Allereerst moet ik zeggen dat The Final Revolution een goed stuk muziek is. Voor onze lezers is Pro-Pain echter niet overal even goed bekend. Kun je ons iets vertellen over de band?
Gary: Pro-Pain is een hardcoreband uit New York, die is ontstaan in 1991. Sinds die tijd hebben we meer dan 3000 concerten gespeeld in meer dan 30 landen. We hebben in die twee decennia meer dan een miljoen cd’s verkocht over de hele wereld en we staan op het punt om onze veertiende cd, The Final Revolution, uit te brengen.
Deze cd laat een band zien die terug is bij de oude vorm. Op welke manier?
Gary: Dat klopt over het algemeen wel. The Final Revolution is de eerste Pro-Pain cd sinds de jaren negentig waarin ik alles wat bij het schrijfproces hoort voor mijn rekening heb genomen. Op die manier is het dus een beetje terugkeren naar de beginjaren. En terwijl ik dit zeg, denk ik ook dat het het goede moment was om zo’n cd op te nemen, omdat het alles in zich heeft waar Pro-Pain voor staat en waar Pro-Pain groot mee geworden is.
Wat is verder het grote verschil met de vorige cd?
Gary: De laatste cd heet Straight To The Dome en de titel is wel gepast voor dat moment. Het was een erge thrashy-cd en daar ligt meteen ook het grote verschil. The Final Revolution is een terugkeer naar onze oude vertrouwde klassieke stijl van recht-voor-zijn-raap metal doordrenkt met hardcore. Dit alles over het algemeen gepresenteerd aan de luisteraar door trage tot midtempo grooves (met onverwachte snelheidsuitbarstingen). De teksten zijn dit keer meer persoonlijk van aard en over het algemeen denk ik dat The Final Revolution beschouwd kan worden als één van de meeste eerlijke en kwade cd’s uit onze carrière en voor de band Pro-Pain is dat zeker een goede zaak.
Hoe zou je de nummers op de nieuwe cd zelf willen omschrijven?
Gary: We hebben een aardige variatie in stijlen en invloeden binnen de nummers die puur en organisch zijn geproduceerd. Je hoort geen drumeffectjes extra en er zijn geen onnodige belletjes of fluitgeluiden te horen die onnodig zijn. We wilden namelijk een product neerzetten dat zo echt en eerlijk zou zijn als mogelijk. The Final Revolution was dan ook klaar van begin tot eind in slechts tien dagen. We moesten er dus voor zorgen dat we goed geolied de studio in gingen. De nummers zijn ‘geschikt’ voor een ieder die van hardcore of metal houdt met een flinke groove erin en vooral voor mensen die, net als wij, ontevreden zijn over de maatschappij zoals wij die ervaren.
In het nummer One Shot, One Kill hoor ik ook nog wat andere invloeden. Hoort zo’n uitstapje bij de muziek van Pro-Pain?
Gary: Het nummer One Shot, One Kill doet ons een beetje denken aan het geluid op Foul Taste Of Freedom, maar in de afgelopen jaren hebben we de stijl eigenlijk niet meer zoveel gebruikt. Dus ik vond het eigenlijk wel een goed moment om wat van de belangrijkste ingrediënten van ons debuut weer eens te verwerken in een nummers. En tot dusver is het nummer goed ontvangen.
Zelf ben je trots op het nummer Southbound. Waarom is dat?
Je hebt al gezegd dat je voor deze cd terug ben gegaan naar de beginperiode van de band. Wat was eigenlijk de reden om alles weer zelf te doen?
Gary: We begonnen eigenlijk met schrijven op dezelfde manier als bij de vorige cd’s. Dat was een soort samenwerken naar een product. Toen ik na een periode ervoer dat het wel heel erg ging lijken op Straight To The Dome bedacht ik dat het misschien wel wijs zou om het een en ander te gaan veranderen. Dus ik besloot om de nummers te gaan schrijven op de ouderwetse manier zoals ik het vroeger gewend was. (helemaal alleen en midden in de nacht).
Pro-Pain gaat al een tijdje mee. Wat is volgens jou het grote verschil in de muziekindustrie vergeleken met de jaren negentig?
