Pro-Pain – The Final Revolution

We tellen alweer nummer veertien wanneer we bij The Final Revolution van Pro-Pain zijn. De band rond bassist/zanger Gary Meskil is al ruim twee decennia bezig en mogen zich op hardcore-gebied meten met andere grote namen. De twaalf nummers op de cd mogen dan als hardcore betiteld worden. Er zijn de nodige externe invloeden vanuit bijvoorbeeld de thrashkant waar te nemen.
Er zijn echter een aantal kenmerken die de basis vormen van alle nummers. Allereerst zijn het lekkere compacte nummers met een duidelijk begin, een goede opbouw en een duidelijk eind en zijn rond de drie minuten lang. Ten tweede ademen alle nummers een enorme recht-voor-zijn-raap- gevoel. De intensiteit en energie van de nummers boren zich onherroepelijk recht tussen je ogen en raken je hoe dan ook. Tenslotte is het opvallend dat elk nummer een keiharde treffende riff kent waarop de complete compositie is gebouwd. Een riff die de gitaarsolo’s ondersteunen en voeden. Door deze drie verbindende elementen is het misschien overduidelijk dat er weinig variatie is de twaalf nummers op de reguliere cd. Ook de zang van Gary Meskil kent weinig tot geen uitspattingen. Hoewel verzadiging en/of verveling mogelijk veroorzaakt kunnen worden hierdoor, is dat gelukkig geenszins het geval. De cd blijft boeien en kent een aantal nummers die enorm aanspreken. Openingsnummer Deathwish, All Systems Fail, Want Some? en Fall From Grace blijven goed hangen en een nummer als One Shot One Kill heeft door de hakkende groove, die aan Disturbed doet denken, een grote aantrekkingskracht.
Sinds lange tijd heeft Gary Meskil in zijn eentje het hele arsenaal bij elkaar geschreven en ik denk dat hij er uitermate goed geslaagd in is om Pro-Pain weer op de kaart te zetten. In december doen ze Nederland aan voor een drietal concerten in Sneek, Tilburg en Deventer. Voor de hardcore/thrashliefhebber die van strakke, compacte en eenvoudige metal houdt, is het zeker de moeite waard om ze te bekijken.