Paul en Stef vertellen over lustrum editie No Sleep Metalfest '22

Op een lekkere zonnige zaterdagavond ben ik kort geleden afgereisd naar Westervoort, om aan de eettafel bij de altijd vrolijke Paul Scheers, te praten over het fenomeen No Sleep Metalfest. Het gezellige indoor festival dat nu voor de, al weer, vijfde maal bezocht zal worden door vele metalheads uit binnen- en buitenland. Met een hele grote glimlach en uiteraard een potje bier was Stef van Mierlo ook aangeschoven. Samen beantwoordden ze mijn vragen zonder dat ik ze eigenlijk hoefde te stellen.
-Dank je wel voor de gezellige ontvangst heren. Om een beetje beeld te krijgen van het festival kun je ons eens vertellen hoe het eigenlijk allemaal zo is ontstaan? En waar komt het succes vandaan? Want jou kennende heb je daar wel over nagedacht.
Paul: “eigenlijk is het heel spontaan met toeval begonnen allemaal. Ik speelde met een goede vriend in een coverband en wilden wel weer eens echt optreden. Toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb ik Martijn, de eigenaar van zalencentrum Wieleman, gebeld met de vraag of ik iets mocht organiseren. Ik beloofde dat er liters bier door heen zouden gaan, maar het zou wel een speciaal feestje worden, een metal-feestje. Ook zou het leuk zijn om voor de Westervoorter iets heel anders te organiseren, een tegengewicht zeg maar. Er treden in Wieleman best veel bandjes op, maar dat zijn vooral Nederlandstalige acts en coverbands.
Ik heb hem toen wat muziek laten horen en hij was meteen flabbergasted. Samen hebben we heel enthousiast de datum geprikt op 13 januari 2017 en toen is het balletje gaan rollen. Geen idee hoe ik dit aan moest gaan pakken natuurlijk. Maar ik wist wel dat er naast onze eigen band, the Horsemen, nog twee gerenommeerde bands bij moesten komen. Dat werden uiteindelijk de stonerband Diggith en de Achterhoekse coverband Thrashcan die erg goed vooral de thrash uit de jaren ’80 hoog in het vaandel heeft staan. Ik heb toen zelf een postertje gemaakt en via Facebook het evenement verspreid. Kaartjes neergelegd bij de lokale sigarettenboer, Albert Heijn en Jumbo. En wat schetst onze verbazing? We verkopen 320 kaartjes, en het smaakte voor iedereen naar meer”.
– Dus een groot succes?
“ja zeker fantastisch en ik wilde in mijn enthousiasme meteen deel 2 anders gaan aanpakken. Ik kom graag op het super populaire Roadburn, en zoals je weet is dat niet zomaar een muziekfestival. Er gebeurt zoveel meer en dat wilde ik ook. Ik wilde bijvoorbeeld ook een bioscoopzaaltje en zo. Een grotere line-up, en twee podia. maar eigenlijk wist ik nog steeds niet wat er komt kijken bij programmeren. De lijst van bands was super. We hadden bijvoorbeeld het Franse E-Force, Izegrim en noem maar op. Het was echt supergaaf maar het werd niet opgepikt door de Westervoorter. De kaartverkoop bleef achter. De prijs was verhoogt van 7,50 naar 22,50. We hadden gerekend op minimaal 400 man, maar het bleef hangen op 250. Het eerste jaar waren de mensen voor die 7,50 nieuwsgierig en was de drempel laag. Met de hogere prijs bleven die mensen weg. Ik heb in die tijd heel veel mensen uit de buurt, die het eerste jaar er bij waren, aangesproken maar bijna iedereen had wel een reden om niet te komen. Eigenlijk hebben we het te groot aangepakt en hebben we ons verlies moeten nemen. Dat jaar heeft erg veel geld gekost. We hadden Wieleman afgehuurd, twee keer licht en geluid, gages voor de bands en noem maar op. Maar ik kijk er nog zeker met heel erg veel plezier aan terug”.
– Uiteindelijk heb je hier wel ontzettend veel van geleerd?”
