De tijd van brave kerstliedjes en nieuwjaarsborrels was nu echt gedaan. Het werd tijd om weer compleet uit je plaat te kunnen gaan, de moshpits in te duiken, te gaan rammen en beuken. Doornroosje was dan ook vanavond the place to be. Het podium had twee energieke acts geboekt die alle energie kwamen opslurpen.
De Paarse Zaal, oftewel de kleine zaal van Doornroosje was de plek waar het allemaal moest gebeuren en de sfeer zat er vanaf de smalle gang bij de garderobe al helemaal in. Nijmegen was klaar voor een toffe avond en in de zaal was al een DJ bezig om iedereen in de juiste sfeer te krijgen. Rond de klok van half negen was het tijd voor het Antwerpse Hiphopduo Kleine Crack & Slagter om de boel op zijn kop te zetten. De neutrale toeschouwer vroeg zich even af wie nu die gekke rapper met die rare muts op het podium was, die aan de zijkant werd ondersteund door een ietwat futloze dj, maar na een paar tracks wist Kleine Crack al snel te boeien. Zijn nummers over moord, drugs, de dood en horror hadden al snel die positieve uitwerking, vooral met de beats die de nodige duit in het zakje deden. Zijn nummers wisseleden elkaar in een razendsnel tempo af, mede omdat de nummers simpelweg niet zo lang duren. Kleine Crack betrok zijn publiek op allerlei manieren bij de show, door ze mee te laten zingen of simpelweg te laten tellen. De Antwerpenaar ging er helemaal voor, maar soms mist er wel een partner in crime op het podium. Zo rapte hij vaak met een backingtrack mee en dan zou het net wat meer energie geven als er iemand naast hem zou staan om die rol op te pakken. Desalniettemin wist dit markante duo de Paarse Zaal alvast goed op te warmen.
Tijdens de show van Kleine Crack & Slagter viel ons nog op dat er voor een uitverkochte show nog best veel plek vooraan bij het podium was. Gaandeweg de ombouw kwam hier al snel verandering in. Een grote groep jonge toeschouwers kwamen zich massaal melden voor het hoofdprogramma, klaar om helemaal stuk te gaan. Rond de klok van kwart voor tien konden ze zich dan ook helemaal laten gaan, want hoofdprogramma Ploegendienst brak de boel direct af. De show kende een verterende start, want het zoontje van frontman Ray Fuego mocht een paar woordjes meedoen op opener Rattenkop, een songtitel die ook door het publiek luid werd meegescandeerd. De punkband is sinds 2018 actief en liet onder andere op Lowlands een dampende bende achter en ook in Doornroosje speelde Ploegendienst alsof de duivel ze achterna zat. Niet voor niets was Ray al na tien minuten niet meer op het podium te vinden en werd hij letterlijk op handen door het publiek gedragen. Net zoals op het album Ik wisselden de nummers elkaar in een moordend tempo af. Op het album presteerde de band het om elf nummers in zeventien minuten er doorheen te rammen en soms leek het alsof we dat ook live gingen meemaken.
De recht in je smoel-mentaliteit had dan ook die positieve uitwerking zoals een punkshow betaamd. Overal in de Paarse Zaal waren moshpits te zien, rammen, beuken en stuiteren was het devies en uiteraard het voluit meebrullen van de teksten. Gelukkig kreeg het publiek ook even de mogelijkheid om naar adem te snakken, want zo nu en dan greep Ray naar zijn telefoon om een kort gedicht voor te dragen. Ploegendienst is die band met een boodschap in hun teksten, maar ook in de filosofische teksten van frontman Ray Fuego. We zagen dan ook een band in topvorm, de gitaren hard en de muziek dienend. De band zorgde ervoor dat de frontman heerlijk over het podium stuiteren en de charismatische zanger eiste dan ook alle aandacht op. Ook mocht hij wel de dirigent van het publiek genoemd worden. Of hij nu een wall-of-death wou, een circlepit of simpelweg een moshpit, het publiek deed alles wat hij wou. Bij punk hoort ook een stukje ongehoorzaamheid en menigmaal waagde al een bezoeker een duik vanaf het podium, maar op een gegeven ogenblik stond ongeveer heel de voorste linie op het podium te stuiteren. Even werd het toegestaan, maar Ray Fuego werd het beu en als ware podiumbaas sommeerde hij om allemaal weer het podium te verlaten.
Zo werd het dan ook een feestelijke dampende bende in Doornroosje, waarin we tijdens de laatste nummers ook de heren van voorprogramma crowdsurfend door het publiek zagen gaan. De muziek verbroederd en zorgde voor lachende gezichten. Punkshows hebben echter vaak geen lange speelduur en na iets meer dan drie kwartier is de koek wel op bij Ploegendienst en ook het publiek kon vervolgens wel weer aan het zuurstof. Ploegendienst kwam, zag en brak de tent af!
Archieffoto door Dave van Hout – Rockportaal.nl