Afgelopen weekend deed de Effenaar weer een succesvolle poging de live scene een beetje in leven te houden. Ze schotelden ons niet alleen een toffe band voor, maar ook nog een film en een pizza. Dat alles muzikaal omlijst door DJ duo Big Boys At The Disco.
De film in kwestie is The Other F-word. Deze documentaire uit 2011 werd geïnspireerd door 1 van mijn favoriete boeken, Punk Rock Dad door Pennywise frotnman Jim Lindberg, die ook een belangrijke focus is in de film. De film laat zien hoe het is om naast punk artiest ook vader te zijn. Dat levert beelden op die soms grappig, soms aandoenlijk en soms zelfs heel triest zijn. We zien Fat Mike (NOFX) scheten laten in de auto met zijn dochter, Flea (Red Hot Chili Peppers) achter de piano met zijn dochter maar ook het verdriet van Duane Peters (US Bombs) naar aanleiding van het verlies van zijn zoon als gevolg van een auto ongeluk. Om in de stemming te komen voor het concert zijn er echter ook nog genoeg punksongs en live beelden te zien en te horen in de documentaire.
Tijdens de film wordt iedereen vers uit de oven in de zaal voorzien van een prima vegetarische pizza. Die smaakt prima bij een koude Jupiler en is een aangename hap tijdens de film.
De magen zijn gevuld, maar tijd voor uitbuiken is er niet. MARCH komt al snel het podium op om ons te trakteren op een spetterend live optreden. We horen songs van het eerste album maar zeker ook van het nieuwe album. Extra mooi, want de band heeft door de Covid-toestanden weinig kans gehad die live te spelen. Het enthousiasme van frontvrouw Fleur van Zuilen is zo groot dat ze bij de eerste song al na een luchtsprongetje op haar rug belandt. Als een echte punkrocker deert haar dat echter niet, ze speelt haar gitaar gewoon verder op haar rug en staat al snel weer kwiek overeind.
Aanstekelijk samenspel tussen bassist Jeroen en gitariste Hermance zorgt ervoor dat er genoeg te zien is op het podium. Met een lekker tempo volgen de songs elkaar op, waarbij Fleur’s geluk om weer eens op het podium te staan niet onder stoelen of banken wordt gestoken, ook al staan die er genoeg in de zaal.
Na het optreden ontvangt de band de fans nog in de voormalige rookruimte waar er nog tijd is de band (op gepaste 1,5m afstand) te spreken en wat merchandise te kopen.
Heel even was het bijna even een normale concert avond. Bijna dan. Maar met bijna moeten we het gewoon even doen. Ik had het niet willen missen.