Prong – Doornroosje (Nijmegen) 23/03/2016

Even dacht ik dat ik alleen maar de Assepoesters van de muziek tegen ging komen in Doornroosje (Lamb, Ane Brun) of door Doornroosje georganiseerde concerten (Heather Nova). Vandaag sta ik echter naar stoere, ruige mannelijke rockers op het podium te kijken. Er was vanavond niets vrouwelijks aan en soms is dat maar goed ook.
Sinds Tommy Victor weer al zijn tijd en energie lijkt te steken in Prong is de band helemaal terug in haar oude vorm. Gortdroge drumpartijen, zware baslijnen, heftige, maar aanstekelijke, gitaarriffs en de ruige, schreeuwerige stem van Tommy Victor. Vanavond direct te horen in Ultimate Authority van de nieuwe plaat No Absolutes. Dat we echter niet alleen blijven hangen in het nu is duidelijk met het daaropvolgende Unconditional, Eternal Heart en Lost And Found. Met onder andere Beg To Differ, Rude Awakening, Another Worldy Device, Who’s Fist Is This Anyway en, bekendste nummer en ‘must‘ voor op de setlist, Snap Your Fingers, Snap Your Neck kunnen we wel van een ‘best of’ set spreken. Natuurlijk wordt ook het nieuwe album goed vertegenwoordigd met, naast de opener van de set, Sense Of Ease en Cut And Dry. In de toegift komen dan nog oudje For Dear Life, het erg toegankelijke Revenge Best Served Cold en opvallend genoeg als uitsmijter niet hun beste nummer met Power Of The Damager. Hoewel het geluid aan het begin nog wat tam overkwam was het op het eind knallend te noemen (zonder te hard te zijn overigens). Wat het meest opviel vanavond was, naast het feit dat Prong retestrak is, dat Tommy Victor erg goed bij stem is en dat zijn gitaarriffs ongekend subliem zijn. Het gemak waarmee hij die verschillende riffs en overgangen uit zijn gitaar slingert is echt fenomenaal. Het is dat er al zoveel koningen van de gitaarriffs zijn en dat ik God toch echt te ver vind gaan, maar anders…
Steak Number Eight spelen muziek zoals ze er uitzien. Een mix van psychedelische, progressieve rock met stoner, sludge metal invloeden. Een meer krijsende dan zingende zanger, maar dan wel vol overgave. Soms leek het er echt op dat de microfoon opgegeten werd. Soms maniakaal, maar alles goed bedacht. Net als de muziek, want de breaks, gitaar riffs, bas en drumlijnen zijn inventief, onverwacht, maar ook regelmatig log, swingend en uiterst aanstekelijk. Na een sterk begin leek de band het heilige vuur even te verliezen, maar dat werd na twee mindere nummers sterk hersteld.
Man.Machine.Industry hebben goed geluisterd naar het hoofdprogramma van vanavond. De mix van hardcore, metal en groovende rock zit er duidelijk in, maar heeft (nog?) niet de impact en finesse van Prong. Wel heeft men duidelijk herkenbare structuren en zit er in de refreinen veel gevoel voor herkenning waardoor het regelmatig heerlijk meeschreeuwen is. Omdat de band erg vroeg speelt is het beangstigend rustig in de zaal. Even spookte de gedachte door mijn hoofd dat Prong vergeten is door het rockpubliek, maar toen op het eind blijkt dat de kleine zaal bijna uitverkocht was werd mijn muziek hart weer gerustgesteld. Prong rules!
Prong
[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/c2uW_lg2is0″]