In de band zien we drie leden van Chainsaw, de band die tijdens concerten iets deed met een kettingzaag, nepbloed en een plastic varken. Die zijn dus al langer dan vandaag niet vies van wat theater. Sinds PPTA’s debuut Beaten Broken Bleeding uit 2011 waren er twee wissels in de band. De nieuwe zanger is Mad Dog Marcel (Sad Iron, Seven Steps of Denial) en de nieuwe drummer is Wildman Wilfred (Procreation). De muziek is nog steeds een stevige Europese versie van Bay Area thrash.
PPTA brengt niet de meest originele of vernieuwende versie van thrashmetal, maar de drive, de originele invalshoek en de lyrics maken veel goed. Je moet helemaal geen kenner van wrestling zijn om dit leuk of interessant te vinden, maar het helpt natuurlijk wel als je meteen begrijpt wat een German suplex (één van de gevaarlijkste moves in wrestling) of een spinebuster is. De track 2×4 moet wel een ode aan Jim Duggan zijn, de legendarische wrestler die een balk van 2 bij 4 inch meenam in de ring.
Ken je niets van wrestling, dan stoot de opnamekwaliteit je misschien wat tegen de borst. Maar voor de band maakt dat duidelijk geen hol uit. Ze gaan niet voor schoonheidsprijzen in productie, arrangementen of compositie, wel voor de militante en agressieve rechtoe-rechtaan-aanpak die je van wrestle-metal mag verwachten. Met deze opnames zitten ze vast ook dicht tegen hun live-geluid aan.
Eén van de beste tracks is Pounded Into The Ground. Andere leuke tracks zijn o.m. Cross Armed Pile Driver (met een leuk hardcore-koortje), 2×4 (lekker uptempo) en Atomic Drop (knappeintro).
Een video is er (nog) niet. Ik had dit gezelschap nochtans graag eens in de ring zien staan, om te spelen of elkaar een flink pak slaag te geven. Wel zo leuk is de video van toen de band zonder drummer zat (https://www.facebook.com/PPTAWRESTLEMETAL/videos/692551411546476).