“Ja natuurlijk heb ik hier ontzettend veel van geleerd. Vooral met programmeren. We hebben in de afgelopen jaren veel geëxperimenteerd. We hebben een keer 6 bands gehad, we hebben een keer 8 bands gehad. Het is een best volgepropt programma. We hebben nu wel als stelregel dat we 2 of 3 lokale bands neerzetten. Dat trekt natuurlijk alvast mensen uit de buurt. En we willen het publiek verassen. In het 3e jaar hadden we bijvoorbeeld KONG. Jij was daar ook bij. Feitelijk ben jij ook voor die band naar dit festival gekomen. Anders was je misschien niet eens geweest. Op editie 4 hadden we The Flea Pit dat een heel bijzonder verhaal was en daarom toch ook weer veel unieke kaartkopers deze kant op kreeg. Dit jaar hebben we echter niet echt een bijzondere act in die zin. Vorig jaar hadden we het Franse Hypno5e staan, dat veel mensen verraste. Maar toen KONG optrad gingen er toch ook wel wat mensen naar buiten om een sigaretje te roken. En dat is natuurlijk jammer en niet het idee achter zoiets aparts neerzetten”.
– Ik ervaarde juist op dat moment dat er heel erg veel mensen om mij heen stonden die niet wisten wat ze overkwam. Het was ook zeker in mijn ogen een hele toffe unieke ervaring dat die band echt om je heen stond te spelen.
“Ja inderdaad, daar heb je gelijk in. Er werd zeker erg leuk op gereageerd en ik zag ook wel flink wat heupjes heen en weer gaan. Maar in ieder geval is het dit jaar dus niet echt gelukt om zoiets neer te zetten. Het is nu iets meer rechttoe-rechtaan en van dik hout zaagt men planken zeg maar. Alhoewel Cryptosis natuurlijk wel een geweldige lichtshow neer zet met een ledwall en zo. De kaartverkoop tot nu toe loopt erg goed, en we hebben nog heel wat dagen om het festival te promoten dus we hebben goede hoop dat het goed vol komt. Natuurlijk zijn er nog veel mensen die wat terughoudend zijn, mede door Corona, maar we hebben echt goed hoop. Ik krijg er heel erg veel energie van, maar het kost me ook ontzettend veel tijd. Daarom ben ik ook ontzettend blij dat Stef mij nu mee helpt”.
– Ik weet nog goed dat wij een keer gesproken hebben waarbij je aangaf dat je het niet meer trok en het niet meer wilde doen. Maar nu sta je er toch weer.
“Ja dat klopt helemaal. Iedere keer zeg ik dat, en zegt mijn vrouw Monique dat het mooi is geweest en ik een andere hobby moet gaan zoeken, maar zoals altijd kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Het is zo leuk om te doen. Vooral de voorbereiding. Bands bezoeken en bekijken. Ook dit jaar zal er wel wat geld bij moeten of spelen we quitte. Maar wat ook belangrijk is dat we het goed promoten. Dat als we zeg maar iemand aanspreken op Into the Grave ze ons festival in ieder geval kennen van naam”. Stef vult aan:” we merken nu dat er steeds meer bands zich melden bij ons. In plaats van dat wij de bands zoeken staan nu ze nu zeg maar in de rij om te mogen komen spelen. We merken dat we op de kaart komen te staan. Het is goed georganiseerd en de voorzieningen zijn goed”. Paul:” We zorgen ook dat er een sfeer hangt die past bij een festival als deze, maar toch ook dat de gasten zich welkom voelen zodra ze onder een kroonluchter door naar binnen wandelen. Licht en geluid moeten kloppen. Daar steken we veel energie en geld in en dat loont. Onze technicus, Koos Wolters, is wat dat betreft goud waard, ongelooflijk belangrijk en voelt het perfect aan. Zonder hem, kan ik wel zeggen dat wij het festival niet kunnen organiseren. Wij kunnen zorgen voor de faciliteiten en bands, maar de bezoekers komen daarnaast ook voor een perfect licht en geluid. En uiteraard ook goed eten en drinken.
Wij presenteren dit jaar zelfs ons eigen festivalbiertje. Daar zijn er bijna 500 van verkocht al ondertussen en voor het festival zijn er 3 fusten gebrouwen. Maar ook die jongen die het bier brouwt is pas uit de kosten als die 3 dan ook werkelijk zijn verkocht. Dat toont maar weer aan hoe de mensen om ons heen mee willen werken aan een uniek iets en zich vrijwillig inzetten om het te laten slagen”.
– De eerste edities hadden een iets andere naam. Licht dat eens toe.
