Wat zijn de ideale factoren voor het slagen van een festival? Lekker weer, een gezellige festivalsfeer en een sterke programmering. De eerste twee heeft de organisatie niet in de hand. Dat laatste wel en dat hebben ze geweten ook. Sinds de aankondiging van het programma voor de zaterdag is het enorm hard gegaan met de kaartverkoop. De zaterdagkaarten vlogen de deur uit en ook was er geen combikaart meer te krijgen. Niet heel gek, want de headliners van vandaag zijn van grote klasse en die zouden met gemak ook de afsluiters van de hele grote festivals kunnen zijn. Geen wonder dat er een flinke rij is om de tweede dag van het gezelligste festival van Brabant mee te gaan maken.
De vrijdag ging er een rap tempo doorheen en ook zal dat vandaag niet anders zijn. Er is weer zoveel te zien. Dit geldt ook voor het terrein. De vaste bekende tenten zijn allemaal geopend en met een aangenaam zonnetje ontstaat meteen de ideale festivalsfeer. Wie dan ook op vrijdag even geen tijd heeft gehad om het terrein te verkennen maakt snel even een rondje. Er is zoveel te zien, maar eigenlijk heb je daar met al die optredens helemaal geen tijd voor…..
Nederland raakte ook het afgelopen jaar in de ban van de Singer/Songwriters. Na Douwe Bob won zanger Michael Prins de titel en leverde met “Rivertown Fairytales” een mooi album af. Niet vreemd dat vele nieuwsgierigen zich in de Jack Daniels-tent hebben verzameld om hem eens te hoen zingen. In het tv-programma zong hij nog in zijn eentje, maar nu staat hij met band op het podium. Wel in een vreemde setting, want de band staat compleet rechts op het podium en zanger Michael Prins staat in het midden. Alsof ze slechts een muzikale omlijsting mogen vormen. De band is in vorm, maar dit kan van zanger Michael niet echt gezegd worden. Hij is moeilijk te verstaan en dit ligt niet aan de techniek. In je eentje in een programma zitten en daar je nummers spelen is heel wat anders dan optreden met een band op een podium. Zijn optreden komt dan ook niet goed uit de verf. Het enige moment waarop we wel te horen krijgen dat hij talent heeft is als hij achter de vleugel in zijn eentje zijn hit “Close To You” vertolkt.
Overal waar And So I Watch You From Afar mag aantreden worden bezoekers in trance gebracht. De band uit Ierland weet met hun gitaren iedereen te betoveren. Dit geldt ook voor hun optreden op Paaspop. De mannen beginnen rustig tokkelend aan hun set om vervolgens steeds harder te gaan spelen. Het gaat bij de band om het overdonderen en doseren van het gitaargeweld. Vocalen horen we heel sporadisch. Af en toe mogen de heren laten horen weldegelijk te kunnen zingen, maar het draait veel meer om de muziek. En wat kunnen deze mannen spelen. Hun postrock is niet voor iedereen weggelegd en sommigen zullen ongetwijfeld halverwege zijn afgehaakt. Het is ook geen alledaagse muziek die de heren spelen en continu lopen er diverse melodieën door elkaar heen. Het zit dan ook zeer complex in elkaar en er is telkens weer iets nieuws te ontdekken. Door even het tempo uit het optreden te halen komen de hardere stukken des te harder aan. Echter is het soms moeilijk om nu de verschillende nummers echt uit elkaar te houden. Het lijken eerder composities, dan dat je het nummers zou durven noemen. Het publiek staart en geniet van de klasse van deze inventieve band. Het fenomenale slotstuk waarbij And So I Watch You From Afar enkel alleen maar harder en harder afsluit is de bekroning van een sterke show.
Een grote publiekstrekker komt vandaag van onze Zuiderburen. Geen introductie hebben ze meer nodig. Triggerfinger heeft net voor Paaspop hun nieuwe album uitgebracht en ongetwijfeld krijgt het Paaspop-publiek vandaag wat te horen van “By Absence Of The Sun”. Er is een flinke lichtinstallatie neergezet en dit is wel typerend voor deze act. Na jarenlang de kleinere zalen van het land te hebben gezien is Triggerfinger klaar voor de grootste podia en festivals. Ook met hun set op Paaspop wil men de bezoekers tot achteraan bereiken. Het trio heeft genoeg nummers om uit te mogen kiezen, waarbij we ook worden getrakteerd op nieuwe nummers, waaronder single “Perfect Match”. Zanger Ruben Block is goed bij stem en deze publiekslieveling speelt met het publiek en behandelt zijn gitaar als zijn grote liefde, terwijl hij continu bewust is van de camera’s die op hem staan gericht. Ook drummer Mario Goossens kent deze rol als geen ander. Het lijkt allemaal zo gemakkelijk wat Triggerfinger doet. We zien een band in topvorm, maar toch ontbreekt er wat extra’s. Wie de band al eerder heeft gezien ziet niet veel nieuws. Of dat nu gaat om de klimact van Ruben of het spelen met de camera’s, het is niet meer zo vernieuwend als dat het is geweest. Of zijn onze verwachtingen simpelweg te hoog? Nog even herinnert Ruben het publiek aan “hun” hit die ze vorig jaar voor het eerst speelden tijdens hun optreden in Schijndel. Heel Paaspop zingt dan ook graag mee met “I Follow Rivers” en gaat in het laatste nummer “First Taste” nog eenmaal helemaal los. Een uur lang is het podium het domein voor de vrolijke vrienden van Triggerfinger.
Daarna blijft het druk in de Apollo en gaan er weinig bezoekers meer naar een andere tent. Men wacht op een act van een andere orde. Sinds het bekendmaken van de afsluiter gonsde het al via de Social Meida. Wat? The Prodigy naar Paaspop? Dat moeten we zien! Geen wonder dat de tent dan ook ram en ramvol staat. Tegen de voorste hekwerken wordt al gespeculeerd met welk nummer de Britse formatie zou openen. Als de intromuziek heeft geklonken blijkt Paaspop meteen te worden verwend met “Voodoo People”. Sinds dat moment is er geen houden meer aan. Heel de tent staat op zijn kop en geniet van snoeiharde beats. The Prodigy blijft het publiek maar opzwepen en MC Maxim roept zijn “Voodoo Warriors” op om alles te geven. Dit is niet tegen dovemansoren gezegd. Het publiek geeft alle energie die het in zich heeft. Danser Keith lijkt wat minder energiek. Wel springt en beweegt hij volop, maar vocaal blijft hij wat achterwege. Het publiek maalt er niet om, men blijft dansen en springen. Dat kan ook bijna niet anders met gigantische hits zoals “Breathe”, “Firestarter” en “Smack My Bitch Up”. Wat een geweld laten deze mannen losbarsten. Dit is waar iedereen op heeft gewacht. Gesloopt worden door The Prodigy, de ultieme knaller van deze uitverkochte editie!