Panorama – Around The World

Toen gitarist Sammy Lasigni (Gods Of Silence) en zanger Christian Palin (Random Eyes, ex-Adagio) elkaar in 2008 tegen het lijf liepen, wisten ze al dat ze ooit samen iets muzikaals zouden ondernemen. Het duurde tot 2015 om de spijker echt op zijn kop te slaan. In een mum van tijd bleek de chemie tussen hen te werken en lagen er vijftien composities klaar om opgenomen te worden. Dennis Ward (Pink Cream 69) werd gevraagd en hij was zo onder de indruk dat hij niet alleen als een producer aan de slag wilde, maar tevens ook de basgitaar omhing om mee te doen met het project dat Panorama heet en begin 2018 met Around The World het debuut op de markt brengt. De Finse gitarist Ben Varon werd ingelijfd en drummer en bandgenoot Philipp Eichenberger (Gods Of Silence) vervolmaakte Panorama.
Elf composities hebben het album gehaald. Elf composities die prachtig binnen het hardrock-/AOR-genre passen.
Around The World is een perfecte opening voor het album. Het laat meteen horen wat voor vlees je in de kuip hebt. De opbouw is goed, het tempo is perfect en de melodie spreekt zeer tot de verbeelding. Dat reeds beproefde recept wordt verder uitgewerkt in Standing My Ground en The Glory Within, waar je zo heerlijk kunt gaan wegdromen bij het sterke refrein.
Hoewel het geluid van Panorama zijn eigenheid heeft, ontkomt de band er niet aan dat er soms overeenkomsten opduiken. Gates Of Babylon heeft iets weg van het algemene geluid van Saxon; ook hier is er sprake van een mooie opbouw van de compositie. Couplet en refrein lopen naadloos in elkaar over en het gitaarwerk van Sammy Lasagni en Ben Varon grijpt je meteen bij de start bij je lurven.
Geen hardrockalbum zonder ballad. De ballad The Highest Mountain is er een in de stijl van Whitesnake. Dit gevoel komt mede voort uit de manier waarop de zang van Christian Palin wordt neergezet. Met het orkestrale muziekdecor in zijn rug laat hij zijn fluwelen stemgeluid vibreren en voegt daarmee genoeg warmte toe aan de compositie. Dan is er nog een compositie die tegen het balladgevoel aanschuurt. Het stemgeluid van Christiaan past al mooi in het plaatje, maar in One For All laat hij horen dat vooral zijn timbre uitstekend past. In deze semi-ballad mag geconcludeerd worden dat onder meer zijn stemgeluid het geheel meer stijl geeft, binnen het herkenbare gitaarwerk.
Om het geluid daarna van Jammin In The Jungle goed weer te geven is alleen mogelijk wanneer je het karakter zou kunnen vergelijken met de rock die iemand als Alice Cooper al decennia fraai neerzet. Sterke troef in deze compositie is de pulserende ritmesectie die onophoudelijk de snelheid in de compositie houdt.
Minder gevoelig en zwaarder van karakter vervolgt Panorama in The Other Side de glorietocht die Around The World heet om met Heart Has Been Broken terug te keren naar de hardrockdagen van weleer. Een lekkere riff in een aanstekelijk tempo werkt nagenoeg altijd (bij de oudere fans). Ook hier krijgt de luisteraar te maken met een lekker refrein en dat doet me denken aan het werk dat Brother Firetribe eveneens sterk kan neerzetten.
Naar het einde van het album wordt het gaspedaal nog eens langzaam ingetrapt en sluiten Shout It Out en World On Fire het album sterk af in een meer uptempostijl. Oude hardrocktijden herleven in het eigentijdse geluid van Panorama.
Around The World ben ik gaan beluisteren omdat ik de naam Dennis Ward zag staan. Wederom laat deze bassist/producer horen dat hij kwaliteit herkent en ermee aan de gang gaat. Niet alleen wist hij met in 2017 met het nieuwe album van Pink Cream 69 te raken. Ook Around The World is een topper. Met dien verstande dat de kern (Sammy Lasigni en Christian Palin) de basis hebben gelegd en de kern vormen van Panorama.
2018 had slechter, veel slechter kunnen beginnen.