Pop Evil – Up

Pop Evil timmert al enige tijd aan de weg en heeft in de loop van de jaren een flinke fanbase opgebouwd. Met het album Onyx begon het balletje echt te rollen en met het album War Of Angels vorig jaar wisten ze vriend en vijand te overtuigen dat ze een blijvertje zijn. Met het nieuwe album Up maken ze alle verwachtingen nogmaals waar. Pop Evil weet lekkere stevige rock te verpakken in aanstekelijke nummers en zet zichzelf op eenzelfde hoogte als 3 Doors Down, 5 Finger Death Punch en Black Stone Cherry. Dit resulteert onder meer in een tour met gelijkgestemden Godsmack die afgelopen jaar nog van zich liet horen op diverse festivals in Europa. Pop Evil zou met dit album op zak ook een plek moeten verdienen. En dat kan op Fortarock, Pinkpop of Lowlands. Up biedt namelijk genoeg variatie om op deze festivals te kunnen schitteren.
De dertien nieuwe nummers op het album worden aangevuld met twee bonustracks. Het nummer My Confessions en een akoestische versie van Footsteps. Een mooie versie van het openingsnummer van Up. Footsteps is een nummer dat omschreven kan worden als aanstekelijke stadionrock dat gesierd wordt met meezingstukken. Met dit nummer en dit geluid zet Pop Evil wel hun voetafdruk in muziekgeschiedenis. Het geluid is onmiskenbaar het geluid van Pop Evil, maar de band weet als geen ander allerlei invloeden te vermengen in hun eigen geluid. Invloeden die niet gebonden zijn aan enige kalenders. Zo is de intensiteit van de grunge te vinden in het nummer Core waarbij het volle geluid doet denken aan Soundgarden en de rapachtige invloeden snelheid geven aan deze compositie. Zanger Leigh Kakaty heeft met zijn stemgeluid in de mainstreamrocker In Disarray wat weg van Scott Weiland en weet in het prachtige Seattle Rain Pearl Jam te evenaren met zijn stemgeluid. Begeleid door akoestische gitaar weet Pop Evil zeker de gevoelige snaar te treffen. De combi Leigh Kakaty en de akoestische gitaar floreren ook in If Only For Now. Even een moment waar op de rem wordt getrapt en vergelijkingen met 3 Doors Down tot de mogelijkheden behoren. Het album bevat wat dat betreft allemaal juweeltjes. Juist door die herkenbare invloeden pakt ieder nummer je ook bij de strot. Zo ben ik als liefhebber van Black Stone Cherry gecharmeerd van Ghost Of Musheon. Terwijl de groovende nummers Take It All, Dead In The Water, Lux en Vendetta me doen denken aan 5 Finger Death Punch, Disturbed of KoRn. Allen hebben een uitstekende groove en een krachtig karakter waardoor ze opzwepend zijn, maar tegelijkertijd ook heel meegaand zijn door melodieuze refreinen.
Pop Evil is met het album verantwoordelijk voor een flinke portie (pure Amerikaanse) rock dat met plezier beluisterd kan worden. In ieder nummer ervaar je vergelijkingen met legio goede andere bands, maar Pop Evil weet op Up toch een origineel geluid neer te zetten en klinkt nergens gedateerd of als een kloon. Up is veelzijdig, veelzeggend en vooral veelbelovend voor 2015/2016 in Europa.
[youtube id=”KtRUEm6VPQU” align=”left” mode=”normal” autoplay=”no” aspect_ratio=”4:3″ parameters=”https://www.youtube.com/watch?v=KtRUEm6VPQU&feature=youtu.be”]