Het is lastig om steeds maar weer vernieuwend voor de dag te komen maar Propagandhi slaagt met vlag en wimpel. De mannen kiezen zelden (zeg maar gerust nooit) de makkelijke weg en weten hun luisteraars steeds maar weer nieuwe kost voor te schotelen. Vergeleken met de albums uit de jaren negentig is Failed States vele malen beter. Niet alleen anders, maar inderdaad ook beter. De band is gegroeid en dat merk je aan alles. Niet gek overigens dat je dan ingelijfd wordt door Epitaph Records. De band past wat dat betreft helemaal bij het punklabel.
Failed States is een album wat meerdere malen beluisterd moet worden om het uiteindelijk te kunnen doorgronden. Is het niet om de teksten die bomvol informatie zit waardoor je wel na moet gaan denken, dan is het wel om de complexiteit van de muziek an sich. Je zou haast zeggen dat Propagandhi een genre op zich is. Het is simpelweg niet in een hokje te plaatsen. En dat is aar goed ook want ik denk niet dat de Canadezen daar op zitten te wachten. Liever zien ze dat je wat doet met de boodschap die ze verkondigen. Sta op, en denk na. Neem niet alles voor lief wat deze maatschappij je voorschotelt.
Failed States is naast complex ook erg gevarieerd. Worden we ingeleid met het progressieve rockachtige intro ‘Note To Self’, worden we verderop op het album door mekaar geschud door de thrashklanken van ‘Hadron Collision’ en ‘Things I Like.’ De punkroots komen bijvoorbeeld weer naar boven in ‘Unscripted Moment’, wat mij betreft één van de betere nummers op deze geweldige plaat.
Propagandhi laat zien met deze prachtplaat vol moeilijk te verteren kost dat zij na dertig jaar nog steeds de lat hoog leggen. Voor zichzelf én voor de luisteraar. Niets voor lief nemen en het uiterste vergen. Failed States is zowel muzikaal als tekstueel een dijk van een album!