De Duitse post-punk formatie Pink Turns Blue laat met Tainted horen prima te passen in het rijtje van Interpol en Editors. Het grote verschil is dat deze band al sinds 1985 bestaat. Tainted bevat tien fijne luister en dansnummers. Grootste probleem is echter het gebrek aan afwisseling. De nummers klinken bijna allemaal hetzelfde. Er zit weinig tot geen variatie in en de opbouw van elk nummer is vergelijkbaar. Hoewel de zang van Thomas Elbern aangenaam klinkt heeft het ook een bepaald timbre waar hij maar niet uit los kan breken. De muziek klinkt precies zoals het hoort bij een post-punk formatie. De productie is helder, maar het klinkt allemaal erg veilig. Dit alles breekt de plaat als geheel op. De nummers op Tainted gaan het ene oor in en het andere oor uit. Dat is jammer, want de basis is aardig op orde. Tainted is gewoon een leuke plaat voor de fans van de genoemde genres en bands. Het stoort of schuurt nergens. Verwacht dus geen wereldplaat, maar zie het als een aangename plaat voor tussendoor. Lekker kabbelend op de achtergrond zonder dat je er al teveel aandacht aan hoeft te besteden. Dat kan best fijn zijn.
Pink Turns Blue