Phobos Corp. – Felicity (EP)

Het begon allemaal toen Spyros Papadakis op vijftienjarige leeftijd in 1995 besloot om muziek te gaan maken wat in 2005 resulteerde in de demo As The Angel Stared. Zeven jaar heeft Spyros daarna gewerkt aan Felicity dat in juni wereldwijd uitgebracht werd. Felicity is geen voortzetting van de demo. Spyros besloot helemaal opnieuw te beginnen en dat is te horen in de vier nummers op deze EP. Niet alleen is Spyros volwassener geworden, ook de composities klinken veel voller en meer in balans. Hoewel metal centraal staat in de muziek, is Spyros duidelijk geïnspireerd door diverse muziekstijlen met in het bijzonder de filmmuziek. Misschien kan ik Phobos Corp. het beste omschrijven als “moviemetal”. Zeker in het nummer Conceived Fate komt dit heel duidelijk naar voren. De eerste helft van het nummer is stevig, opzwepend door een krachtige ritmesectie en gitaargeluid. Daarna volgt een intermezzo dat lijkt te linken naar de muziek van bijvoorbeeld Hans Zimmer om uiteindelijk weer terug te komen bij de basis. Een enerverend nummer. Dit is echter niet de eerste verrassing in de muziek van Phobos Corp. Al in het eerste nummer valt de trompetsolo op en worden mijn neuronen geprikkeld. This Divine Tragedy is het derde nummer en wordt meer gekarakteriseerd door een tempo dat wat lager ligt dan de overige nummers. De wat “zweverige”zang van Tara Louise geeft een soort tegenwicht aan het geweld van het instrumentarium. Tara is een begenadigd zangeres. Helaas haalt ze in geen van de nummers echt lekker uit. Het roept bij mij wel wat sferen op van Moonlight Shadow van Mike Oldfield. Niet qua composities, maar meer gevoelsmatig. Slotnummer Angels In Despair is een instrumentaal nummer met een zeer episch karakter. Opzwepend en vol van geluid zorgt de orkestrale ondersteuning van Zach Lemmon voor een heerlijke afsluiter van deze EP. Het heeft zeven jaar geduurd, maar Felicity is werkelijk ettelijke stappen voorwaarts dan de voorganger As The Angel Stared. Een prachtig stukje metalmuziek dat vooralsnog in geen enkel hokje lijkt te passen. Spyros Papadakis zet hiermee een stevige afdruk in de geschiedenis van de muziekgeschiedenis, mede door de vele gastmuzikanten die zijn composities goed weten om te zetten in hun muziekspel. De volgende EP is gelukkig al in de maak, ik kan niet weer zeven jaar wachten.