“De naam hebben we inderdaad na het tweede jaar veranderd in No Sleep Metal Fest. En dat heeft te maken met het feit dat we naar de toekomst keken en niet de kans wilden lopen dat Wieleman de stekker er uit zou trekken. Dan kun je eenvoudig het festival verplaatsen. Grote festivals als PitFest en Into the Grave hebben ook niet hun naam verbonden aan de locatie. Natuurlijk zijn we ontzettend blij met deze locatie en alles wat Wieleman in huis heeft. En we gaan er zeker van uit dat dit zo blijft”.
– Hoe is Stef eigenlijk bij de organisatie terecht gekomen?
Stef: “ik kwam hier eigenlijk al vanaf versie 2 als bezoeker. Deel 1 heb ik totaal gemist, wat heel vreemd is want ik mis eigenlijk nooit iets hier in de buurt. Paul kende ik nog niet, maar op een gegeven moment raken we aan de praat. We bleken dezelfde interesses te hebben en hadden een leuk gesprek. Op een gegeven moment zeg ik tegen hem: als je hulp nodig hebt een volgende keer met posters ophangen of zo wil ik wel helpen. Ik hang de hele Achterhoek vol. We bleven gedurende het jaar wel wat contact houden en voor editie 3 heb ik inderdaad overal posters opgehangen. En sindsdien zijn we goede vrienden geworden. Bijna dagelijks wisselen we muziek uit en houden we elkaar scherp”. Paul:” Stef heeft een ontzettende grote en veel bredere muziekkennis dan ik. Zonder hem had ik bijvoorbeeld nooit een band als Lucifer Principle geboekt. Hij heeft voor editie 4 en nu ook weer voor deze nieuwe editie een enorm aandeel gehad in de bandkeuze”.
– Nu je dit zo verteld, weet ik wel dat wij hier een hele tijd geleden wel eens over spraken. Jij gaf toen aan dat de bands op No Sleep puur bestaan uit bands die je zelf goed vind. Dat het ook wel een beetje jouw feestje moest zijn. Hoe is dat nu?
Paul: “natuurlijk is dat wel zo, maar dat hou je natuurlijk niet vol. Gelukkig doe ik het samen met Stef en boeken we nu wel breder. Ik vind alles wat er staat erg goed en ik probeer wel mijn eigen koers te varen. Maar bands als Komatsu of Godscum horen niet bij mijn persoonlijk favoriete bands. Terradown was de winnaar van de Metal Batlle en mocht daarom editie 4 openen. Gigantisch goed ontvangen door het publiek maar zou ik zelf niet hebben geboekt. Ik zou zelf een moord doen voor Hellhamer maar dat is ten eerste niet betaalbaar en niemand is er in geïnteresseerd. Daarom ben ik zo blij met de inbreng van Stef. Hij weet het allemaal net even iets beter”. Stef:” maar natuurlijk moeten er minimaal  2 of 3 bands uit de regio komen. Je moet binding houden met waar je vandaan komt. Die opzet is dit jaar geslaagd met Cryptosis en Carnation. De grootste verassing zal Killing Cult Society worden. Niet iedereen weet wat je daarvan kunt verwachten. Er staan wat nummertjes op Youtube maar live is dat anders. Hun frontman die weet van wanten en kan de boel goed opnaaien”. Paul: “Earik hebben we ook gevraagd om alle bands aan elkaar te praten. Dat heeft hij op de vorige editie ook gedaan. Hij kan dat als geen ander. En ook hij is iemand die het festival een warm hart toe draagt. Daar ben ik zo ontzettend blij mee. Net als jij hier nu zit om ons verhaal te vertellen straks. dat waardeer ik echt enorm”.
– het warme hart toedragen is natuurlijk ook ontstaan door de manier hoe jullie er zelf in staan. Je loopt niet te shinen met jezelf en bent tijdens het festival ook liever op de achtergrond.
Paul: “natuurlijk is het een feest van iedereen en niet alleen van mij. Daarom programmeren we zo breed mogelijk. We hebben alles wel een beetje gehad behalve black metal. En dat heeft voornamelijk te maken dat black metal fans niet voor één band naar een festival komen. Dat is een heel ander publiek. Die muziek is voor ons festival te intens en gaat niet werken. En programmeren is in ons geval best lastig hoor. De meeste bands die touren doen dat in de zomermaanden. Dan hoppen ze van festival naar festival. In ons geval moeten ze dan bijvoorbeeld speciaal naar Nederland komen en dan lopen de kosten weer enorm op. Dat kunnen we gewoon niet betalen”. Stef: “maar ondanks dat hebben we wel een geweldige line-up kunnen realiseren voor dit jaar. Variatie is er voor iedereen en we hebben gelukkig wel een beetje gekregen wat we wilden boeken”.
