Terwijl voor de meeste mensen de kerstvakantie voor de deur staat, organiseert Waalhella nog even hun twaalfde editie. Zoals we gewend zijn met Nederlandse bands en in een bepaald genre. Vandaag is dat niets minder dan Death Metal, die vaak gepaard gaat met andere genres.
Terwijl Blood Moon ons juist naar de oude gloriedagen van de oldschool Death Metal transporteert. Tekstueel gaat het niet heel diep maar met nummers als Waterboarding en Death By Diarrea hebben ze in ieder geval de brute en smerige onderwerpen te pakken waar dit genre bij gedijt. Muzikaal is het vooral interessant wanneer de simpele powerchord van de ene gitarist mooi worden omlijst door virtuozer werk van de andere gitarist. Vooral het drumwerk klinkt ontzettend strak. (JvdS)
De met Doom doorspekte Death Metal van Mouflon is doeltreffend en komt daarnaast fris voor de dag. Zo krijgen we naast het hak- en zaagwerk ook melodische gitaarpartijen. Veel instrumentaties zijn traag, maar Mouflon is niet bang om sporadisch het gaspedaal in te drukken. Dat de bas oorverdovend hard door dit skatepark resoneert, is dan ook niet vreemd. Deze stijl Death Metal is wegens zijn tempowisselingen divers genoeg om van begin tot eind te boeien. De mannen uit Arnhem mogen dan ook na ieder nummer op applaus rekenen. Het vorig jaar verschenen Pure Filth is dus niet alleen op plaat een aangename kennismaking, maar weet live ook te overtuigen. (JW)
Op de valreep van 2023 brengt Deathisfaction hun debuutalbum Blackened Reign uit. De Nijmegenaren spelen vandaag een thuiswedstrijd ter eren van deze plaat. De Metal van deze formatie staat gebouwd op een fundament van Death- en Thrash Metal en is daardoor lekker variërend. De single Doombringer (The Rise Of Devalotir) zag al eerder het levenslicht en mag daardoor op veel bijval rekenen. De energieke frontman Jeremy staat geen moment stil en toont zich een ware fontman. Zo staat de beste heer het ene moment het publiek op te zwepen, terwijl hij vervolgens de ene na de andere karatetrap etaleert. Hij is goed bij stem en de hoorbare zanglijnen komen tijdens de titletrack Blackened Reign perfect uit de verf. Het gitaarduo Jouke en Jory weten razendsnelle riffs uit de vingers te persen, terwijl het baswerk het beste tot zijn recht komt op El Demonio Negro. Zo speelt Deathisfaction niet alleen muziek van deze nieuwe plaat, maar is het vanavond een allround setlist. Na een korte 40 minuten is het helaas al voorbij. Deathisfaction klinkt modern en laat zien klaar te zijn voor grotere shows. De 8 nummers op deze plaat zijn een genot om te luisteren en de mannen doen er goed aan om deze plaat nog net in dit jaar uit te brengen, want dit is gegarandeerd jaarlijst materiaal. (JW)
Het is bij Pestilence wat minder druk dan bij local heroes Deathisfaction. Toch zijn er ook nogal wat enthousiaste fans in shirtjes van de band te vinden. Op hun gezichten is vooral genoegen af te lezen als oudere, bekendere nummers, zoals The Process of Suffocation en Dehydrated voorbij komen. De set wordt strak en routineus gespeeld. De professionaliteit viert voor mij echter bijna zo de boventoon dat ik iets van beleving mis. Nu is dat vast ook te wijten aan de intensiteit en podiumhonger van hun voorgangers.(JvdS)
Voor velen is dit het laatste concert van 2023 en een fijne afsluiter ten zeerste. De fans van Death Metal zijn vanavond weer aardig aan hun trekken gekomen en kunnen zich klaar gaan maken voor het (vaak verplichte) kerstdiner. Alle bands toonde zich vanavond van hun beste kant, waarbij vooral het krachtige Mouflon en het moderne Deathisfaction wisten te imponeren.
Foto’s: Charlotte Grips
Tekst: Jochem Van der Steen & Jordy Weustenraad