Phaëthon komt uit Londen en maakt naar eigen zeggen old-school heavy metal met epische overtuiging. De vormgeving van hun debuutalbum lijkt ook wat van onheilspellende mystiek uit te stralen. Een hele snelle scan van het album, beloofd in ieder geval interessante gitaarbijdragen.
De old-school heavy metal invloeden van Manowar, Cirith Ungol en Running Wild zijn inderdaad goed terug te horen in de muziek. Maar om ook direct die associatie van de hoes mee te nemen, dit heeft ook duidelijk donkere elementen in zich. Ik meen ergens de namen Mercyful Fate en Candelemass gelezen te hebben; hier kan ik me bij sommige stukken goed in vinden. De duistere, onheilspellende sferen kunnen goed combineren met de traditionele heavy metal, zo lijkt ook deze band te denken. De uitwerking is de ene keer beter geslaagd dan de andere; met name de gitaarbijdragen, die over het algemeen zeer genietbaar zijn, kunnen de bijdrage aan dit duistere sfeertje vaak goed benadrukken. Door de keuze welke kant een toonladder opgaat, gebruik van tremolo, en een boventoontje hier en daar; dit werkt wel.
Qua zang en algehele productie/eindmix, heb ik zo nu en dan een beetje mijn bedenkingen. Bij vlagen is dit allemaal behoorlijk over de top en weet ik niet of ik me moet ergeren of in de lach moet schieten. Vooral de productie en de gesproken stukken dragen hieraan bij; bijvoorbeeld Tolls Of Perdition is met zijn “toespraakjes” en algehele totaalgeluid wel heel erg dramatisch en voor mij persoonlijk niet altijd even overtuigend. Toch heeft ook zanger Vrath zijn sterke momenten, maar bij vlagen kan het heel theatraal overkomen. Ook hekkensluiter Wielder Of The Steel kan de eerste paar draaibeurten vaak niet echt helemaal aanspreken. Als toch vaak wel liefhebber van langere nummers, zal het vast niet alleen de lengte van het ruim negen minuten durende nummer zijn. Het nogal jolige sfeertje wat in delen van dit nummer naar boven dreigt te komen, doet trouwens wel echt afbreuk aan het duistere karakter dat de band heeft geprobeerd op te bouwen gedurende deze plaat. Misschien is de band er zelf ook nog niet helemaal uit, en moet één en ander nog een beetje uitkristalliseren. Veel ideeën en onderdelen van nummers kunnen me echt bij de les houden, maar als totaalplaatje is het naar mijn smaak niet altijd overtuigend. Als dit toch echt de helemaal het beoogde eindresultaat van de band blijkt, dan is mijn eerste indruk, voornamelijk gericht op de lekkere gitaarpartijen, iets te overhaast geweest.