Behalve een fijne muzikale presentatie wordt de muziek vooral gekenmerkt door de zang van Leo Lotux. Zij is van vele markten thuis en ergens lijkt haar stemgeluid mij een mix van The Cranberries en Alanis Morrisette. De opener Artificial Pleasure heeft een start die netjes binnen het progressieve genre past. Het tempo wordt, binnen de basis die gelegd is, aardig opgevoerd. Maar er zijn dan weer genoeg wendingen in het tempo die de compositie aantrekkelijk maken. Leo voegt zich qua stemgeluid mooi naar de muziek en is daarmee soms innemend, scherp, bijna hysterisch en gevoelig. Ze schijnt geen moeite te hebben met de veranderingen in het muzikale karakter.
Fireflies zou al bekend kunnen zijn, omdat dit titelnummer al eerder op onze site als single is gepubliceerd. De melodie is lekker log en zwaar en die stabiele basis draagt de compositie terwijl de zangmelodie floreert op de fundamenten hiervan. Ook hier wordt er flink geëxperimenteerd met het tempo en leeft drummer Altair Chagué zich aardig uit. Zijn expansiedrift wordt daarna gecomplementeerd met een fikse techno-ondersteuning die zo bij The Prodigy weggelopen zou kunnen zijn.
Met Dorian Gray gooit R3VO het compleet over een andere boeg. De zang neigt naar een hiphopkant terwijl gitarist Jan Kurfürst en bassist Victor Nissim in een funky groove de toon zetten. Ze hebben hier twee minuten voor nodig om dan gevoelig naar Darling toe te werken. Vooral het gitaarspel zorgt voor de gevoelige snaar. De zang lijkt vanuit een gekwelde geest te komen, maar tevens laat Leo horen dat ze in de clean vocals ook mooi uit de voeten kan met dit gevoelige karakter. De gitaarsolo is eenvoudig en zeer doeltreffend neergezet. Naar het einde toe wordt er meer naar een climax gewerkt die zich openbaart in een zeer ingetogen gitaarspel en een wat theatrale zangmelodie.
Met Aluminium sluit R3VO de EP af. Het kan zeker omschreven worden als het meest progressieve, en complexe, stuk muziek dat de band voor de EP heeft opgenomen. Vanuit de complexiteit beweegt R3VO zich naar een ontspannen stuk muziek maar al gauw verplaatst het karakter zich weer naar de progressieve kant en lijkt de improvisatiedrift het te winnen van de gevoelige kant.
Fireflies is een bijzonder stuk muziek. De vijf composities zijn afwisselend, maar bewegen zich steeds wel in hetzelfde segment van de alternatieve rock. Zangeres Leo Lotux is daarbij zeer bepalend.