Poseydon – Masterpiece

We schrijven 1992 wanneer gitarist Alain de Block besluit om Poseydon op te richten. In 1998 leidde dit tot de release van With Tears In My Eyes. De daarop volgende jaren is er bescheiden succes en speelt de band diverse concerten, maar toen werd het stil.
Met Everglow wist Alain met wat Poseydonleden verder te gaan in de muziekscene tot in 2010 Poseydon opnieuw leven werd ingeblazen. Het gevolg was het album Cold World dat nu in september gevolgd wordt door het nieuwe album Masterpiece. De tien nummers op het album liggen ergens tussen thrashmetal en deathmetal in en doet me regelmatig sterk denken aan het geluid van Behemoth. Helaas mist het Poseydon ten opzichte van hun Poolse collega’s aan een krachtig stemgeluid. Muzikaal gezien is het over het algemeen wel goed. De basisriff in titelnummer Masterpiece is lekker bepalend voor het death-thrashkarakter van het nummer en tempoverschillen tijdens het nummer houden het wel interessant. Iets dat ook in Blind Faith en Pre-Emptive Strike mooi naar voren komt. Daarbij weet de band in Last Sunset dit verder goed uit te werken. Gebruik makend van het mooi afwijkend ritme in de start is het de ideale opwarmer voor Innocent Blood.
Zoals het een goede thrashband betaamt, weet ook Poseydon regelmatig het gas in te trappen, met als hoofdrolspeler drummer Tom Cornelis die in Realm Of The Dead kan en mag tonen waartoe hij in staat is.
Uitschieter voor mij op Masterpiece is Weakness, dat mooi opgebouwd is en waar melodisch gitaarspel het deathmetalkarakter verder opvult. Het enige dat ik nog mis hier, is wat meer felheid.
Masterpiece is zeker geen slecht album en wanneer je het album vaker beluisterd, ontdek en herken je ook de kleine nuances in de composities. Over het algemeen echter mist het nog wat echt smoelwerk en zijn de composities op zich niet heel erg overtuigend.