Procession – Doom Decimation

Chileens doom rock in de voetsporen van Black Sabbath en St Vitus.
Dit is alweer het derde volwaardige album van deze Chileense band, opgericht in 2006.  In de band zitten zanger/gitarist Felipe Plaza Kutzbach, gitarist Jonas Pedersen, bassist Claudio Botarro Neira en drummer Uno Bruniusson. Kutzbach heeft een krachtige, doordringende stem die perfect past bij de muziek van de band. Trage langzame stukken muziek worden hier en daar wat opgepept met snelle gitaar riffs en opzwepende drumpartijen.
Op het drie kwartier tellende album is overduidelijk de invloed van de jaren 70 en 80 doom bands te horen. Geïnspireerd door Candlemass, St Vitus en Black Sabbath borduurt de band voort in dit genre en voegt ondertussen wat eigens toe aan de totale compositie. De verwachtingen zijn hoog, onder andere vanwege het feit dat het vorige album To Reap Heavens Apart als één van de beste doom werken ooit werd uitgeroepen. Oprichter Kutzbach verhuisde na de release van dit album naar Zweden, maar keerde voor het nieuwe album toch terug naar Chili. Kutzbach legt uit dat het in totale afzondering werken met de band op een afgelegen locatie de ultieme factor was om dit nieuwe album te maken zoals zij het voor zich zagen. Het moest een lekker ouderwets doom album worden, en volgens hem zijn ze daarin geslaagd. Daarnaast wil hij nogmaals benadrukken dat ze een Chileense band zijn, een band uit Zuid Amerika en zeker geen Europese band zoals menigeen roept.
Het album opent met The Warning, een kort instrumentaal stuk met een rustig begin en dan overgaat naar stevig gitaarwerk. When Doomsday Has Come is zo’n lekker ouderwets nummer, zowel muzikaal als tekstueel. Donker, mysterieus, traag en meeslepend. Democide is een muzikaal intermezzo, langzame riffs domineren het instrumentale stuk. Het album wordt afgesloten met twee langere nummers. As They Reach The Womb duurt ruim zeven minuten en is een nummer dat zo maar eens uit de beginjaren 70 kon komen. Lekkere lange gitaarsolo’s, stevige drums en trage zang vormen dit nummer tot een geweldig doom metal nummer. Het laatste nummer is het deprimerende One By One They Died dat ruim negen minuten duurt.
Negen sterke nummers lang weet de band weer te overtuigen. Dit is hun visitekaartje naar de buitenwereld, 45 minuten onvervalste ouderwetse doom metal zonder concessies.