Pure Reason Revolution – Eupnea

Met veel tamtam en het album The Dark Third maakte de Britse band Pure Reason Revolution in 2006 haar opwachting in het (prog)rockwereldje. De band onder leiding van Jon Courtney en Chloë Alper blies met een nieuw geluid het stof uit dit gezapig geworden wereldje. Met hun mix van elektronica, vaak bruut gitaarwerk en meeslepende beats zorgden ze voor het broodnodige nieuwe elan. Met de navolgende albums Amor Vincit Omnia (2009) en Hammer And Anvil (2010) verwierven ze een grote populariteit. Daarna was de koek op en verdween de groep net zo snel als dat ze gekomen was.
Mij smaakte destijds het genoegen de band aan te kondigen en te zien op het helaas niet meer bestaande Limburgse festival Rock Ittervoort. Dat was op 1 april 2011. Het bleek later een van de laatste optredens. Op 22 juni 2019 prijkte Pure Reason Revolution op de affiche van het Midsummer Prog Festival in Valkenburg. Daar speelde men hun debuut The Dark Third integraal. Het logische vervolg was een nieuw album: Eupnea.
Het album laat goed horen dat de herkenbare stijl behouden is en men in de periode van afwezigheid volwassen is geworden. Twee nummers steken er in positieve zin bovenuit. Dat zijn de relatief lange nummers Silent Genesis (10:20) en Ghosts & Typhoons (8:45). Op deze nummers misstaat het stempel progressieve rock niet. De nadruk ligt op het gitaarwerk met een partij stevige riffs. Maar ook de symfonische kant komt hier boven drijven. De drums en gitaar werken vooral goed samen op Ghosts & Typhoons, waar de groep naast de atmosferische kant ook stevig, zeg maar agressief, uit de hoek komt. Wanneer je goed luistert hoor je ook de gelaagdheid in zowel muziek als vocalen. Vooral dat laatste vind ik een van de handelsmerken van de groep.
Minder enthousiast raakte ik van Maelstrom en Beyond Our Bodies. Vanwege het poppy en rustige karakter contrasteren beiden teveel ten opzichte van de overige nummers. Het album sluit af met het dertien minuten klokkende titelnummer Eupnea. Het moet het magnum opus van het album zijn. Helaas doen vooral de eerste minuten teveel denken aan Pink Floyd. En dat is jammer voor een groep die pretendeert vernieuwend te zijn.
Dat de groep opnieuw haar eigen(wijze) plekje probeert te heroveren symboliseert wellicht de opvallende albumhoes van kunstenaar Jill Doherty. Ondanks dat Pure Reason Revolution nog maar uit twee personen bestaat, heeft men de lijn van 10 jaar terug enigszins weten door te trekken. Eupnea misstaat dan ook niet als opvolger van Hammer And Anvil.
Pure Reason Revolution geeft in de zomer van 2020 twee shows: op Night Of The Prog in Duitsland op 17 juli 2020 en op de Britse Ramblin ’Man Fair op 18 juli 2020. Ten minste als corona geen roet in het eten gooit……