Public Memory – Demolition

Iemand vroeg laatst wat de perfecte soundtrack was om in een nachttrein te luisteren en ik antwoordde Public Memory. Het tweede album Demolition kwam op 9 november uit op Felte Records.
Het project van Robert Toher (ex bandlid van postrockbands Eraas en Apse) maakt geen muziek voor warme lentedagen, groen gras en lammetjes. Zijn muziek is broeierig, dreigend maar vooral spookachtig en dat komt door de stem van Toher zelf. Hij klinkt als de geest van een heks die een eeuwenoude vloek aan het uitspreken is. Een uniek instrument waar alles om draait met dit project. De instrumentatie bestaat naast Toher’s stem uit een synthesizer, elektronische en echte drums waarmee Public Memory klinkt als een meer duistere versie van Massive Attack zonder hiphop-invloeden. En dat is zeker een compliment.
Het enige puntje van kritiek is dat de kleine details die vorige plaat Wuthering Drum (2016) zo compleet maakten zijn verdwenen, de belletjes en de piano. Op Demolition hebben die details plaatsgemaakt voor meer atmosferische synthesizergolven en ritmes. Het muzikale landschap wordt daardoor wel dromeriger, groter en ruimtelijker, maar die kleine details maakten het vorige album net iets kleurrijker. Neemt niet weg dat Redeemer een geweldig nummer is waar geen kleine details voor nodig waren.
Conclusie: Demolition klinkt als het veel coolere gothbroertje/zusje van Massive Attack. De nummers hebben ieder hun eigen duisternis en om dat voor elkaar te krijgen moet je kunstenaar zijn. En dat is Robert Toher. Dat is Public Memory.
Op een schaal van 1 tot 10:
8