Pridian – Cybergnosis

Pridian is een viertal uit Tartu, Estland, dat moderne metal speelt. De band bestaat nu vijf jaar en zelf omschrijven ze hun geluid als energiek doorspekt met polyritmische grooves die gebed zijn in massieve en donkere elektronische elementen. Een mond vol voor de vijf composities op deze nieuwe EP van de band. In 2021 bracht de band reeds een album uit, maar dan onder de naam ÆØNS. Het resulteerde meteen in een nominaite voor beste metalalbum van het jaar in Estland.

Voor mij raakt de moderne metal geregeld het spectrum van de metalcore wat ervoor zorgt dat de vijf veelzijdige composities een zekere grote mate van energie in zich hebben.

In Soft Gold is dat zeker te horen. Wat bijdraagt aan de energieke ervaring is de veelzijdigheid die je terug kunt vinden in Soft Gold. Dat geldt zeker ook voor Disgust. Is enerzijds een tikkeltje pittiger neergezet maar krijgt een mooi contrast in de meer melodieuze tussenstukken met de clean vocals als centrale punt. Een kleine breakdown geeft de compositie net dat klein beetje meer. Later in de compositie moet ik echter zeggen dat er een vorm van verzadiging optreedt was weer jammer is.

Bijna kenmerkend voor Pridian zijn de krachtige startmomenten zoals in Deadfall. Zanger Laur Lindmäe laat horen dat hij over de nodige zangtechnieken beschikt en beweegt zich van screams naar grunts alsof het niets is. Jörg-Erik Hanikat en Martin Randalu zetten met hun gitaarspel een mooi decor neer. Wat het meest opvalt is daarbij het drumwerk van Robert Leht. Zijn spel is sterk en goed aanwezig.

De veelzijdigheid krijgt een vervolg in Hive Mind en afsluiter Tetsuo ligt ergens mooi in het verlengde van wat we tot dusver mochten horen. Na verloop van tijd krijgt de zangmelodie een meer lijzig karakter en klinkt licht nasaal waarmee er wat grunge-invloeden lijken te zijn doorgeslopen. In combinatie met de screams klinkt het fris.

Cybergnosis is een lekkere EP met vijf composities die zeker niet saai zijn en door hun veelzijdigheid tot de verbeelding spreken. Wanneer ik toch iets wil bijdragen aan de ontwikkeling van de band, wil ik zeggen dat de productie wat scherper neergezet mag worden. Het energieke karakter komt door dit gemis wat minder goed naar voren.

Verder geen opmerkingen, maar fraaie EP met prachtig artwork.

Related posts

A La Carte – Born To Entertain

Objector – Slave New World

Grendel’s Sÿster – Katabasis into the Abaton/Abstieg in die Traumkammer