Het album opent met de title track. De instrumentalen beuken er vanaf het begin in en heeft een stevige riff die door merg en been gaat. Het klinkt lekker rauw. Vooral het zware gitaargeluid in combinatie met de bass is een prettig geluid. Het instrumentale stuk klinkt al fijn, de vocalen doen met denken aan een mix van meerdere vocalisten. Het nummer ”Ordeal” dringt ook meteen binnen. Een soort science fiction achtig geluid, althans dat is waar het begin me enigzins aan doet denken totdat er een muur van een doom riff achteraan komt. Inmiddels zijn we bij het derde nummer ”Deceit” aangekomen, dit nummer doet me erg veel aan de vorige twee nummers denken. Het klinkt goed en lijkt allemaal een geheel te zijn, al lijkt de band af en toe een beetje in herhaling te vallen.
Totdat ”It Burns” begint. Dit is misschien wel mijn favoriete nummer op de plaat. Een heel stevig en fijn geluid. De vocalen klinken hier ook meteen erg goed, dit complimenteert de instrumentalen heel mooi. Dit is precies het geluid wat ik verwachtte toen ik de album cover zag. Ondanks dat de lyrics misschien net iets te vaak herhaald worden is het wel een heel fijn nummer. Zowel instrumentaal als vocaal gezien. ”Break the Oath” begint ook heel lekker en de drums springen er hier uit. Waar ik er bij de eerste twee á drie nummers even in moest komen begin ik hier bij te headbangen. Dit is wederom een hoogtepunt op het album. ‘”Victimized” heeft weer een lekker rauw geluid en zit qua opbouw ook fijn in elkaar. Het rustige begin wordt na ongeveer een minuut ingeruild voor een stevig geluid om op te headbangen. De vocalen zijn hier op z,n best. Daar ben ik vooral erg over te spreken. ”Krush” is een mooie opvolger van ”Victimized”, beide nummers hebben een sound die erg fijn bij elkaar passen. Hierdoor lijkt het album een mooi geheel te vormen.
We krijgen even een kort stukje genaamd ”Bonha”, wat een beetje als aliminiumfolie in de regen klinkt. Dit lijkt een soort homage naar Black Sabbath te zijn, aangezien het idee me aan de korte stukjes op onder andere ”Master of Reality” doet denken. ”Inside” geeft alle muzikanten op het album een podium aangezien alle instrumenten goed te horen zijn. Ieder instrument komt hier tot zijn recht en complimenteert elkaar. Tot slot is daar ”Lost”, dit nummer had goed na ”Krush” gepast, al is het ook een fijne afsluiter. Het is nog een keer een stevig riff met wederom erg fijne vocalen.
Dit was best een leuk album. Sowieso ben ik een liefhebber van het genre. Waar ik op het begin een beetje het idee had dat de nummers misschien wat teveel op elkaar leken, is het uiteindelijk gebleken dat alle nummers gewoon erg goed bij elkaar passen. Geen verkeerde plaat en als je een stoner / doom liefhebber bent zeker de moeite waard.