Op het nieuwe album Who Do You Trust? put Papa Roach zeker weer uit de ervaringen uit het verleden. Dit voornamelijk in het eerste gedeelte van het album, maar de band zet een fikse stap in de huidige muziekindustrie en weet daarmee waarschijnlijk een nieuwe generatie Papa Roachfans aan zich te binden.
De opener The Ending is een klassieke Papa Roachcompositie. Er wordt binnen een rapachtige sfeer opgebouwd naar een uitbarsting die grooved en de menigte laat bewegen. Renegade Music is nog meer opzwepend en heeft eveneens alle karakteristieke elementen die Papa Roach tot een band maken die menige zaal plat krijgt en overtuigend een fikse portie muziek neerzet. .
Werkend met een bijzonder aanstekelijke gitaarmelodie wordt Not The Only One ingezet. Het is een goed opgebouwde compositie waarin de coupletten fris en eigentijds klinken. Naar de refreinen toe wordt de spanning aardig opgebouwd en evolueert het geluid via een dubstepmetamorfose in een krachtig stuk muziek die zichzelf ook weer naar een hoger en krachtiger niveau tilt. Dit is ouderwets genieten. Met het titelnummer Who Do You Trust? gaat de band onvermoeibaar verder.
Who Do You Trust? is voorzien van een lekker opzwepend drumgeluid en een voortstuwende gitaarriff op de achtergrond. Couplet en refrein liggen perfect in evenwicht waarin de coupletten een wat mainstreamgeluid laten horen, maar waarin zeker ook de argwaan en het venijn verborgen liggen in de zanglijn. Het Who Do You Trust? in de refreinen wordt kracht bijgezet door een pittig
Elevate ligt op het evenwichtspunt qua mainstreamgeluid en nu-metal. Het kan niet anders dan dat producer/schrijver Nick “RAS” Furlong, die ook op het vorige album voor de nodige accenten zorgde, een vinger in de pap heeft gehad in Elevate. Deze gerespecteerde heer wist al succes te vergaren met Avicii, Steve Aoki, 5 Seconds Of Summer en Good Charlotte. Hij heeft een goed gevoel wanneer het gaat om aansprekende composities schrijven en ook Elevate biedt juist dat gevoel waarmee gescoord kan worden bij een jongere generatie. Toch heeft ook Elevate, gelukkig, het kenmerkende Papa Roachgevoel in zich.
Vanaf Coming Around, dat zich rustig voortbeweegt op het album, kakt het een beetje in voor mij. Met Feels Like Home komt er wel weer wat pit in, maar het is vooral de poppykant die Papa Roach hier tentoonstelt. Problems zit ergens tussen alles in. Enerzijds heel poppy, anderzijds vergelijkbaar met de compositie Help van Crooked Teeth.
Top Of The World heeft een ietwat andere benadering gekregen en dat komt misschien doordat juist deze compositie geproduceerd is door Jason Evigan die eerder Maroon 5, Demi Levato en Jason Derulo werkte. Voordat het album in een rustig tempo afrondt, breekt de punkhel nog even los in het ultrakorte I Suffer Well !!!!.
Met Maniac en Better Than Life weet Papa Roach het paradoxale gevoel bij mij nog flink op te schroeven waarbij de balans doorschiet naar de wat meer heftige stukken die mij aanspreken en waar ik Papa Roach meer in kan herkennen.
Who Do You Trust? is een bijzonder album geworden waarin Papa Roach zichzelf en het PR-geluid trouw blijft, maar ook kiest voor de meer mainstreamkant. Dat zorgt ervoor dat ik samen met mijn tienderdochter lekker kan praten over hetgeen Papa Roach hier heeft neergezet. We hebben andere meningen over wat we leuk vinden en minder leuk. Feit is weld at Papa Roach met dit album een brug heeft weten te slaan tussen generaties muziekliefhebbers en dat is al verdraaid knap. Ook Who Do You Trust? krijgt daarmee bij mij het voordeel van de twijfel en luister ik nog een keer naar de aanstekelijke composities want dat zijn ze allemaal zeker.