Paul Rodgers – Free Spirit

Paul Rodgers is zo’n zanger waarvan ik altijd het idee heb dat hij een veel grotere carrière is misgelopen dan hij al had. Laten we wel zijn, met zo’n stem had hij eenzelfde loopbaan moeten hebben als pakweg Robert Plant.
De realiteit is anders. Na de hoogtijdagen met Free en Bad Company heeft Rodgers de schoorsteen prima kunnen laten roken, maar de gloriedagen kwamen niet meer terug. The Firm met Jimmy Page was geen écht succes, de samenwerking met Queen was een mismatch van formaat en de solo-studioalbums (slechts vijf sinds 1983) deden ook niet zo bar veel. Daarom brengt Rodgers de laatste decennia vooral nog livealbums uit, solo of met Bad Company. Free Spirit is de laatste in het rijtje solo-livealbums. De naam verraadt het al: het materiaal is allemaal van Free. Dat betekent “All Right Now” en “Wishing Well”, maar voor de gelegenheid zijn er ook wat tracks aan toegevoegd die nooit live zijn gespeeld door Free, zoals “Love You So” en “Catch A Train”.
De band is de band van Deborah Bonham, Brits blueszangeres en zus van John Bonham. Nee, ik kende haar eerlijk gezegd ook niet. Hoe gaat zoiets? Rodgers deed een benefiet voor een dierenasiel, Deborah Bonham was er ook en uiteindelijk speelden ze daar samen een aantal songs van Free. De bandleden zijn Pete Bullick (gitaar), Ian Rowley (bas), Richard Newman (drums) en Gerard Louis “G” (keyboards). Dat zegt het wel een beetje. Allemaal al jaren actief als professional, maar tegelijk bepaald geen heel bekend klinkende namen. De enige naam die bij mij direct een belletje deed rinkelen was Richard Newman, pleegbroer van zangeres Sam Brown en zeer betrokken bij het begin van haar loopbaan. Je krijgt wat je verwacht: perfecte begeleiding, maar nergens details in de instrumentale uitvoeringen waar je even van overeind gaat zitten. Rodgers plus band, dat is het.
Bij dit concert in de Royal Albert Hall, afsluiting van een Britse tournee in mei 2017, laat Rodgers horen dat hij nog steeds uitstekend bij stem is. Zestien songs en 77 minuten lang. Op zo’n hele avond zijn er een paar kleine foutjes te horen die niet zijn weggepoetst. Dat vind ik eerder vóór de man pleiten dan tegen hem. Topmateriaal, fantastische zanger, maar is het dan ook een topplaat?
Ja en nee. Paul Rodgers heeft er lol in en dat helpt sowieso. De band doet zijn stinkende best, maar is niet een band die moeiteloos met fijne details strooit. Daardoor krijgt het niet die extra energie en vaart van een band die er vol zelfvertrouwen staat en dat merk je. Eerlijk gezegd is Free Spirit daarmee een fijne plaat voor de liefhebber, maar is het tegelijkertijd symptomatisch voor de carrière van Rodgers: het is het nèt niet, ondanks die waanzinnige stem.

Paul Rodgers website