– Paul, de eerste twee edities heb je zelf opgetreden met The Horsemen. Nu deze editie sta je zelf ook weer op het podium met je band Suspect Hostile. Begon het weer te kriebelen?
“Ten eerste was ik er klaar mee om als, toch wel in mijn ogen, een slechte band tussen al die grootheden te staan. Het was echt supertof maar No Sleep was eigenlijk het enige optreden dat we deden per jaar. Natuurlijk kun je wel op je eigen festival spelen maar dan moet je verder in het jaar ook nog wel meer optredens hebben. Het werd een beetje een Heintje Davids verhaal naar mijn mening. Maar nu zit ik al een tijdje in deze nieuwe band. Ik werd op een gegeven moment gevraagd om gitaar te komen spelen. Ivan Larsen wilde graag een nieuwe band beginnen. Hij had een drummer en is zelf bassist. Hij kende iemand met een hele goede stem en onwijs goed kan grunten. Ik wilde dat wel eens proberen en het bleek echt goed te klikken. Er zijn nu zo’n 8 nummers geschreven, we oefenen iedere week, en ik vind dat we zeker goed genoeg zijn om op te treden. Het zal ons debuut, zeg maar een regelrechte vuurdoop, worden wat natuurlijk voor iedereen wel erg spannend is. We gaan een half uur spelen en maken een soort Death Metal dat je eigenlijk nergens mee kunt vergelijken. Ik denk dat we echt uniek zijn. Ik ben toch wel heel erg benieuwd hoe het publiek op ons gaat reageren”.
– Het festival is door alle omstandigheden voor het eerst nu in juli. Blijft dat ook zo, of ga je weer terug naar Januari?
Dit is natuurlijk uit noodzaak geboren. Januari heeft wel mijn voorkeur want het maakt ons uniek. Mensen hebben dan nog niets in de agenda staan en het is een mooie manier om het jaar te beginnen. Maar aan de andere kant zie ik wel weer gebeuren dat er door Corona weer geschoven moet worden straks. Het is nu weg maar we hebben geen zekerheid dat het niet terug komt. En dan is januari weer gevaarlijk. Dus wat ik eigenlijk wil is een datum vastzetten in januari, maar als het niet kan toch een optie hebben voor juli. We hebben wel veel contact met organisaties en zalen in de regio. We willen geen boekingen kruisen en zo. Daar zit niemand op te wachten. Dan is januari wel weer een stuk eenvoudiger”. Stef: “daarom ben ik heel erg druk geweest om dit voor deze editie te voorkomen. Ik heb alle festivals en concertagenda’s naast elkaar gelegd. Het was een hele puzzel natuurlijk. Kunnen de bands die wij oorspronkelijk in januari gepland hadden ook nog wel in juli? Ik zag op een gegeven moment echt door de bomen het bos niet meer, maar het is gelukt. En dat is natuurlijk voor de mensen die in de voorverkoop kaarten hadden gekocht wel fijn. Als je wellicht voor Cryptosis zou komen maar die had in juli niet gekund had het wel jammer geweest. Dat is op een groot festival makkelijker want die hebben zo weer een vervanger waar mensen voor komen. Bij ons is dat gewoon anders”.
– Maar bij jullie is het meer het totaalplaatje in mijn ogen. Het is intiem en super gezellig.
Paul: “ja dat klopt maar dat weet nog niet iedereen”. Stef”: ik heb nog nooit een wanklank gehoord. Dit jaar komt er een groep mensen uit België. Nu zijn het er tien, maar volgend jaar zijn het er meer. En zo moeten we langzaam gaan groeien”.
– Ik wil graag afsluiten met de belangrijkste vraag: Voor de mensen die nu toch wel nieuwsgierig zijn geworden.
Hoe kan men aan kaarten komen en waar vinden we informatie?
Paul: “voor alle informatie over de locatie en kaartverkoop kunnen ze naar de website van het festival“.
En dank je wel voor dit interview!”.