Praying Mantis mag gerust gezet worden in rijtje van Iron Maiden en Def Leppard. Hoewel de band bij lange na niet zo succesvol is geweest als eerder genoemde bands, is de band rond Tino Troy (gitaar en zang) en Chris Troy (bas en zang) sinds de oprichting in 1973 (!) toch van veel invloed geweest op veel andere bands. De zeer toegankelijke muziek van Prayint Mantis is gebaseerd op melodische classic rock en met de komst van zanger John Cuijpers en drummer Hans in ’t Zandt heeft de band er een belangrijke impuls bij.
Dat de band in het verleden een belangrijke factor is geweest in de NWOBHM, klinkt de muziek van Praying Mantis vooral Amerikaans. Ook op het tiende album van de band “Legacy” is dit het geval. De nummers klinken daarbij fris waarbij het karakteristieke geluid onmiskenbaar aanwezig is. Zeker John Cuijpers is qua stemgeluid heel sterk aanwezig. In opener en single Fight For Your Honour wordt meteen duidelijk dat de band meer in de AOR hoek zit. Het nummer doet denken aan de eightiesband Spy. In nummers als The One en All I See gaat de stijl richting Journey maar dan wel met een flinke knipoog naar het Canadese Heart. De overige composities luisteren eveneens lekker weg. Verwacht niet iets nieuws wanneer je luistert naar Believable, Fallen Angel, Against The World, maar geniet van hetgeen je hoort, want het voelt vertrouwd. Ook het stroperige Better Man of de meer uptempo en pittige nummers The Runner en Second Time Around nemen je mee op een vertrouwde trip.
Na vier decennia weet Praying Mantis een lekker album uit te brengen waarbij zang en muziek in een uitstekend evenwicht je mee nemen naar de vertrouwde geluidsomgeving. Zonder enige experimenten, maar vasthoudend aan een uitstekend muziekconcept.
Praying Mantis – Legacy
297