Paddy And The Rats – Riot City Outlaws

De Hongaarse punkrockband Paddy And The Rats droomt ervan om Iers te zijn. Dat vertaalde zich reeds in vier Iers-geïnspireerde albums en met Riot City Outlaws zijn ze aan nummer vijf toe. Dat komt uit via Napalm Records en kreeg Cameron Webb als producer. Webb werkte eerder reeds met o.a. Motörhead, Megadeth, Social Distortion en Pennywise. Om maar te zeggen dat er toch wel verwacht wordt dat dit vijfde album voor een internationale doorbraak zal zorgen. Maar kunnen de Hongaren die verwachtingen inlossen?
 
Met Iers-geïnspireerde punkrock is niets mis. Flogging Molly en Dropkick Murphys doen met veel succes hetzelfde vanuit de Verenigde Staten en er zijn nog massa’s minder bekende bands die uit dat vaatje tappen. Dan moet het ook kunnen vanuit Hongarije. Producer Webb en de Hongaarse zanger die schuilgaat achter het pseudoniem Paddy O`Reilly kozen ervoor om dit album in de richting van Green Day te laten varen. Daar bovenop komen nog een paar piraten-anthems en drinkliederen waarvoor de inspiratie vast en zeker gevonden werd bij Alestorm. Geen foute keuze als je de ambitie van het album bekijkt.
 
Levert een goed recept ook een heerlijk gerecht op? Toch wel. Als het tempo de hoogte in gaat, zoals op Blow en Aerolites, brengen Paddy And The Rats, coole en catchy punkrock. Als het tempo wat zakt (Join The Riot, Black Sails) is er meestal wel een heel meezingbaar feestelijk refrein en zelfs als het tempo nog zakt tot een dronkemansballade (One Last Ale, Castaway) is er niks waar deze Hongaarse Ieren zich voor moeten schamen. Perfect ingespeeld, relatief goede muzikale composities, nagenoeg foutloos Engels, perfecte mix van het groepsgeluid, … Echt niets op aan te merken, of je moet al gaan zeuren over een stukje viool dat misschien iets meer Slavisch dan Iers klinkt.
 
Bijzonder origineel is het allemaal niet, maar dat is in dit genre ook geen must. Dit is feelgood-feestmuziek van de bovenste plank en dat was ook gewoon de bedoeling. Missie geslaagd voor Paddy And The Rats.