Plague – Dead Is The Day

Plague uit Tilburg heeft niet meteen de meest originele bandnaam gekozen, maar dat hoeft op zich geen probleem te zijn. Op termijn zullen we voor bandnamen van deathmetalbands elke ziekte, natuurramp en oorlogstuig wel gehad hebben en het gaat ten slotte toch om de muziek en niet om het etiketje dat eraan hangt. Plague, dus, uit Tilburg en niet uit Emmen. De band bestaat zowat vijf jaar en heeft met Dead Is The Day zijn eerste album uit. Dat zit netjes in een fraaie digipack met prima artwork, een aanpak waaruit toch enige ambitie op te maken valt.
Ook muzikaal bespeuren we best wel wat zelfvertrouwen. De opnames gebeurden onder de leiding van Florian van Tuil en die heeft toch al een bescheiden maar knap palmares: Splinterbomb, Sativa, From The Ashes, … Hij zorgde voor een mooi vol en helder geluid. Plague brengt naar eigen zeggen melodische deathmetal, maar zelf voegen we daar ook nog oldschool en technical aan toe. De grunts zijn brutaal en diep guturaal. Het tempo ligt doorgaans hoog. De twee gitaristen lopen elkaar vaak achterna en gaan weinig tegen elkaar op.
Muzikaal is er op Dead Is The Day niet zo gek veel variatie en worden weinig risico’s genomen, wat natuurlijk mag als deze jongens voor het eerst in hun carrière in de studio stonden.  Je kan het ook anders bekijken natuurlijk. Dan moet je vaststellen dat deze jonge band zijn eigen geluid gevonden heeft. Dat eigen geluid heeft dan iets van het vroege werk van At The Gates, early Pestilence misschien of anders Sepiroth en In Flames, terwijl die diepe en toch makkelijk te volgen grunts herinneringen ophalen aan de begindagen van God Dethroned, Dismember en Carcass.
Tot zover de name-dropping, altijd voer voor leuke discussies, nu de conclusies. Wat hebben we hier? Een band die er staat en die heel goed weet wat ie wil, zoveel is duidelijk. De basis is er. Inzake songopbouw en technisch muzikaal kunnen zijn er weinig opmerkingen. De lyrics missen nog wat een persoonlijke toets, maar ze vertellen ook geen onzin. Als ik zou moeten gokken welke tracks binnen drie jaar nog steeds in de live-set zitten van Plague, dan zijn dat voor mij Brothel Of Death en Erection Divine.
Dead Is The Day is een prima debuut. Plague blaast ons hiermee niet meteen van onze sokken, maar er zit heel wat potentieel in deze band.