan een organisatie die altijd open staat voor verandering. Een andere terreinindeling bijvoorbeeld of toch die ene hele grote festivaltent die nergens anders in de wereld te zien is. Paaspop doet het allemaal… en ze hebben nog heel veel muziek op het programma ook!
Rockportaal was weer drie dagen te vinden in het Brabantse Schijndel waar nationale en internationale acts te zien waren. Struinend van tent naar tent op zoek naar leuke shows en die waren er ook voor een Rockpubliek in overvloed. Wie nieuwe bands wilde leren kennen had voldoende keus, maar ook wie juist oude rotten op het podium wou zien stralen kwam tot hun trekken. Daarnaast kon men zich vergapen aan de meer dan geweldige aankleding, die jaar op jaar steeds meer en mooier leek te worden.
Rockportaal begon deze eerste festivaldag in The Social Club, de eettent die in het verleden nog onder de naam Restolounge door het leven ging, Terwijl we menig festivalbezoeker verkleed als piraat de tent in zien gaan wisten we al al genoeg. Hier zou een mooi feestje gaan plaatsvinden en niets bleek minder waar. Het Zweedse Ye Banished Privateers is bezig aan een muzikale opmars. De piraten waren afgelopen jaar al te zien op de Pirate Metal Party in Helmond en ook op Lowlands en vandaag deden ze hun piratenfeestje nog eens dunnetjes over. Ye Banished Privateers had geen groots toneel nodig met een uit de kluiten gewassen opblaaseend of een te overdreven theatrale act, nee Ye Banished Privateers speelde muziek met traditionele instrumenten en deed dit vol enthousiasme. Uiteraard waren er wel wat clichésongteksten over he leven op zee en wist de kapitein van dit gezelschap met zijn vermakelijk act zijn toehoorders mee te krijgen. Het publiek maakte dan ook alvast de eerste dansjes, gooide de vuisten in de lucht en joelde vrolijk mee.
Van een heel andere orde was het optreden van DOOL in The Shelter. Voorheen heette deze tent jarenlang The Jack Daniels, maar kennelijk was het tijd voor een nieuwe naam en was de naam van het whiskymerk niet langer meer verbonden aan dit podium. Aan de tent was overigens niets veranderd evenals de bezoekers. De tent was vrij donker vanbinnen en dat was ook de gemiddelde kleur van de kleding van de toehoorders van DOOL. Het was alweer de tweede Rotterdamse band op dit podium vandaag, sterker nog, de voorgangers van Tramhaus oefenden in hetzelfde repetitiehok van DOOL. DOOL trapte echter uit een heel ander vaatje en wat was de band in vorm vandaag. Hun grauwe duistere sound paste dan ook weer perfect bij deze tent waar de band al bij eerdere edities ook te vinden was. Al vrij snel aan het begin van de set knapte er een snaar van de gitaar van Raven van Dorst en Raven grapte dan ook dat met het knappen van de snaar het festivalseizoen nu dan ook echt geopend was. Onverstoord speelde de band vervolgens door en liet nummers horen van hun meest recente album The Shape Of Fluidity, waarmee DOOL afgelopen jaar ook al flink wat succes had. Daarnaast was er uiteraard ook nog wat plek voor een oudje, maar de focus lag echt op het nieuwe werk. Wie als nieuwsgierige bezoeker de band nog niet kende, maar Raven puur kende van TV zag nu dat Raven’s talent als muzikant toch echt veel serieuzer was dan het leiden van een boerderij of meedoen in een spelletjesprogramma. De klok op rock, een tent overdonderen, daar was DOOL wederom heer en meester in.
De liefhebbers van gitaren werden op deze eerste festivaldag meteen voor een dilemma gezet. Of de hele show van DOOL kijken en later instromen bij Alestorm of toch dan maar eerder naar de Phoenix lopen om het piratenspektakel helemaal te zien. Gezien het groot aantal bezoekers in de Phoenix waren er dan ook een flink aantal fans al vanaf het begin aanwezig om Christopher Bowes en de zijnen vanaf de eerste seconden te aanschouwen. Alle zeilen waren bijgezet om de show in de Phoenix, die ook een nieuwe plek had gekregen op het festivalterrein, tot een groot succes te maken. De gigantische opblaaseend was present, maar nog veel belangrijker Alestorm had er enorm veel zin in. Hun vermakelijke piratennummers over rum, schattenjacht, het leven op zee en een karrenvracht aan Yo-ho-ho’s zorgden voor een ultiem vrolijk meezingspektakel in de Phoenix. Wie de band al eerder gezien had zal opmerken dat er qua show weinig veranderd was, maar dat maakte voor een optreden zoals bij Alestorm niet uit. Men kwam voor het feestje en kreeg dat gewenste feestje. Of men nou wou meebrullen op Hangover of juist wou roeien op Nancy The Tavern Wench, alles kwam weer voorbij en dat was een mooi schouwspel om naar te kijken. Een festivalset van een uurtje denderde dan ook zo voorbij en nadat men de keeltjes had schor gezongen op Fucked With An Anchor en met Rumpelkombo ngo een keer mocht losgaan zat de show er al op, maar niet getreurd, Alestorm keert in juni nog terug naar Nederland om op Pinkpop te spelen.
