Paralydium, want zo gaan ze nu door het leven, zit muzikaal in het laantje waar ook Dream Theater, Symphony X, Pagan’s Mind, Kamelot, DGM en Noveria regelmatig gezien worden. Maar bovenal doet de muziek van Paralydium denken aan landgenoten Seventh Wonder en Darkwater. We hebben het dus over melodieuze progmetal. Een genre wat de laatste jaren in opmars is.
Naast John Berg op gitaar bestaat de band uit Georg Härnsten Egg (drums), Jonathan Olsson (basgitaar), Mikael Blanc (toetsen) en Mikael Sehlin (zang). In 2015 bracht men een titelloze ep uit, die de nodige aandacht genereerde. Er volgde een platendeal met het Italiaanse Frontiers label die hun eerste volwaardige album Worlds Beyond nu uitbrengt.
Wat valt er na deze drie alinea’s nog meer te zeggen over Worlds Beyond?
Dat dit album negen nummers telt.
Dat de speelduur varieert van een krappe twee tot zeveneneenhalve minuut.
Dat de totale speelduur drie kwartier is.
Dat er twee korte instrumentale nummers op staan: een ouverture en een interlude.
Dat de heren retestrak en volgens het boekje spelen.
Dat de gitarist en toetsenist laten horen hoe snel ze wel niet kunnen soleren.
Dat ik alles al vaker heb gehoord.
Dat originaliteit ver te zoeken is.
Dat de band origineler moet zijn dan Seventh Wonder en Darkwater nadoen.
En ten slotte dat alles daarmee gezegd is.