Gary: Wow. Er is ontzettend VEEL veranderd. De manier waarop we omgaan en luisteren naar muziek is compleet anders vergelijken met een aantal decennia terug. Alles ging van analoog naar digitaal, van vinyl naar cassette, toen naar de cd en nu….rechtstreeks naar de telefoon!! Het internet heeft overduidelijk voor de grootste verandering gezorgd en dat blijft altijd een controversieel onderwerp wanneer je het gaat hebben over de plaats van het internet in de ‘muziekindustrie’. We proberen te accepteren dat de tijd is zoals die is en we proberen alle uitdagingen tegemoet te treden op onze eigen en positieve manier.
In hoeverre heeft het effect op jezelf?
Gary: Het heft sowieso effect op de verkoop van cd’s. Dit is enorm gedaald. Het resultaat hiervan zorgt ervoor dat we het verlies aan inkomen proberen te ondervangen door (nog) meer op te treden en ons meer te focussen op merchandise. Het is niet makkelijk om vandaag de dag fulltime met een band bezig te zijn, maar we zijn er nog steeds en zoals velen met ons proberen we te overleven zo goed als we kunnen. Met en in Pro-Pain gaan we niet ten onder zonder te vechten !!
Hoewel je al eerder aangaf dat de inspiratie veel van jezelf weergeeft, heb ik het idee dat je ook gewoon regelmatig flink kwaad bent (Deathwish, Can’t Stop The Pain, All Systems Fail, Mass Extinction). Het leek me dat je je nogal zorgen maakt over onze maatschappij. Klopt dat?
Gary: Ja, daar heb je helemaal gelijk in. Ik ben geen egoïstisch of in zichzelf gekeerd person, en ik maak me dan ook echt zorgen over de wereld waarin we leven en waar het allemaal naartoe lijkt te gaan. Daarom is het misschien ook wel dat mijn teksten zo eerlijk en gepassioneerd zijn. Er ligt een vorm van bescheidenheid aan ten grondslag en dat ik waarschijnlijk ook wel één van de redenen waarom mensen ons al 22 jaar steunen. Muziek heeft de kracht om dingen te veranderen en dat is nog altijd mijn motivatie als muzikant om muziek te blijven maken.
Wat mij opviel in de nummers zijn de interessante riffs waarmee de nummers doorspekt zijn. Is een riff de basis voor een nieuw nummer?
Gary: Allereerst bedankt voor het compliment. Maar voor mij zijn de meeste nummers gewoon gebaseerd om ideeën. Een sterke of suggestieve titel of een interessant onderwerp kan bijvoorbeeld al de start zijn. Dat is waar ik mijn inspiratie vandaan haal. Daarna probeer ik een riff te bedenken die uitstekend past bij het idee of het gevoel. Ik schrijf de teksten uiteindelijk pas nadat de muziek helemaal staat. Daarnaast is het voor mij heel belangrijk dat ik volledig afgesloten ben en mijn hoofd helemaal leeg. Daarom schrijf ik ook het liefst wanneer anderen lekker slapen.
The Final Revolution is uitgebracht bij Steamhammer/SPV. Waarom hebben jullie voor deze
maatschappij gekozen?
Gary: Bij SPV werken nogal wat mensen die al lange tijd fan zijn van Pro-Pain dus dat leek me een goede basis voor onze relatie. So far, so good.!
Momenteel verblijf je in Florida. Hoe zou je het publiek willen omschrijven wanneer je Europa met de Verenigde Staten zou vergelijken?
Gary: Waar we ook komen zijn de fans helemaal oké. In de jaren negentig leek het dat ons publiek gelijk verdeeld was.
50% in de VS en 50% in Europa. In Europa is het aantal fans langzamerhand flink gegroeid en dat resulteerde weer in het feit dat we meer in Europa gingen spelen dan voorheen. In navolging van The Final Revolution willen we gewoon in zoveel mogelijk landen gaan spelen als we kunnen.
Wat kunnen we gaan verwachten wanneer jullie komen?
Gary: Je krijgt een zeer energieke voortelling dat recht doet aan wat we hebben opgenomen op cd. Bezoekers verlaten de concertzaal nooit teleurgesteld en dat is de reden dat we nog altijd bestaan. Dus, kom gewoon naar ons wanneer we in Europa spelen van 29 november tot 21 december 2013. Er volgen nog wel meer data. Wil je meer informatie kijk je gewoon even op onze website of Facebook-pagina.
Houd de concertagenda’s dus goed in de gaten. Pro-Pain komt en met The Final Revolution in het repertoire kan het niet anders dan dat de band flink gaat knallen.