Een band die al vaker op Paaspop speelde, maar ook op de vele andere festivals in ons land was Danko Jones. De goedlachse Canadese band was voor een eenmalige show in Europa ingevlogen door Paaspop en zette in The Shelter een mooie degelijke show neer. De oude rotten in het vak wisten dan ook wel exact hoe ze deze festivalshow moesten aanpakken en met opener Guess Who’s Back liet men meteen horen met wie Paaspop te maken had. Paaspop werd getrakteerd op onvervalste rock’n roll! Al jarenlang is dat de stijl waarin deze heren opereren en of ze nu nummers spelen van hun meest recente albums Electric Sounds en Wild Cat of toch een oudje uit de hoge hoed toveren, alles wordt vol overgave gespeeld en was o zo herkenbaar als een typische Danko Jones-song. Frontman en boegbeeld Danko pepte de boel graag op, maar beklaagde zich, evenals DOOL al eerder, over de aanwezige bassen van de naastgelegen tent. De geluidsoverlast van naaste tenten was op eerdere edities ook al en is kennelijk lastig op te lossen. Danko Jones maakte zich er uiteindelijk niet druk om en verwelkomde de overlast dan maar als een vierde bandlid. Ook viel zijn oog op een dame met een Spoon-shirt. Deze dame stond voor Peter van Elderen, de zanger van Peter Pan Speedrock en ook deze frontman had Danko in het oog. De twee zijn dan ook goede vrienden. De praatgrage zanger ging al snel over tot de orde van de dag en met klassiekers zoals First Date en Lovercall had Danko Jones vandaag mooie troeven in handen. Er was zelfs een primeur vandaag in Schijndel ,want de band speelde voor het allereerst het nieuwe nummer What You Need en eigenlijk was dat alles wat we nodig hadden. Een mooi festival en lekkere rockshows!
Toch maakten we voor de volgende act een uitzondering. De legendarische danceformatie Faithless verloor in 2022 hun frontman Maxi Jazz, maar dat weerhield de band niet om alsnog de instrumenten weer op te pakken en de alom bekende hits weer te doen klinken. Maar hoe zouden deze nummers nu live klinken zonder de charismatische frontman op het podium, hoe zou deze show dan overkomen? Voor het eerst banen we een weg door de vernieuwde festivaltent van de Apollo. Men noemt de tent ook wel “The Beast” en dat was niet voor niets. Naar ment zegt is het de grootste festivaltent van de wereld en er zouden 22.000 bezoekers in moeten passen. Dat zou betekenen dat zowel iedereen die zowel naar Ziggo Dome en AFAS Live gaan er samen in zouden moeten passen. De tent is dan ook gigantisch en aangezien er geen palen in het midden staan had iedereen goed zicht op het podium. Perfecte omstandigheden voor Faithless om er een mooie show van te maken. Al snel klonken dan ook de bekende klanken van Faithless door de tent. De vernieuwde tent maakte het ook mogelijk om een nog mooiere lichtshow neer te zetten en de visuals op het grote podium waren dan ook op grote afstand nog te zien, maar toch zouden een paar extra schermen achterin geen overbodige luxe zijn, aangezien de schermen aan de zijkant van het podium tegenwoordig heel wat kleiner zijn. Hoewel we uiteraard horen dat Faithless de muziek prima kan vertolken missen we toch die ene frontman, wiens rol ook niet door iemand meer vertolkt zou worden. De vocals van Maxi Jazz kwamen van een bandje, alswel van de begeleidende beelden van het scherm. Een leuke poging, maar men mist toch echt iets op het podium. Stiekem zou je bijna hunkeren naar die technieken waarbij men een hologram op het podium zou kunnen neerzetten en je zo toch soort van naar the real deal zou kijken. Terwijl een groot gedeelte lekker stond los te gaan op de danceklanken dropen er ook heel wat bezoekers af. Eigenlijk hadden we het ook kunnen weten, een legendarische frontman is niet te vervangen.
Gelukkig hadden we den ook nog wat energie over om dat laatste beetje te kunnen geven bij Hang Youth in The Shelter. De band staat altijd garant voor een mooi feestje en een karrenvracht aan nummers. Dat laatste pakte vandaag echter heel anders uit. Er zijn technische problemen, zeg maar gerust flinke technische problemen waardoor de start van de show ruim een kwartier later is dan gepland. In termen van Hang Youth scheelde dat dan alvast zo’n tien nummers. Enigszins geïrriteerd gingen frontman Abel en de zijnen van start, maar vervolgens dezen zijn wat ze bij elke show voor elkaar kregen, de tent compleet afbreken. De fans scandeerden de teksten van bom en malloot woord voor woord mee en hoewel het bij de eerste twee songs misschien er nog rustig aan toe ging bleek het vervolgens compleet los te gaan. De menigte bleef maar moshen, harder, nog harder en sneller. Af en toe zwakte de moshpit even af om een paar fans van de grond te kunnen rapen, maar dan ging het vervolgens weer helemaal los. Hang Youth wist precies waar men mee bezig was, The Shelter voor zich winnen. Zoals bekend is Hang Youth simpelweg boos op alles, dat alles zo duur wordt, boos op de staat, boos op het woonbeleid, op openbaar vervoer, maar ook duidelijk tegen fascisme en racisme. Men is tegen die gevestigde orde en had de boodschappen prima verwerkt in hun teksten. De een na andere song kwam in sneltreinvaart voorbij, kennelijk wou men op deze manier de verloren tijd inhalen. Het maximale eruit halen, eigenlijk ook het credo van de fans die maar bleven gaan. Meebrullend dat de Zuidas echt in de as moet, dat de Mona Lisa in de fik mag en dat alles simpelweg beter moet. The Shelter was even de grote vrijplaats voor Hang Youth die uiteraard in hun laatste track de belastingdienst onderuit haalde. Deze wervelwind was dan ook de ideale afsluiter voor deze eerste festivaldag!
Foto’s door Charlotte Grips – Rockportaal.nl
