Powerworld – Cybersteria

Powerworld is het geesteskind van bassist Ilker Ersin. Hij blies de band leven in toen hij in 2005 besloot om Freedom Call te verlaten. Het pad van een bandleider gaat echter niet altijd over rozen. Er waren de nodige wisselingen in de line-up. Soms op de verkeerde momenten, zoals bij het opnemen van de tweede cd Human Parasite toen de zanger en drummer besloten op te stappen. Simon Michael (Subway To Sally, Silverlane) drumde de partijen in en in Andrew “Mac“ McDermott werd de nieuwe zanger. Toen laatstgenoemde echter ziek werd voor een tour, pakte Michael Bormann het stokje over. McDermott kwam terug, maar herstelde echter niet en overleed in augustus 2011.
De chemie tussen Ilker en Michael bleek goed te zijn en Michael werd de nieuwe zanger van Powerworld. Het is nu tijd voor Cybersteria, de derde cd van de band. Een cd vol met aansprekende powermetal. Hoewel Cybersteria de waanzin van de digitale revolutie in beeld wil brengen is het geen conceptcd geworden. Het is meer een cd met twaalf nummers rond een centraal thema en zou een vervolg op Orwells 1984 kunnen zijn. Met Children Of The Universe en Slave To The Powerworld komt de band sterk naar binnen. Het geluid is krachtig, heeft een lekker tempo en combineert powermetal met flinke hardrockinvloeden. Opvallend in de nummers is vooral de kracht van een sterk refrein. Juist dit element zorgt ervoor dat nummers snel en makkelijk in het hoofd blijven hangen. Ook in World Knows Your Secrets en Like A Shadow staan de refreinen sterk overeind. Laatsgenoemd nummer heeft daarbij meer power en een meer uptempo-karakter en neigt een beetje naar het geluid van Def Leppard. Er is ook spanning genoeg. Vooral in You Gotta Hold On zorgt juist de manier van zingen voor genoeg spanning in melodie en ritme. Verderop in het nummer wordt het wat meer mainstream, maar dat mag de pret niet drukken. Titelnummer Cybersteria kenmerkt zich voor variatie in tempo en sfeer. Tenslotte wil ik in deze recensie nog even stilstaan bij Coast Of Tears. Een meeslepend nummer dat de titel ballad wel met zich mee mag dragen. Het nummer start vrij heftig en hoewel Marco Grashoff de toetsen de gehele cd goed beroert, komt zijn spel juist in dit nummer sterk naar voren.
Deze derde cd van Powerworld is over het algemeen een goed product waar je als melodische powermetalfan van kan genieten, hoewel menig hardrockfan ook zeker zijn hart op kan halen bij Powerworld. Krachtig, maar niet ontzettend hard. Divers maar niet complex. Gewoon genieten.