Poets Of The Fall – Melkweg (Amsterdam) 03/06/2015

Hoewel de alternatieve rockband Poets Of The Fall al vanaf 2003 bestaat, hoorde ik er een half jaar geleden voor het eerst van toen ze in Cultuurpodium de Boerderij in Zoetermeer zouden komen optreden. Tot mijn grote spijt kon ik niet bij dit allereerste concert ooit in Nederland zijn, maar gelukkig zijn ze een half jaar later weer terug in Nederland voor enkele concerten en ik besluit om ze live te gaan aanschouwen in de Melkweg in Amsterdam.
 
De band vindt zijn oorsprong in de Finse hoofdstad Helsinki. De drie vrienden, Marko Saaresta (zang), Olli Tukiainen (gitaar) en Markus “Captain” Kaarlonen (toetsen) hebben de band opgericht, later versterkt door Jaska Mäkinen (gitaar), Jani Snellman (bas) en Jari Salminen (drums). De heren kwamen tot de bandnaam “Poets Of The Fall” aangezien ze qua muziek en sfeer werden geïnspireerd door de grauwe en grimmige herfst. In Finland is de band erg populair en heeft met diverse singles en albums de nummer 1 positie behaald. Doordat hun rockmuziek melodieus, toegankelijk en niet te rauw klinkt wordt deze veel op de Finse radio gedraaid. Met de single Late Goodbye dat in 2004 uitkwam bereikte de band een miljoenenpubliek toen dit nummer werd gebruikt voor de game Max Payne II, dat wereldwijd werd uitgebracht.
 
De heren van Poets Of The Fall spelen vanavond in de Oude Zaal van de Melkweg. Ongeveer een half uur voordat de show begint is het al aardig druk en hoewel het balkon eigenlijk gesloten is en
er een ketting hangt, lopen er toch mensen naar boven die daar willen staan. De geluidsman roept dat iedereen er straks toch wordt afgeveegd, maar uiteindelijk besluit de organisatie om de mensen toch maar te laten staan omdat het eigenlijk best druk is. Er is vanavond veel publiek uit het buitenland. Behalve uit Nederland zijn er veel fans uit Bulgarije, Duitsland, Finland, Frankrijk, Griekenland, India, Oekraïne, Tjechië en de Verenigde Staten. Stipt om half 9 komen de bandleden op en trappen af met het opzwepende nummer Choice MIllionaire van hun meest recente album Jealous Gods. Uiteraard worden de meeste nummers van dit album gespeeld, maar er is ook genoeg aandacht voor het oudere materiaal. Het publiek is uitzinnig en er wordt gedanst. De bandleden tonen direct een goede interactie met het publiek. Zanger Marko kijkt bijna elke bezoeker in de ogen alsof hij iedereen in zich op wil nemen en iedereen wat persoonlijke aandacht te gunnen. Geregeld gaat hij door de knieën zodat hij zich op ooghoogte van de bezoekers bevindt. Af en toe zijn zijn bewegingen wat theatraal op een humoristische wijze, wat grappige beelden oplevert. De bandleden zijn goed op elkaar ingespeeld en kunnen het duidelijk goed met elkaar vinden en deze positieve energie straalt af op het publiek. Het gitaargeluid is live wat prominenter aanwezig dan de toetsenpartijen, waardoor het geheel een stuk ruiger klinkt dan op cd. Na drie kwartier nemen de bandleden “afscheid” van het publiek om daarna snel terug te keren voor een minstens even lange toegift. Er worden wat barkrukken op het podium neergezet en de akoestische gitaren worden van stal gehaald. Enkele nummers worden akoestisch gebracht, waaronder het gevoelige Nothing Stays The Same. Marko bedankt zijn publiek door in het Nederlands “Dank je wel” te zeggen en voegt eraan toe dit in de Boerderij in Zoetermeer te hebben geleerd vorig jaar. Hij vraagt het publiek welk nummer ze nog meer akoestisch willen horen. Iemand schreeuwt “A Carnival Of Rust”, maar de zanger antwoordt dan lachend dat dit nummer juist geschikt is om op rocken, in een groot stadion. Dit nummer  wordt uiteindelijk ook full power gespeeld, in volledige bezetting. Het publiek zingt uit
volle borst mee. Na anderhalf uur nemen de Poets Of The Fall afscheid met het toepasselijke Late Goodbye, al valt het wel mee met dat “late” aangezien het dan nog “maar” 10 uur ’s avonds is. Aangezien het een doordeweekse avond is, is het wel een mooie tijd om te stoppen aangezien de meeste mensen de volgende ochtend gewoon weer vroeg aan het werk moeten.