Queensrÿche – Condition Hüman

Ruim een jaar geleden wisten Queensrÿche (origineel) en Queensrÿche (Tate) beiden een album uit te brengen. Wederom weten de beide ‘bands’ rond dezelfde tijd hetzelfde te doen. Geoff Tate tegenwoordig onder de noemer van Operation:Mindcrime en Queensrÿche onder hun eigen naam. De tweedeling maakt het niet altijd eenvoudig. Als liefhebber van Geoff Tate ben ik daarentegen ook zeer gecharmeerd van het geluid op het nieuwe album van Queensrÿche. De band bestaat op Condition Hüman in dezelfde bezetting als vorige keer en laten eenzelfde geluid horen. De lengte van het album is echter nu wel van meer acceptabele waarde.
Dat de composities op Condition Hüman in het verlengde liggen van het oude Queensrÿche-geluid is niet zo heel vreemd wanneer Michael Wilton de band versterkt. Vreemd is wel het feit dat Todd La Tore qua stemgeluid dicht ligt bij het stemgeluid van Geoff Tate. Toevallig?
Vooralsnog klinkt de band zelfverzekerd en weten met nummers als Arrow In Time, Toxic Remedy en Hourglass mij een prettig gevoel te geven. Goed opgebouwde nummers die makkelijk en vertrouwd aanvoelen. Ook Eye9 veroorzaakt dit. Het basgeluid van Eddie Jackson in het intro klinkt goed in samenhang met de zang van Todd La Torre en de gitaarriff die volgt is krachtig. Over de hele linie is het nummer vrij voorspelbaar, maar dat komt de herkenbaarheid wel weer ten goede. Michael Wilton en Parker Lundgren laten het gitaargeluid prominent horen in Guardian, dat teruggrijpt op het geluid op Operation Mindcrime, en in Hellfire. Daarbij mag vermeld worden dat het drumgeluid van Scott Rockenfield duidelijk en strak naar voren is geproduceerd wat het geluid zeker ten goede komt. Na het eerder genoemde Hourglass ben ik een beetje in de war. Met Bulletproof hadden we al een mooie ‘ballad’ te pakken. In Just Us gaan de band wederom de meer rustige kant op. Via All There Was en het tussenstukje The Aftermath eindigt de band het album met het titelnummer. In bijna acht minuten weten ze me weer even goed wakker te schudden. Condition Hüman klinkt symfonisch en episch en bevat nogal wat stijlwisselingen zonder dat dit verwarrend wordt. De variatie is intens en ook hier is er volop ruimte voor de gitaarcapaciteiten van Michael en Parker. Een prachtige afsluiting van een album dat prettig is om naar te luisteren en een duidelijk link heeft naar het oude, vertrouwde geluid van Queensrÿche.
Fans van de band kunnen Condition Hüman dan ook klakkeloos aanschaffen. De enige voorwaarde is dat alle (voor)oordelen rond de splitsing opzij worden geschoven. Bij mij liggen de albums van Operation:Mindcrime en Queensrÿche rustig naast elkaar en zijn beiden absoluut de moeite waard om te beluisteren.
[youtube id=”Ra1TSmmUY90″ align=”left” mode=”normal” autoplay=”no” aspect_ratio=”4:3″ parameters=”https://www.youtube.com/watch?v=Ra1TSmmUY90″ grow=”yes”]