Bij de eerste tonen wordt de luisteraar even op het verkeerde been gezet, ingetogen Gregoriaans kerkgezang klinkt uit de speakers. Maar dan worden de gitaren ingeplugd en gaat het los. Een stevige roffel op de drums laat het nummer ontploffen en we zijn onderweg. Het lijkt of zanger Ronnie Atkins met de jaren steeds beter gaat zingen. Zonder moeite stromen de vocalen langs je heen, van rustig en beheerst tot meer agressief en opgewonden. En zo is When God Took A Day Off de ultieme opwarmer voor dit nieuwe album. Elf nieuwe nummers, en het eerste nummer klinkt al veelbelovend. Wisselende tempo’s en stevig gitaarwerk, dat is het werk waar de luisteraar op wacht. De nummers zijn gecomponeerd door Atkins samen met gitarist Ken Hammer. De nummers zijn zowel tekstueel als muzikaal meer dan bovengemiddeld, elk nummer is een juweeltje.
Het titelnummer is een stevig rocknummer met een lekker herkenbaar refrein. Face The World en Humanize Me zijn lekkere rocknummers, maar wel wat minder dan de voorgaande twee nummers. Maar goed, de boog kan niet altijd gespannen staan. Alle registers gaan weer open in Bull’s Eye, een muur van gitaargeweld en lekker solide drumwerk. Drummer Allan Tschicaja levert zo wie zo goed werk af op dit album. Heaven’s Little Devil laat horen dat de band de achtergrondzang heel goed zelf kan vullen, een aanstekelijk koortje in het refrein dat ondersteund wordt door stevig gitaarwerk. Met Civilized Monsters en Sickening naderen we het einde van het album. Sickening kent een lekker agressief begin met een muur gitaren en drums. Atkins laat zich lekker gaan en af en toe zit er een lekkere rauwe uithaal tussen de zang. En uiteindelijk keren de monniken uit het openingsnummer terug in de laatste minuten van het slotnummer Was That What You Wanted. En zo is de cirkel weer rond.
Al met al een lovenswaardig album van deze band. En al hebben ze in het verleden regelmatig getoerd met de grotere broers Black Sabbath, Whitesnake en Deep Purple, ook met dit album hoor je waarom de band nooit zo groot geworden is. De nummers missen net dat beetje extra. Maar dat doet niets af aan het album, dat absoluut een luisterbeurt verdient.