Public Image Ltd. is de band die na het stoppen van de Sex Pistols werd opgericht door de Britse godfather of punk: Johnny Rotten. Samen met Clash gitarist Keith Levene, Jah Wobble en Jim Walker werd de band opgericht in mei 1978. Qua geluid was het minder aggressief en ging het meer richting de post-punk / new wave. Ook werd de songwriting verbeterd en moet ik eerlijk toegeven dat PIL mijn voorkeur altijd al heeft gehad tegenover andere bands in het genre. Met name de albums die tussen 1978 en 1984 zijn uitgebracht hebben hun kracht nooit verloren en klinken nog altijd fris en energiek. Inmiddels is Lydon het enige originele lid en dook hij voor de derde keer, samen met de huidige line-up, de studio in voor het 11de studio album van de invloedrijke band.
De verwachtingen waren dan ook hoog toen End of World werd aangekondigd. Maar eerlijk is eerlijk, het niveau van First Issue, Metal Box en The Flowers of Romance is helaas niet gehaald. Betekend dit dat je dit album moet vermijden? Absoluut niet. Tussen een paar mindere nummers en veel te luide productie bevinden zich een aantal hele fijne nummers. Het titelnummer is een van de hoogtepunten. Album opener Penge is dat echter niet. Ik was niet echt onder de indruk van de teksten en het ietwat eentonige geluid.
Zoals eerder vermeld waren mijn verwachtingen misschien te hoog. Al ben ik nog altijd niet onder de indruk van de album opener. Vanaf het tweede nummer, bovengenoemd titelnummer End of World, gaat het album echter de goede kant op. Energiek, met prima teksten. Car Chase is een mooie opvolger op dat nummer, misschien wel mijn favoriet op het album. Pretty Awful is gelukkig geen omschrijving van het nummer. Wederom een hoogtepunt. Ondanks de vele hoogtepunten heb ik wel het idee dat de geluidsman opdracht kreeg om dit album zo luid mogelijk te maken. Ik luisterde naar de nummers via mijn koptelefoon en heb de volume knop meerdere keren naar beneden moeten draaien. Erg spijtig, aangezien hiermee detail verloren gaat en sommige nummers hun kracht ietwat verliezen.
Waar dit een zwakkere link in hun discografie is, is het zeker geen slecht album. De meeste nummers zijn prima tot goed en bieden hier en daar zeker iets nieuws. Als groot fan van Public Image Ltd. zal ik dit album ongetwijfeld regelmatig opzetten, misschien niet zo vaak als First Issue, maar zeker wel regelmatig. Sowieso is het altijd een traktatie een nieuw PIL album te mogen horen en het is duidelijk dat de band nog zat energie heeft. Geen hoogtepunt van het jaar, zeker wel het luisteren waard, al helemaal als je maar niet genoeg kan krijgen van John Lydon en Public Image Ltd.