Paceshifters – Home

Sommige albums moet je gewoon niet in de auto luisteren. Ze geven je het gevoel dat je alleen op de weg zit, het gaspedaal eens lekker de bodem mag raken en je slechts even wat tempo terugneemt als je cd-speler besluit om van het ene nummer naar het ander te springen. Mocht er een boete opduiken voor te hard rijden ligt het excuus al klaar: “Die nieuwe cd van de Paceshifters….”
De muzikale reis van de Paceshifters gaat in 2012 een nieuwe fase in. Na het succesvolle “One for the Road” keert de band terug met wederom een voltreffer. De heren hebben de afgelopen tijd enorm veel gespeeld en stonden al in het voorprogramma van Therapy? en Peter Pan Speedrock. Laatstgenoemden bleken op het eerste album van de band een grote inspiratiebron. Op “Home” laten de heren zich meer richting de rock leiden en raakt de punk- en speedrock ietwat op een zijspoor. Geen probleem voor dit trio. Openingstrack “This Road” bewijst dat de band absoluut in vorm is. De formatie trekt direct alle registers open, zowel instrumentaal als vocaal. Paceshifters verdeelt de zanggedeeltes over de broers, die allebei over een prima stemgeluid beschikken.
“Home” begon eigenlijk al als een mooi vervolg in het jongensboek van de Paceshifters. Voor het nieuwe album waren ze op zoek naar een producer en hierbij stond Ed Stasium hoog op het lijstje. Als fans van The Ramones leek het hen een gaaf idee als hij zich over hun muziek zou willen buigen. De brutale schoenen werden aangetrokken en er werd mailcontact gezocht. Warempel kwam er reactie vanuit de Verenigde Staten en de band werd uitgenodigd om het album op te komen nemen. Ed Stasium heeft er dan ook voor gezorgd dat “Home” een erg lekkere plaat geworden is. De gedreven band uit Wijhe is goed onder handen genomen door deze topproducer en hij heeft er voor gezorgd dat de sound zijn rauwe karakter heeft behouden.
Hun nieuwe album dendert dan ook in hoge vaart voorbij, zonder maar enig moment te vervelen. Zit er dan geen enkel rustmoment op “Home”?  Jawel! Daar waar onder andere Peter Pan Speedrock het gehele album continu doorraast heeft de Paceshifters enigszins een rustiger nummer opgenomen. Een ware rockballad mag “I Ain’t You” wel genoemd worden, waarbij een knipoog naar vele muzikale helden wel op zijn plaats is. Misschien in het refrein en beetje over de top, maar daarentegen wel goed uitgevoerd. Het zou dan ook niet misstaan als de band tijdens hun eigen shows even een mooi moment uitkiest om dit nummer te laten passeren.
De rust is op “Home” maar van tijdelijke aard.  Vol energie gaat de band verder op dit album. Drummer Koen Klarenbeek houdt het tempo graag hoor en elke klap is raak. Er wordt veel van hem gevraagd, maar hij slaagt in zijn missie. Ook de broers Seb en  Paul Dokman tillen het album naar een hoog niveau. Hun samenspel is de afgelopen tijd flink verbeterd en deze uitwerking merk je op `Home`. Ze laten hun gitaren flink scheuren en de gitaarriffs vliegen werkelijk om je oren. Maar ook is er een prima samenzang op `So Young`, maar wisselen ze ook graag af zoals op `Alone In The Dark`. Het geheel klopt en dat telt. Paceshifters rocken op deze plaat van begin tot eind. Laat de optredens maar komen, deze mannen willen nog lang niet naar `Home`!