Elk jaar staat de laatste zondag van juni in het teken van een van de grootste gratis popfestivals in Europa, en dat is Parkpop in Den Haag. Vandaag gaat de 39-ste editie alweer van start. De temperatuur is gelukkig een graadje of 10 gezakt ten opzichte van de zinderend hete dag ervoor dankzij een frisse westenwind die voor verkoeling zorgt. Waar het betaalde festival op zaterdag overwegend wat ouder publiek trekt door geprogrammeerde bands als Tears For Fears en Chic, staan er op zaterdag wat meer artiesten die een jonger publiek aanspreken, zoals de artiesten Ronnie Flex en Frenna. Het valt op dat er veel ouders met kinderen aanwezig om hier een gezellig dagje uit te hebben. De afsluiter van het festival is gevonden in een van Nederlands bekendste zangeressen, Ilse DeLange. Er zijn verspreid over het terrein nog meerdere, kleinere podia, zoals het Haags podium waar getalenteerde lokale bands staan geprogrammeerd en het Hiphop podium. Wegens gebrek aan tijd en mankracht kies ik ervoor om alleen verslag te doen van de bands op de twee grote podia.
Aan het begin van de middag trapt zangeres Nona af op de Go-Tan stage. Ik kende haar nog niet en na wat op Youtube wat van haar te hebben bekeken, ben ik wel nieuwsgierig geraakt en besluit op tijd op Parkpop aanwezig te zijn. Met haar singles Sleeptalking en Last To Know heeft de getalenteerde zangeres de aandacht van de media op zich gevestigd. De muziek is een mix van blues en soul en met haar rauwe doorleefde stem is de vergelijking met zangeressen als Amy Winehouse snel gemaakt. Haar optreden vormt een relaxt begin van het festival. Helaas zijn er technische problemen met de toetsen. Er blijkt een kabeltje kapot te zijn en het euvel is niet in 1-2-3 verholpen. Nona zegt dat het kut vindt want met toetsenpartijen klinkt het juist zo vet. Maar ze lost het sportief op en met wat improvisatie zingt ze een nummer akoestisch samen met gitarist Tom Groenendaal. Gelukkig zijn de problemen na een tijdje verholpen en kan toetsenist Joel Dieleman weer aanschuiven.
Dan is het tijd voor de opener van het hoofdpodium, oftewel de Jupiler Stage. Zanger Waylon maakt hier zijn opwachting. Hij zegt tegen het publiek dat Den Haag inmiddels speciaal voor hem is geworden. Hiermee doelt hij op zijn Haagse vriendin waarmee hij onlangs een kersverse dochter mee heeft gekregen. Zij zijn ook te gast bij zijn optreden, met baby Teddy met grote gehoorbeschermers op. Er zijn veel fans, van jong tot oud, speciaal voor Waylon gekomen en genieten van zijn countryrock, en met zijn met zijn rauwe, hese stem zet hij, ondersteund met professionele bandleden, een degelijke set neer met nummers als Wicked Way en Outlaw in ‘em.
Op het Go-tan podium is het daarna wachten op rapper Frenna & 777 Band. Frenna stond al langer aan de urban top in Nederland. Ook bij het grote publiek is hij inmiddels doorgebroken en heeft o.a. in 2015 de Noorderslag Popprijs en in 2019 maar liefst 3 FunX Music Awards in ontvangst mogen nemen. Het publiek bestaat voornamelijk uit tieners en wat jongere kinderen, al of niet vergezeld met hun ouders. Hun geduld wordt een beetje op hun proef gesteld, want 10 minuten na planning verschijnen zijn bandleden pas eindelijk op het podium en vervolgens hijzelf. Er komen hits voorbij, als Capuchon, Achtbaan, Verleden Tijd en Regen, waarbij het laatste een bewerkte versie van Harder Dan Ik Hebben Kan van Bløf is, wat het oudere publiek bekend in de oren klinkt. De show wordt opgeleukt met vuur- en rookeffecten, die wel leuk zijn, maar natuurlijk meer effect zouden creëren in het donker dan wanneer de zon nog volop schijnt.
