Het is niet heel ongewoon dat muzikanten van tributebands op enig moment de overstap maken naar de ‘echte’ band. Denk maar eens aan Arnel Pineda bij Journey of Benoit David bij Yes. Maar andersom is veel zeldzamer. Ian Paice, drummer van Deep Purple, deed het en werd drummer bij Purpendicular.
En niet alleen dat, inmiddels is hij met zanger Robby Walsh min of meer bandleider. Dit is album nummer drie met nieuw materiaal van de band en waar Paice vorige keer nog op één nummer als gast te horen was, nam hij nu alle drums voor zijn rekening. Van de rest van de band is naast Walsh alleen gitarist Herbert Bucher nog over. Niet toevallig zijn Bucher en Walsh ook de songwriters van de band én verantwoordelijk voor de uitstekende productie.
Opener The Nothing Box begint met een toetsenintro dat Deep Purple schrééuwt. Gelukkig heeft Robby Walsh een stem die niet veel wegheeft van die van Ian Gillan, zodat Purpendicular geen platte kopie wordt. Zijn stem is geknepener en wat hoger en je zou ‘m eerder verwachten bij pakweg een rechttoe-rechtaan rockband als Nazareth. Dat neemt niet weg dat hij hier ook prima bij past.
Dat Ian Paice achter het drumstel zit hoor je heel duidelijk. Al snel hoor je helaas ook, zoals bij Ghost, dat hij zich ook hier inmiddels beperkt tot een paar drumpatronen. Nog steeds met heel veel ritmegevoel gespeeld, dat wel. Zelf beweren ze enthousiast dat ze geen Deep Purple-kopie zijn. Dat is waar in de zin dat ze niet steeds Purple-riffs aan het kopiëren zijn. Maar ze zitten wel middenin het Deep Purple-idioom van een funky ritmesectie en riffs met gitaar en toetsen die elkaar steeds uitdagen. Misschien net een fractie simpeler, maar zo groot is dat verschil ook niet. Het grootste verschil zit ‘m nog in het stemgeluid van Walsh en het gitaargeluid van Bucher. De laatste is qua stijl welsiwaar verwant aan Steve Morse, maar voor mij nog degene die muzikaal het meest uitblinkt op dit album.
Of je de overeenkomsten storend vindt moet je zelf maar uitmaken. Persoonlijk vind ik Deep Purple al een tijdje op de automatische piloot albums maken en dat komt zeker ook door Ian Paice. Purpendicular is echter beslist een band met bovenmatig goede muzikanten die zich op hetzelfde pad bevindt als Deep Purple nu. Wie de laatste albums van Deep Purple kan waarderen kan dit album blind aanschaffen. Voor mij geldt net zoals bij Purple dat ik kan horen dat het goed gemaakt is, maar dat het me niet altijd evenveel doet.