Het optreden van Frenna is nog niet afgelopen, of de volgende band maakt alweer zijn opwachting op het hoofdpodium. Ik snel ernaar toe, want van Kovacs wil ik niets missen. Ik heb de band al eens eerder live gezien, maar dan in een compleet andere bezetting, op frontvrouw Sharon Kovacs na natuurlijk. Zij IS Kovacs namelijk. Zij heeft inmiddels ook al de nodige prijzen in de wacht gesleept, zoals een Edison award en een 3FM award voor Beste Nieuwkomer. En een European Border Breakers Award op Noorderslag in 2016 wegens grote successen in het buitenland. Ze stond o.a. op de prestigieuze festivals Glastonbury en Sziget. Het is inmiddels kwart over 3 en het lome intro van het nummer Cheap Smell klint door de speakers. De laid-back pop, jazz en soulklanken in combinatie met de doorleefde soulvolle stem van Sharon doen het uitermate goed op deze lazy Sunday afternoon. Sharon loopt veel heen en weer en maakt zo steeds contact met haar bandleden. Na het nummer Diggin’ zijn er even wat technische problemen, waarop Sharon de tijd doodt door “Oh, Oh, Den Haag” te zingen. We genieten van nummers als The Devil You Know, 50 Shades Of Black en My Love.
Op de Go-tan stage is het volgende tijdslot van 3 kwartier verdeeld over 2 artiesten en dit onder de noemer “Parkpop Roots”. Het draait dan om specifieke roots-muziek. De zangeressen Blackbird en Judy Blank mogen dit podium in dit geval om beurten onveilig maken. Ze hebben als overeenkomst dat ze beiden Americana-achtige soul en country muziek maken en het toeval wil dat ze onlangs in Nashville zijn geweest om inspiratie op te doen. Toen de een terug kwam, ging de ander erheen. Als eerste verschijnt Blackbird op het podium, in een oversized Led Zeppelin-shirt met een riem om, zodat het eruit ziet als een stoer jurkje. Met o.a. haar singles Wicked Song, Lost in the Middle en The One zet ze een mooi optreden neer. Wanneer ze Stuck In The Middle With You inzet, verschijnt Judy Blank op het podium met gitaar en zingen samen het nummer. Vervolgens verlaat Blackbird het podium en is het de beurt aan Judy Blank om 20 minuten lang van zich te laten horen.
Op de Jupiler stage staat dan de meest vrolijke band van de dag al klaar om het publiek te vermaken. De band Walk Off The Earth is een kleurrijk gezelschap dan in 2006 in Ontario, Canada is opgericht. In 2012 werd de band bekend vanwege hun cover Somebody That I Used To Know van Gotye. Voornamelijk spelen ze covers en verzinnen zo hun eigen artistieke uitvoering. Later komt de band ook steeds meer met eigen nummers. Ze staan erom bekend dat ze maar liefst zo’n 30 verschillende muziekinstrumenten gebruiken en ook nu op Parkpop hebben ze van alles bij zich. Naast “normale” instrumenten als gitaar, bas drums, verschijnen ook fluitjes, banjo’s, ukelele’s, kazoo’s, een glockenspiel, een tamboerijn en allerlei andere kleurrijke voorwerpen die ik nog nooit heb gezien en waar muziek mee te maken valt. Er zijn wederom veel jonge fans in het publiek te zien die luid meezingen op nummers als Teenage Dirtbag, en een medley met bekende nummers als Stand By Me, Come On Eileen, No Scrubs. Tijdens het nummer Home We’ll Go (Take My Hand), loopt zangers Sarah Blackwood het podium af het voorvak in en schudt vele handen in het publiek.
Na dit uitzinnige optreden staat zangeres Maan klaar op de Go-tan stage. In 2016 won zij het zesde seizoen van The Voice Of Holland en sindsdien is ze zeker niet in de vergetelheid geraakt. Met haar toegankelijke Nederlandstalige popliedjes weet ze het publiek goed mee te krijgen en wordt er volop meegezongen op liedjes als Spijt en Jij Bent De Liefde. Ook zingt ze in het Engels het nummer Unwritten van Natasha Bedingfield, waarbij ze zegt dat de wat ouderen in het publiek dit nummer waarschijnlijk wel zullen herkennen. Daarna vervolgt ze weer in het Nederlands, zoals het nummer Hij is van Mij. Ze vraagt het publiek hier de adlibs in te doen en er wordt goed gehoor aan gegeven. Tenslotte zingt ze het nummer Blijf Bij Mij. Wat opvalt is dat dit nummer een samenwerkingsverband is met Ronnie Flex, maar dat hij zelf niet bij haar op het podium verschijnt terwijl hij ook op het festival staat. Zijn stem komt van een tape. Dit is overigens met meerdere van haar liedjes het geval. Ze kondigt aan dat ze in februari 2020 start met een clubtour en op 7 maart met haar band in het Paard in Den Haag staat
Op de Jupiler stage staat dan de artiest waar de meeste jonge fans voor zijn gekomen: rapper en zanger Ronnie Flex. Op de eerste rij staan een heleboel kinderen die nauwelijks met hun hoofd boven het dranghek uit komen. Er hangt een mooie backdrop van een moeder met een baby. Als Ronnie Flex opkomt draagt hij een ketting met de naam “Nori”. Een half jaar geleden is Ronnie vader geworden van dochtertje Nori. Het is wel duidelijk dat hij wil laten zien dat hij een supertrotse vader is. Met zijn Deuxperience band zet hij vandaag een entertainende show neer. De drie slagwerkers geven een zomerse vibe aan het optreden. Er wordt gedanst en meegezongen op nummers als Is Dit over, Nu Sta Je Hier en Energie. Het is één groot feest. En dan volgt er nog een leuke verrassing. Velen hadden er waarschijnlijk al op gehoopt, en nu verschijnt zangeres Maan dan ook op het podium en zingt nogmaals Blijf Bij Mij, nu dan écht samen met Ronnie Flex.
Op het Go-tan podium is het dan tijd voor de in Den Haag geboren en getogen rocker Jett Rebel . Hij inmiddels ook een artiest die niet meer weg te denken is uit de Nederlandse popgeschiedenis en heeft inmiddels al diverse awards gewonnen. Dit multitalent schrijft, produceert, zingt en speelt al zijn nummers zelf in als hij gaat opnemen. Broodnuchter en fris staat hij op het podium. Dit is wel eens anders geweest toen hij nog aan de verdovende middelen zat. Nu hij deze al enkele jaren geleden heeft afgezworen staat er een Jett Rebel 2.0, vol energie en passie op het podium, en zo ook hier op Parkpop. Hij vertoont zijn gitaarkunsten meteen al in het eerste nummer, Devious Child. Meer dan een bassist en een drummer om hem te begeleiden zijn er niet dat is er ook niet nodig om een vette show zonder poespas neer te zetten. Om de aandacht niet helemáál volledig op zichzelf te vestigen, volgt er nog een korte drum- en bassolo waarbij Jett geamuseerd toekijkt. Hij maakt zo nu en dan een praatje met het publiek en zegt dat hij het jammer vindt dat er zo’n groot leeg vak tussen hen zit en liever had gewild dat ze meer tegen het podium aan stonden zodat ze elkaar zouden kunnen aanraken.
Op het grote podium is het dan eindelijk tijd voor de headliner van de dag, zangeres Ilse DeLange. Zij brak door in 1998 met haar single I’m Not So Tough. Haar in Nashville opgenomen album World Of Hurt werd een groot succes en sindsdien is ze altijd in de picture gebleven en heeft ze met haar volgende albums meerdere hoogtepunten bereikt en een grote schare fans opgebouwd. Ook met de Common Linnets was ze erg succesvol en bezige bij als ze is, is ze ook nog eens jurylid bij The Voice of Holland en bij The Voice Kids. Wanneer haar band het nummer OK inzet, verschijnt Ilse op het podium en zwaait ze haar publiek toe. Er wordt luid gejuicht en meegezongen op hits als World Of Hurt, Flying Blind, I’d Be Yours en The Great Escape. Dan kondigt Ilse aan dat ze iets leuks in petto heeft. Er verschijnen twee dames op het podium. Het zijn Blackbird en Judy Blank! Een vrolijk trio zingt nu gezamenlijk So Incredible. Erg leuk, gezien hun gedeelde interesses en muzikale inspiratie die ze alle drie in Nashville hebben opgedaan. Daarna brengt Ilse de mooie popballad Miracle ten gehore en loopt hierbij haar publiek tegemoet en schudt hier en daar wat handen. Ze eindigt dan met haar allereerste hit I’m Not So Tough die uit volle borst wodt meegezongen. En hiermee komt dan een einde aan een geslaagde 39-ste editie van Parkpop. Op naar het 40-jarige jubileum! Tot volgend jaar!
Parkpop – Zuiderpark (Den Haag) 30/06/2019
476
vorig bericht